Act.1

ม่านแดงเปิดออกพร้อมเสียงเด็กผู้ชายดังขึ้นมา
"สวรรค์ ข้าไม่เข้าใจว่าทำไมชีวิตนี้ข้าเกิดมา แต่ต้องให้มารดาเป็นผู้คลอด"

หลังจากเด็กคนนั้นเอ่ยถามต่อสวรรค์เบื้องบนแล้ว ชายผู้เป็นพ่อออกมาตอบคำถามลูกชายของเขา
"ข้าเฝ้าถามคำถามนี้เช่นเดียวกัน ลูกเอ๋ย เพียงแต่ผู้ที่ตอบคำถามนั้นเป็นแม่ของเจ้าเสมอมา"

สองพ่อลูกนั่งลงด้วยท่าทีสิ้นหวัง จำยอมต่อชะตากรรมเช่นนั้น

เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังมาจากหลังเวที

"อย่าชักช้า รีบๆทำงาน"

Act.2

ห้องนั่งเล่น/เย็น

แม่ที่กำลังนั่งอยู่หน้าจอโทรทัศน์ ดูละครพร้อมกินข้าว

"แหม นางเองก็ไม่ฉลาดเลย น่าจะรู้ตั้งนานแล้วว่ามันปลอมตัวมา"

ลูกที่นั่งร่วมโต๊ะอยู่

"แม่รู้ แล้วแม่จะดูทำไม"

แม่: ก็นังเอกมันโง่ มันโง่เพราะพวกผู้ชายคิดว่ามันฉลาด เลยสร้างตัวละครหญิงโง่ๆ
ลูก: แม่ก็ดูตาม งี้ก็ยิ่งเชื่อว่าเพศหญิงโง่เหมือนกันอ่ะดิ
แม่: ชีวิตจริงต่างหากที่พวกผู้ชายน่ะโง่ ไม่มีทางออกที่จะสู้ ก็เลยต้องมาระบายผ่านตัวละคร
ลูก: งี้ผมก็โง่อ่ะดิ่
แม่: ใช่ ก็เพราะแกเป็นผู้ชาย

Act.3

ห้องนอน/กลางคืน

ลูกชายนอนคุยโทรศัพท์กับหญิงสาว

ลูก: ถ้าเค้าชวนไปดูหนังเสาร์นี้ ตัวเองว่างมั้ย
สาว: ไม่รู้สิ เสาร์นี้เค้ามีเรียนพิเศษ เลิกก็เที่ยงๆ แต่แม่อยากให้กลับบ้านเร็วหน่อย (voice over)
ลูก: แล้วชอบดูหนังแนวไหน
สาว: ก็ได้หมดนะ มันแล้วแต่เรื่องมากกว่า เราชอบดูนักแสดงมากกว่า
ลูก: เหรอ เราว่าจะไปดูเรื่องนึง ดูตัวอย่างน่าสนใจดี
สาว: ไม่รู้สิ เรายังให้คำตอบไม่ได้

แม่เดินเข้ามาในห้องของลูก

แม่: นอนได้แล้ว จะคุยอะไรนักหนา

ไฟปิดลง จบ

หลายครั้งที่ฉากแบบนี้เกิดแล้วเกิดอีก จนต้องตั้งคำถามว่าเพศใดกันแน่ที่เป็นผู้ปกครองโลกตัวจริง

ผู้หญิงมีอำนาจในการครอบครองความลับ
ผู้หญิงมีอำนาจในการต่อรองความรัก
ผู้หญิงมีอำนาจในการให้กำเนิด สิทธิขาดที่ธรรมชาติสร้างไว้
ผู้หญิงมีอำนาจในการปกครอง
ผู้หญิงมีอำนาจในการสร้างชีวิต และกำหนดเส้นทาง
ผู้หญิงคือปริศนาที่ยิ่งใหญ่และลึกลับพอๆกับจักรวาล

ต่อให้เพศสถานะที่ธรรมชาติกำหนดให้ผู้ชายแข็งแรงกว่า แต่ธรรมชาติของเธอทั้งหลายเป็นลักษณะชอบบงการ ควบคุม สิ่งที่ผู้ชายพยายามควบคุมคือการใช้ความรุนแรง กำลัง ต่างเพื่อให้ผู้หญิงตกอยู่ใต้อำนาจตน การพิชิตสิ่งใดๆในโลกล้วนไม่มีความหมาย หากไม่อาจพิชิตใจของผู้หญิงได้ โลกนี้จึงถูกควบคุมด้วยแรงขับเคลื่อนของอำนาจฝ่ายชาย เพื่อเข้าไปทำลายอำนาจที่เหนือการควบคุมของผู้หญิง

เคยมีคนบอกว่าแนวความคิดของเฟมินิสต์ไม่ใช่อำนาจที่แท้จริง หากแต่เป็นวาระซ่อนเร้นที่ปกปิดความชั่วร้ายของอำนาจเก่า อำนาจเก่าที่หมายถึงอำนาจดั้งเดิมของผู้หญิง ถึงแม้ปัจจุบันเรื่องเพศสภาพจะกลายเป็นเรื่องไร้ขอบเขต เพราะมีการปรุงแต่งได้จากหมอ แต่เรื่องของเพศสถานะที่ซิลิโคลนไม่สามารถสร้างได้ คือการมีอำนาจถือครองของผู้เป็นหญิงอย่างแท้จริง

ปอลอ แนวคิดอาร์ตตัวแม่ของอุดม เป็นการประนีประนอมต่ออำนาจของฝั่งชาย ที่ไม่อาจหาญสู้ได้กับเทพีแห่งโลกนี้