แม่และพ่อ

ข้าพเจ้าไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมาถึงจุดนี้ จะมีโอกาสเข้ามาในชีวิตมากมาย แต่ทุกครั้งเมื่อถึงทางแยกของชีวิต ไม่ว่าข้าพเจ้าจะตัดสินใจอะไรก็ตามว่าจะเดินผ่านทางแยกนั้นหรือไม่ จะมีมือเหี่ยวๆสองคู่คอยให้กำลังใจข้าพเจ้า คอยดูแลข้าพเจ้าโดยไม่กังวลถึงความได้เปรียบเสียเปรียบจากข้าพเจ้า มีเพียงแต่ข้าพเจ้าที่คิดถึงตัวเองก่อนสิ่งอื่น ทั้งที่มือสองคู่นั้นเลี้ยงข้าพเจ้ามาตั้งแต่ข้าพเจ้ายังแบเบาะ จนบางครั้งข้าพเจ้าไม่รู้ตัวเองว่าจะสามารถตอบแทนมือทั้งสองคู่นั้นได้หมดหรือไม่หากใช้เวลาตลอดชีวิตของข้าพเจ้า และจะตอบแทนได้อย่างดีขนาดนี้หรือไม่ เป็นสิ่งเดียวที่เป็นทั้งความตั้งใจและความอ่อนแออย่างที่สุดของข้าพเจ้า ถ้าไม่มีมือคู่นั้นตัวของข้าพเจ้านึกไม่ออกเลยว่าจะต้องดำเนินต่อไปอย่างไร ได้แต่ภาวนาว่าอย่าให้มีวันนั้นเลย ในวันพิเศษหรือเทศกาลต่างๆข้าพเจ้าคิดไม่ออกว่าจะหาของขวัญใดๆให้กับเขาทั้งคู่ เพราะเขาไม่เคยเรียกร้องอะไรจากข้าพเจ้าเลย ชีวิตที่เหลืออยู่ของข้าพเจ้าขอให้โอกาสข้าพเจ้าได้อยู่กับมือเหี่ยวๆทั้งสองคู่ได้นานตราบเท่านานเถอะ ให้ข้าพเจ้าได้ใช้โอกาสของชีวิตในแต่ละวันร่วมกันเถอะ ทะเลาะกันบ้าง หัวเราะกันบ้าง ข้าพเจ้ารู้ว่าทุกสิ่งต้องใช้ความทุ่มเทและที่สำคัญต้องยอมแลกกับสิ่งที่มีค่าเสมอกันจึงจะได้มา ข้าพเจ้าจะหาทุกวิธีเพื่อให้ได้มาซึ่งโอกาสนั้น

หยุดเถอะความโง่เขลาที่คิดว่าทุกอย่างจะเป็นเหมือนเดิมตลอดกาล....
หยุดเถอะความเพ้อฝันที่ไม่ยอมลงมือทำแล้วจะมีสำเร็จได้อย่างไร...