ตอนนี้ผมเหนื่อยมาก
เหนื่อยกับความคิดตัวเอง
กลัวมันทุกอย่าง มองอะไรก็เป็นในทางเลวร้ายเกือบตลอดเวลา
ตลอดเวลาไม่เคยคิดเรื่องดี ๆ มองโลกดี ๆ เหมือนมีอะไรมากดสมองให้มองแต่เรื่องร้าย ๆ เกือบ 24 ชั่วโมง ยกเว้นตอนหลับ
ขนาดผมหาอะไรทำเพื่อพักผ่อน สักพักก็มีความคิดเรื่องอื่น ที่เลวร้ายขึ้นมาอีก

ในที่ทำงานอยู่คนเดียวครับ ที่ทำงานมีอยู่ 3 คน
ปกติอยู่คนเดียว แต่ถ้าเข้ามากันผมก็เฉย ๆ บางทีรู้สึกอยู่คนเดียวดีกว่า
ที่ทำงานสภาพที่ทำงานก็แย่ ถ้าเทียบกับที่เก่า ฟ้ากับเหว
มองอนาคตเรื่องงานยิ่งหนัก รู้สึกตัวเองไม่มีความสามารถอะไรที่จะหางานใหม่ได้เลย
ทำงานก็กลัวพลาด มีงานก็จะปิดงานให้จบเร็ว ๆ
เปลี่ยนงาน 2 ครั้ง เงินเดือนลด

วันนี้ก็พลาดแบบบางทีก็รู้สึกว่าเกิดเป็นคนโชคร้าย ดูทุกอย่างมันบังเอิญเกินเหตุ

ทุกวันนี้ผมก็ต้องพบแพทย์ แต่ก็ได้แต่ยาเดิม ๆ จนรู้สึกว่าจะไปหาทำไม บางทีคนเยอะ ๆ
แถบจะไม่ได้คุยอะไรเลย รีบ ๆ สรุปแล้วก็ให้ยา ไม่มีใครฟังอะไรผมเลย  ผมรู้สึกว่าอีกไม่นาน
ผมอาจจะบ้าแบบคนที่เขาเดินอยู่ตามถนน ได้แต่หนีความคิดทุกอย่างด้วยการหลับ
กว่าจะหลับก็ยากแสนยาก เสาร์ - อาทิตย์ ผมแทบจะหลับเกิน 12 ชั่วโมงขึ้น

ผมตัดสิ่งอะไรหลาย ๆ อย่างในชีวิตออกแทบหมดแล้ว
ความรักผมไม่เคยคิดถึงวันเลย ใช้ชีวิตแบบชาตินี้ผมคงเป็นโสดแน่นอน
ความฝันผมก็ทิ้งคิดว่ามันคงไปไม่ถึง ผมไม่มีเงินพอที่จะตามมันแล้ว

ตอนนี้ผมขอแค่เรื่องงาน ผมอยากเจอผู้คน อยากมีงานที่มั่นคง
มีอนาคต มีประกันสังคม ทุกวันนี้เหมือนฟรีแลนด์ ภาษีก็ต้องทำเอง

ที่พิมพ์ก็ไม่คิดว่าใครจะช่วยอะไรผมได้ แค่อยากระบายออกบ้าง

ขอบคุณครับ