เป็นคนนึงค่ะที่พอแต่งงานย้ายเค้ามาอยู่กับครอบครัวของสามี เริ่มต้นก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอกนะค่ะ เราปรับตัวได้เพราะเข้าใจนิสัยคนในครอบครัวของสามี (ขอบอกว่าบ้านนี้มีแต่คนเครียดๆวิชาการทั้งนั้น ไม่ค่อยมีอารมณ์ขันคุยเล่นกันซักเท่าไหร่)  แต่เริ่มจะมีความรู้สึกอึดอัดก็ตอนมีลูกคนแรกนี่แหละค่ะ  ด้วยความที่ เป็นลูกคนแรกของตระกูล หลานชายคนแรกของบ้าน  ทุกคนก็เห่อกันเป็นธรรมดา แต่การเลี้ยงเด็กในครอบครัวใหญ่นี่มันยากกว่าการเลี้ยงเด็กในครอบครัวเดี่ยวมากเลยนะค่ะ  เพราะมีความเห็นที่ต่าง มากคนก็มากเรื่อง  อย่างเราอยากเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ ปู่ ย่า ก็บอกให้เลิกได้แล้ว นมแม่ไม่มีประโยชน์แล้ว จะได้ไปนอนกับปู่กับย่า แย่งกันเลี้ยงหลานตลอด เราอยากสอนให้ลูกช่วยเหลือตัวเองเค้าก็จะสปอย เด็กตลอด พูดอย่างทำอย่าง บางที่ก็เหนื่อยเหมือนกันนะค่ะ  วันๆไม่ค่อยทำอะไรกันก็นั่งจ้องแต่หลาน  คืออยู่บ้านกันเฉยๆก็โฟกัสแต่เรื่องหลาน เข้ามาเล่นกับหลานในห้องเรา แต่ไม่คุยกับเราซักคำ มันก็รู้สึดอึดอัด บอกสามีว่าทำไมพ่อแม่ เธอไม่ชวนคุยกันบ้างในบ้าน เอาแต่โฟกัสหลานอย่างเดียว ก็หาว่าเรา อคติกับพ่อแม่เค้า  คนเรามันรู้สึกได้นะค่ะ อย่างคนที่บ้านเราเค้าไม่เป็นอย่างนี้นะ เค้าชวนคุยกันสนุกสนานเฮฮา แต่กับบ้านนี้ไม่ สนใจแต่หลานอย่างเดียว เฮอ เพื่อนคนไหนที่อยู่บ้านสามีแล้วมีประสบการณ์คล้ายๆกัน ช่วยแนะนำหน่อยซิค่ะว่าเราควรทำตัวยังไงดี ให้มันรู้สึกแฮปปี้กว่านี้