ดูตำนานสมเด็จพระนเรศวร แล้วสงสัย "จะลุยนำหน้าบุกขึ้นค่ายไปเพื่อ???"

เห็นในหนังสงครามสมัยก่อนหลายเรื่องที่พยายาม พาดบันได ตีขึ้นป้อม

ที่สงสัยก็คือ หลังจากขึ้นป้อมแล้ว ในหนังมักจะวิ่งเข้าไปเปิดประตูเมืองให้พรรคพวกตนเองที่อยู่นอกกำแพงกรูเข้ามา หากทำได้ ก็คือยึดป้อมได้


แต่สงสัยจริงๆ หากในกระณี สมมุติว่า พระนเรศวร ปืนขึ้นป้อมได้ สิ่งที่รออยู่ก็คือทหาร หลายสิบคนที่พร้อมจะเสียบให้ทรลพระกลับจุดเซพ

แต่ผ่านข้อนี้ไปก่อน อนุมมานว่า ทรงพระเมพขิงขิง ฝ่าไปได้ก็แล้วกัน( ในเรื่องกฤษฏาภินิหารที่บดบังมิได้ บอกว่า พระนเรศวร ฝึก คล็อคอัพ มาด้วยแหละ ถึงขั้น สามารถมองเห็นเม็ดฝนตอนตกลงมา 555 หนังสือ E.Q พลัส เลยได้เอาไปเล่นมุก 1-2-3 ไรเดอร์คิก เลย)

พอมาถึงประตูค่าย หากประตูค่ายล็อคกุญแจพันโซ่ หรือต้องใช้กลไกพิเศษในการเปิด พวกที่บุกลงมาถึงหน้าประตูเนี่ย จะไม่เอ๋อ-กันมั่งเหรอ


เอาง่ายๆ สมมุติว่า ในค่ายมีทหารอยู่4000 ฝ่ายบุกมีหมื่นนึง

ล็อตแรก อาจจะบุกขึ้นป้อมไปได้500คน ดุ่มๆ ไปหน้าประตูได้ แต่หากเปิดไม่ได้ ก็กลายเป็นว่า 500คนนั้น เป็นเป้าให้ทหารในป้อมรุมยำกันสนุกสนานนี่สิ(จัดพลธนูสัก400 เอาไว้แถวๆนั้น ทั้ง500คนล็อตแรก ก็เดี้ยงแล้ว

เลยอยากทราบว่าในสมัยโบราณ เค้า กันป้อมกันแบบนั้นจริงหรือป่าว

กับว่า หากเค้ารบกันอย่างงั้นทำไม ถึงไม่มีใครคิดจะล็อคประตูป้อมไว้เลย



อันนี้เป็นกระทู้แรก เดี๋ยวมีกระทู้สงสัยเกี่ยวกับการเอานั่น เอานี่กระทุ้งประตูป้อมอีก ว่าจริงๆมันทำกันอย่างงั้นเรอะ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 11
จริงๆ มันเป็นคำถามที่ถามได้นะ ไม่แปลกอะไร เมหือนกับที่เราสงสัยว่า พระเจ้าตากเป้นแค่ทหารหนีทัพแล้วบังเอิญจบอิทธิพลพม่าได้ก่อนก๊กอื่นนั่นแหละ

แต่มันกลายเป็นว่า สำนวน จขกท และคำถามย้อนถามหลายๆคนมันออกในทำนอง ทำไมพระนเรศวรโง่จัง เป็นถึงจอมทัพ นำหน้าทหารเลวออกไปรนหาที่ตายแบบโง่ๆแบบนั้น บริบทการวิจารณืประวัติศาสตร์มันไม่ผิดค่ะ แต่การที่เราจะพูดถึงประวัติศาสตร์ที่ผ่านมาแล้ว เราต้องวิจาร์ดว้ยใจที่เป้นกลาง และไม่เอาค่านิยม ทัศนคติของคนในรุ่นเราไปตัดสิน ไปกะเกณฑ์ว่าทำไมไม่เป้นแบบนั้นแบบนี้

ซึ่งการศึกษาประวัติศาสตร์ในแง่มุมนั้น มันก็ไม่ต่างจากวิจาร์เอามันส์สนุกปาก แต่หาประโยชไม่ได้ ไม่เปิดโลกทัศน์ต่อการรับรุ้อะไรเลย ถ้าเจอคนคิดเหมือนกันก็เฮ สนุกปากกันไป

ถ้าคุณมองว่า ยิ่งในสมัยนั้น แม่ทัพคือทุกสิ่งในสนามรบ มันสมอง ขวัญกำลังใจ อะไรที่ทำให้ทหารเลวฮึกเหิมมีแก่ใจจะสู้ตายเพื่อชนะ ผู้ที่เป้นแม่ทัพนายกองย่อมต้องทำค่ะ

แน่ล่ะการรบในสมัยนั้นเสี่ยงตาย คนจะนำหน้าทัพรุ้อยู่แล้วว่าออกไป โอกาสตายมากกว่ารอด แต่ทำไมจึงต้องทำ  คนเรามีหลายแบบหลายประเภท บางคนเห้นความตายเป็นเรื่องเล็ก เกียรติยศคือเรื่องใหญ่ ก้มี บางคนขี้ขลาดตาขาว มองว่าการไปแบบนั้นคือการโง่ก็มี

สงครามในสุวรรณภุมิ มันไม่ใช่การชิงดินแดน แต่เป้นการแย่งชิงคน และเหนือยิ่งกว่านั้น สงครามในดินแดนสุวรรณภูมินี้มันคือกีฬาพระราชานั่นแหละ ต้องได้คนด้วย ได้ทรัพยากรด้วย และได้เกียรติยศด้วย
ความคิดเห็นที่ 44
อย่าไปเถียงกะเค้าเลยค่ะ ยอมแพ้ละ คือยังไงวิธีการคืดของเค้ามันดีสุดแน่นอน แก้ทางได้ทุกอย่าง วิธีเค้าแก้ทางได้หมดจริงๆ ไปอ่านดูประวัติการโพสมา 555 ตรูเถียงกะพวกเกรียนนี่หว่า
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่