มองเห็นนกผกผินบินจากฝั่ง
เพลินพลังเริงร่าท้าวิถี
ทั้งปัดป่ายสายสวาทลัดนที
หมดแรงคลี่ปีกลู่สู่ท้องธาร


เรไรรานเร่ร้อง             ระงม
รักท่วมจิตจ่อมจม         หม่นไหม้
ไพรเพรียกกู่แกมลม      รินกล่อม
หนาวดั่งนี้หวังได้          แนบเนื้อนวลชม

ลมเย็นพัดแข่งข้าม        คืนวัน
หนาวรักโศกมหันต์       ยิ่งแล้ว  
หวังไออบอวลพลัน       อุ่นอก
เพียงสบเนตรดุจแก้ว     เปล่งป้อนแรงใจ

ณ วัตร