เรื่องยาวหน่อยนะคะ
เราคบกับแฟนมา 2 ปีกับ 2 เดือนกว่าๆ เราเจอกับแฟนครั้งแรกเพราะเค้าเป็นรุ่นพี่ที่มหาลัย ซึ่งตอนนั้นเรารับปริญญาพร้อมกับเค้าและบังเอิญที่เรานั่งหน้าเค้า เลยได้เห็นหน้ากันแว้บๆบ้าง
ผ่านมาปีกว่าๆ เค้าถึงเริ่มเค้ามาจีบเราตอนมกรา ปี55 ก็คุยกันกินข้าวดูหนังตามประสาแฟนทั่วไป พอมาช่วงกลางกุมพา 55 เค้าประสบอุบัติเหตุรถชน ต้องเข้าโรงพยาบาลนอนพักรักษาตัวหลายวัน ลางานยาวเลยค่ะ เราก็เคยไปเยี่ยมเค้าที่โรงพยาบาล แค่ครั้งเดียว พอหลังจากนั้น เราจะไปหาหรือเยี่ยมพอโทรติดต่อ เค้าก็เป็นห่วงว่าอาจจะต้องเดินทางไกลเป็นห่วง กลัวกลับมืดค่ำ (ช่วงนั้นยังคบกันใหม่ๆ พอมืดค่ำก็บ้านใครบ้านมัน ไม่ได้นอนค้างค่ะ) หรือบางทีเราโทรหาแม่เค้าเพื่อที่จะไปขอเฝ้า แม่เค้าก็จะบอกว่าเดี๋ยวถามตัวแฟนเราก่อนว่ายังไง เราก็ไม่ได้ว่าอะไร คอยถามไถ่ทางแชทบ้าง โทรหาบ้าง ตอนนั้นเราก็ทั้งเป็นห่วง และอยากไปหาไม่ได้เจอ ตอนนั้นเรากับแฟนค่อนข้างห่างกันมาก จนแฟนพอที่จะแข็งแรง ออกมาข้างนอกได้แล้วจึงนัดกินข้าวดูหนังกัน แต่เรารู้สึกว่าเค้าไม่เหมือนเดิม มีอะไรแปลกๆไป จากที่เราคุยกันแรกๆ
มาวันนึง เราเปิดดูไลน์เค้า เห็นเค้าเอารูปขึ้นกับผู้หญิงคนนึงซึ่งเราเคยถามเค้าว่า เป็นใครเ้ค้าก็บอกเพื่อนๆ เราชักไม่แน่ใจ แต่พอเราถามเราระแวง กลายเป็นความงี่เง่าของเราในสายตาเค้าขึ้นมาทันที ความสัมพันธ์ของเรากับแฟนก็ดีๆร้ายๆเรื่อยมา บางทีเราอยู่กับแฟนแต่ผู้หญิงคนนี้ก็โทรเข้ามาแต่แฟนเราจะบอกเสมอว่าไม่มีอะไร เพื่อนกัน เราสงสัยจนเคยเอ่ยปากถามแม่เค้า แม่เค้าเองก็บอกว่าเป็นเพื่อน ผู้หญิงคนนั้นก็มีแฟน จนช่วงสิงหา 55เรามารู้ความจริงอีกทีว่า เค้ามีอะไรกับผู้หญิงคนนั้นและ
ความสัมพันธ์มันมากว่าเพื่อนกัน เราจึงถอยห่างออกมาจากแฟน
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา จนถึงสิงหา เราคบกับผู้ชายคนนี้ เค้ายืมเงินเรา ใช้เงินเราตลอดแถมยังให้เราผ่อนทีวีให้ และบอกว่าจะใช้คืน แต่เอาเข้าจริงๆก็เราต้องทวง แถมยังค้างเราไว้อีก 4 งวด ช่วงที่เราห่างมาเค้าก็มาตามง้อโทรหาส่งเมสเสจมาตลอด เราก็ปฎิเสธที่จะคุยไปเพราะเราเจ็บจนมันไม่รู้จะทำไงแล้ว อยู่กับตัวเรากับคนที่รักและหวังดีเรายังมีความสุขกว่าการที่มีเค้า แต่เหมือนเรามีค่าแค่เงิน
จนมาช่วง ปลายตุลา 55 เค้าโทรมาหาและบอกขอกินข้าวด้วย เพราะทะเลาะกับแม่ไม่อยากกลับบ้าน ด้วยใจเราตอนนั้น เราคิดว่าเราตัดเขาได้ คงแค่ออกไปกินข้าวถามสารทุกข์สุข-ดิบ กันธรรมดา แต่ช่วงนั้น เราปล่อยให้ความสัมพันธ์กลับมาเป็นแบบเดิมๆอีกครั้ง
ช่วงที่เรามีปัญหา เราสนิทกับเพื่อนเค้า แม้กระทั้งเพื่อนเค้าทั้งหมด ออกปากให้เราเลิกยุ่งเลิกติดต่อกับแฟนเรา เพราะแฟนเราไม่ดี แต่เราเลือกที่จะกลับไปเจ็บเองค่ะ
มีต่อนะคะ
รักคงยังไม่พอ.....
