เมื่อมีความตายเกิดขึ้นไม่ว่ากับใครก็ตาม นั่นไม่ใช่เรื่องที่สมควรดีใจหรือสะใจเลย เพราะผู้ที่ตายนั้นไม่ว่าใส่เสื้อสีอะไร สังกัดฝ่ายไหน เหนืออื่นใดเขาเป็นมนุษย์ที่มีชีวิตจิตใจ มีครอบครัวและคนรักเช่นเดียวกับเรา ยิ่งเป็นเด็กที่ไม่ประสาด้วยแล้ว เราควรเสียใจที่เขาด่วนจากโลกนี้ไป และควรเห็นใจพ่อแม่ที่ต้องสูญเสียผู้ที่รักปานดวงใจ แต่หากเราดีใจหรือสะใจกับการตายของเขา นั่นแสดงว่าบางส่วนของเรากำลังตายไปด้วย สิ่งนั้นคือความเป็นมนุษย์

ขณะเดียวกัน กับคนที่ดีใจหรือสะใจในการตายของคนอื่น เราก็ไม่ควรโกรธแค้นถึงกับสาปแช่งให้เขาหรือลูกของเขามีอันเป็นไปด้วย ในเมื่อเห็นว่าเขาทำสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ควรหรือที่เราจะเจริญรอยตามเขา หรือเอาเขาเป็นครู หากเราเห็นว่าเขาไม่ควรสะใจกับการตายของคนอื่น เราก็ไม่ควรยินดีอยากเห็นการตายของเขาหรือคนที่เขารักเช่นเดียวกัน

มีหลายคนถามถึงทางออกของบ้านเมือง อาตมาตอบไม่ได้ รู้แต่ว่าหากผู้คนทั้งสองฝ่ายยังโกรธเกลียดเคียดแค้นและจองเวรไม่เลิกรา จะไม่มีวันหาทางออกเจอเลย เพราะต่างติดอยู่ในวังวนแห่งความรุนแรงที่ยกระดับสูงขึ้นเรื่อย ๆ จนพินาศกันทั้งสองฝ่ายในที่สุด

จาก Phra Paisal Visalo
วันที่ ๒๔ ก.พ. ๕๗

http://www.visalo.org/