ปกติไม่เคยคิดจะตั้งกระทู้ในห้องการเมืองเลย แวะมาอ่านเรื่อยๆ แอบตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง เพราะตัวเองเป็นเหมือนทั้งสลิ่มและควายแดงผสมกัน...

แต่...พอได้มาเห็นคลิปทั้งสองคลิป อันนึงเป็นผู้ชุมนุมถูกยิง อีกอันนึงเป็นคลิปที่ตำรวจเตะระเบิด...

มันชวนให้สลดหดหู่ใจอยู่ไม่น้อย... เมื่อก่อนเคยคิด ว่าเวลาเห็นคนอื่นแสดงความรู้สึกแบบนี้ มันเหมือนดัดจริต แต่พอตัวเองเป็นเอง มันอัดอั้น มันหดหู่ออกมาจากข้างในจริงๆ

อารมณ์เป็นแบบ ปวดหัวตึ้บๆ เหมือนโดนกดสมอง....

ทั้งสองฝ่าย ไม่ทราบว่าใครผิดใครถูก ใครเริ่มก่อน ใครตามน้ำ ...

แต่คุณเห็นการสูญเสียไหม?

อย่าเผลอใจคิดกันเอาเองสิว่า... เออว่ะ สมน้ำหน้ามันแล้ว อยู่บ้านจะตายมั้ย? หรือ เออว่ะ สมน้ำหน้ามันแล้ว มันสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น...

การสูญเสียไม่ใช่เรื่องดีเลย ไม่ว่าจะเราหรือฝ่ายตรงข้าม...

เบื้องหลังของผู้เสียชีวิต อาจมีอีกหลายชีวิต ที่เค้าต้องดูแล...

ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายไหน...ทั้งแกนนำ ทั้งรักษาการณ์รัฐบาล...

คุณกำลังสุมไฟฟอนด้วยฟืนคน นั่งอยู่บนหอคอยงาช้าง มองดูเบื้องล่างนองเลือด...

ผู้ชุมนุมทุกท่าน ตำรวจทุกนาย...

ได้โปรดเห็นใจซึ่งกันและกัน... คนไทยเหมือนกัน เราพูดภาษาไทยเหมือนกัน ถึงแม้แกนนำมันจะพูดภาษานาเม็ก หรือรักษาการณ์รัฐบาลมันพูดภาษาอัลเกาะ

แต่แกนนำหรือคนสั่งการ มันไม่ได้มาตายกับเราด้วย....

นั่งอยู่กลางม็อบ หรือ นั่งสั่งการอยู่ในตึก ออกทีวี

อาจจะใช่ว่าผู้นำหรือผู้สั่งการไม่ต้องเอาตัวเข้ามาเสี่ยง...ตามยุทธวิธี

แต่นี่มันไม่ใช่การสงครามรบเพื่อเอาชัย หรือรบเพื่อเอาดินแดนระหว่างประเทศ...

พวกคุณแค่ไม่เข้าใจกันเฉยๆ...พอไม่เข้าใจกันกลายเป็นความเกลียดชัง...แล้วความเกลียดชังก็พลันให้เกิดการสูญเสีย...

แกนนำหรือผู้สั่งการเหล่านั้น ไม่ได้มีความจริงใจกับเราหรอก เค้าเห็นเราเป็นเพียงเบี้ยตัวนึง ที่พร้อมจะสละเมื่อไรก็ได้ เพื่อให้ลุล่วงวัตถุประสงค์...

บทละครไทยเรื่องนี้ ไม่รู้ว่าจะจบอย่างไร...แต่ขอให้อย่ามีคนตายอีกเลย...

ขอล่ะ อย่าแบดเอนด์...ด้วยการตายเพิ่มมากกว่านี้...