เราคบกับแฟนมา 2 ปีกับ 2 เดือนกว่าๆ เราเจอกับแฟนครั้งแรกเพราะเค้าเป็นรุ่นพี่ที่มหาลัย ซึ่งตอนนั้นเรารับปริญญาพร้อมกับเค้าและบังเอิญที่เรานั่งหน้าเค้า เลยได้เห็นหน้ากันแว้บๆบ้าง
ผ่านมาปีกว่าๆ เค้าถึงเริ่มเค้ามาจีบเราตอนมกรา ปี55 ก็คุยกันกินข้าวดูหนังตามประสาแฟนทั่วไป พอมาช่วงกลางกุมพา 55 เค้าประสบอุบัติเหตุรถชน ต้องเข้าโรงพยาบาลนอนพักรักษาตัวหลายวัน ลางานยาวเลยค่ะ เราก็เคยไปเยี่ยมเค้าที่โรงพยาบาล แค่ครั้งเดียว พอหลังจากนั้น เราจะไปหาหรือเยี่ยมพอโทรติดต่อ เค้าก็เป็นห่วงว่าอาจจะต้องเดินทางไกลเป็นห่วง กลัวกลับมืดค่ำ (ช่วงนั้นยังคบกันใหม่ๆ พอมืดค่ำก็บ้านใครบ้านมัน ไม่ได้นอนค้างค่ะ) หรือบางทีเราโทรหาแม่เค้าเพื่อที่จะไปขอเฝ้า แม่เค้าก็จะบอกว่าเดี๋ยวถามตัวแฟนเราก่อนว่ายังไง เราก็ไม่ได้ว่าอะไร คอยถามไถ่ทางแชทบ้าง โทรหาบ้าง ตอนนั้นเราก็ทั้งเป็นห่วง และอยากไปหาไม่ได้เจอ ตอนนั้นเรากับแฟนค่อนข้างห่างกันมาก จนแฟนพอที่จะแข็งแรง ออกมาข้างนอกได้แล้วจึงนัดกินข้าวดูหนังกัน แต่เรารู้สึกว่าเค้าไม่เหมือนเดิม มีอะไรแปลกๆไป จากที่เราคุยกันแรกๆ
มาวันนึง เราเปิดดูไลน์เค้า เห็นเค้าเอารูปขึ้นกับผู้หญิงคนนึงซึ่งเราเคยถามเค้าว่า เป็นใครเ้ค้าก็บอกเพื่อนๆ เราชักไม่แน่ใจ แต่พอเราถามเราระแวง กลายเป็นความงี่เง่าของเราในสายตาเค้าขึ้นมาทันที ความสัมพันธ์ของเรากับแฟนก็ดีๆร้ายๆเรื่อยมา บางทีเราอยู่กับแฟนแต่ผู้หญิงคนนี้ก็โทรเข้ามาแต่แฟนเราจะบอกเสมอว่าไม่มีอะไร เพื่อนกัน เราสงสัยจนเคยเอ่ยปากถามแม่เค้า แม่เค้าเองก็บอกว่าเป็นเพื่อน ผู้หญิงคนนั้นก็มีแฟน จนช่วงสิงหา 55เรามารู้ความจริงอีกทีว่า เค้ามีอะไรกับผู้หญิงคนนั้นและความสัมพันธ์มันมากว่าเพื่อนกัน เราจึงถอยห่างออกมาจากแฟน
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา จนถึงสิงหา เราคบกับผู้ชายคนนี้ เค้ายืมเงินเรา ใช้เงินเราตลอดแถมยังให้เราผ่อนทีวีให้ และบอกว่าจะใช้คืน แต่เอาเข้าจริงๆก็เราต้องทวง แถมยังค้างเราไว้อีก 4 งวด ช่วงที่เราห่างมาเค้าก็มาตามง้อโทรหาส่งเมสเสจมาตลอด เราก็ปฎิเสธที่จะคุยไปเพราะเราเจ็บจนมันไม่รู้จะทำไงแล้ว อยู่กับตัวเรากับคนที่รักและหวังดีเรายังมีความสุขกว่าการที่มีเค้า แต่เหมือนเรามีค่าแค่เงิน
จนมาช่วง ปลายตุลา 55 เค้าโทรมาหาและบอกขอกินข้าวด้วย เพราะทะเลาะกับแม่ไม่อยากกลับบ้าน ด้วยใจเราตอนนั้น เราคิดว่าเราตัดเขาได้ คงแค่ออกไปกินข้าวถามสารทุกข์สุข-ดิบ กันธรรมดา แต่ช่วงนั้น เราปล่อยให้ความสัมพันธ์กลับมาเป็นแบบเดิมๆอีกครั้ง
ช่วงที่เรามีปัญหา เราสนิทกับเพื่อนเค้า แม้กระทั้งเพื่อนเค้าทั้งหมด ออกปากให้เราเลิกยุ่งเลิกติดต่อกับแฟนเรา เพราะแฟนเราไม่ดี แต่เราเลือกที่จะกลับไปเจ็บเองค่ะ
มีต่อนะคะ