วันนี้เป็นวันที่วุ่นวายวันนึง ที่พ่อของฉันโทรศัพท์เข้ามาบอกข่าวร้ายว่า ' รถเครื่องพัง '
มันจะไม่วุ่นวายเลยถ้ารถที่ว่านั้นเป็นแค่รถยนต์ แต่รถที่พ่อฉันขับนั่นคือ รถบัส 2 ชั้น 8 ล้อ
ขออนุญาตบอกด้วยความสัตย์จริงว่ารถได้รับการดูแล/เช็คอย่างดีก่อนออกเดินทางทุกครั้ง
เพราะเราคือเจ้าของรถ หากเกิดอะไรขึ้น เราเองที่ต้องรับผิดชอบ แต่ครั้งนี้เหตุสุดวิสัยจริงๆ T-T





หลังจากประสานงานรถยกตั้งแต่บ่ายจนเย็น จากเย็นจนมืด
แต่ก็ยังหารถยกไม่ได้สักที เพราะส่วนใหญ่จะไม่ถนัดยกรถใหญ่ๆแบบนี้

มืดแล้ว... โทรหาพ่อ ภาวนาว่าขอให้พ่ออยู่ในเขตชุมชน มีแสงไฟ มีร้านข้าว
แต่สิ่งที่พ่อบอกคือ ' อยู่บนเขา ทางมืดๆ เปลี่ยวๆ '  เรื่องข้าว..เดาได้ว่ายังไม่ได้กินแน่นอน
สิ่งที่ฉันทำได้อย่างเดียวตอนนี้คือรีบติดต่อรถยกที่สามารถยกรถบัสได้อย่างเร็วที่สุด
โทรทุกเบอร์ที่ search เจอใน google ..โทรเจอคนขับเมาแต่รับปากจะไปยกให้ก็มี



เมื่อสักพัก พอยังมีข่าวดีอยู่บ้าง ที่พ่อส่งข่าวมาบอกว่า มีตำรวจมาช่วยดูแลอย่างดี
ทั้งเอากรวยกั้นรถ ทั้งยังไปซื้อข้าวมาให้ (ซึ้งมาก พ่อเป็นคนกินข้าวตรงเวลาสุดๆ เพราะต้องกินยา)



จนถึงตอนนี้เกือบ 3ทุ่มแล้ว เป็นช่วงเวลาที่โล่งใจมาก แม้จะยังไม่สุดๆก็ตาม
ที่เพิ่งได้รถยกจากอยุธยาไปรับรถพ่อที่ขุนตาล... เห้อออออ โล่งจริงๆนะคะ



สุดท้ายนี้
- ขอบคุณคุณตำรวจ " ด.ต.ภูเมศวร์และคณะ (รถประจำรถ5029) ประจำดอยขุนตาล "
ที่คอยช่วยเหลือเบื้องต้นให้อย่างดี ทั้งเอากรวยตั้ง/โทรติดต่อรถยกในพื้นที่/เป็นธุระจัดหาอาหารมาให้
- ขอบคุณเครือข่ายรถยกที่ติดต่อกันจนหารถยกจนได้ ซึ้งมากๆ ค่ะ และ...

- ขอโทษผู้โดยสารทุกท่านที่ทำเสียเวลา
- ขอโทษผู้สัญจรไปมาบนดอยขุนตาลที่รถบัสคันใหญ่ๆสีเขียวๆ กีดขวางการจราจร ขอโทษค่ะ