ขอโทษที่ต้องใช้คำว่า "เป็นบ้า" แต่ความอดทนผมเริ่มจะไม่ไหวแล้วจริงๆ คำว่า "เป็นบ้า" ในที่นี้ หมายถึง ขี้หึง หวง ขี้เหวี่ยง เอาแต่ใจ ไม่ฟังเหตุผล เอาแต่ใจ ขี้หงุดหงิด บังคับชีวิต ฯลฯๆๆๆๆ
เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมกับแฟนผมคบกันมาเกือบ 3 ปี แล้วคับ แรกๆก้รักกันดีไม่มีปัญหาอะไรมากมาย แต่หลังๆเทอจะเริ่มหึงบ้าๆบอๆไร้สาระ แรกๆก้เข้าใจเพราะก้รู้อยุ่แล้วว่า นิสัยผู้หญิงขี้หึง ขี้งอน เราเป็นผุ้ชายก้ต้องยอม มีหน้าที่ง้ออย่างเดียว แต่มันบ่อย และ ถี่ เหลือเกิน จนผมรู้สึกว่า การที่แฟนผมเป็นแบบนี้ มัน"ปกติ"รึเปล่าา
ก่อนผมจะมาคบกับแฟนผมคนนี้ ผมเป็นนิสิตปกติธรรมดา เรียนก็ใช้ได้ ผมเป็นคนที่คุยกับเพื่อนทุกคนได้ไม่ว่าจะผู้หญิงหรือผู้ชาย ผมคุยเล่นเป็นเพื่อนกับทุกคนหมด ผมไม่ค่อยเกลียดใครอะไรง่ายๆ คุยกับทุกคนได้อย่างสนิทใจ แล้วก็ไม่ได้ขี้หม้อด้วยนะ เฉยๆเพราะ feel ตอนนั้นมันไม่ได้อยากจะมีแฟนหรอก จนกระทั่งผมคบกับแฟนปัจจุบันทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไปอย่างช้าๆ
จนตอนนี้ ชีวิตผมช่างต่างกันราวฟ้ากับดิน จนตกต่ำที่สุดในการคบกับแฟนคนนี้ คือ เมื่อ ประมาณ November 2013 เค้าหึงผมมากๆๆที่สุด ผมมีหน้าที่ไปเรียนก็ต้องตามไปเรียนด้วย กลัวว่าผมจะไปคุยกับใคร ไปชอบใคร ไปส่งสายตาให้ใคร เรียนเสร็จต้องกลับทันที Social life บอกเลยว่า เพื่อนแต่ละคนคุยนับคำได้ บางวันไม่ได้คุยกับใครเลยยกเว้นกับอาจารย์ที่ต้องคุยงาน แค่นั้น ถ้าเค้ามีธุระก้ต้องตามเค้าไปทุกที่ ถ้าเดินผ่านคนสวยๆหน่อย แล้วผมเผลอสายตาไปเห็น (ไม่ได้จ้องมองอะไร แค่เห็นประสาคนเดินผ่าน) ก็จะหาว่าผมเจ้าชู้ แค่นี้ยังต้องมอง บางทีผมไม่ได้เห็นไอ้ผู้หญิงที่แฟนผมพูดถึง ก็บอกตรงๆว่าไม่เห้น แฟนผมก็หาว่าผม
ไปทำธุระที่แบ้ง ผมปกติเป็นคนยิ้ม แค่ยิ้มให้พนักงานตอนทำทุระเสร้จแล้วบอกว่า "ขอบคุณครับ" เป็นมารยาท ก็โดนด่า ว่า "ชอบมันหรอ?! ทำไมต้องยิ้ม" ผมอึดอัดจนถึงจุดที่ผมต้องเดินก้มหน้าตลอดเวลา เพื่อไม่ไห้เจอใคร ที่แฟนผมคิดว่าสวยแล้วจะเอามาด่าได้ และผมไม่สามารถทำอะไรได้เลย แฟนผมบังคับชีวิตผมทุกอย่าง มี password Social Media ทุกอย่าง โทรศัพท์ check ตลอด เบอร์แปลกๆที่ค่ายโทรสับโทร
มาเสนอโปรโมชั่น บลาๆ ที่ผมรับสายไป ก็ไม่เชื่อ Check จนหมด หาอะไรไม่เจอ ก็ด่าว่า มีโทรศัพท์อีกเครื่องอยุ่ที่บ้านใช่ไม๊?! ถ้าแฟนผมโทรมา รับช้าหน่อย ก้ วีนแตก "คุยกับใครอยู่?! ทำไมรับช้า มัวแต่ทำอะไร?!" ถ้าไม่อยุ่ด้วยกันต้องคอย Line อัพเดท ว่า ทำอะไรอยู่ ต้องละเอียดขนาด "มาเข้าห้องน้ำ" "มาซื้อน้ำ" "ขึ้นรถไฟฟ้าละ" "นั่งเรียนละ" ถ้าช้าหรือลืมอัพเดท โดนด่ายับ บางทีก็ต้องถ่ายรูปหลักฐานที่ชัดเจนด้วย ไม่งั้นโดน บางทีเค้าก้โมโหผมมากจนทำร้ายร่างกายผม เจ็บบ้างไม่เจ็บบ้าง แต่มันเสียความรู้สึกซะมากกว่า
งี่เง่าสารพัด ทะเลาะกันวันละ 2-3 รอบ แทบจะไม่มีวันที่รักกันทั้งวัน ผมอึดอัด และ โกรธกับการโดนบังคับชีวิตมาก จน ผมมีทำร้ายร่างกายเค้ากลับไปบ้าง ... ผมรู้ว่า มันเป็นเรือ่ง
มากๆ อารมณ์มันไม่ไหวจริงๆ อึดอัดที่ทำไมไม่ไว้ใจเราซะที ไม่เคยไปนอกใจเลย ทำไมต้องกดดันเรามากขึ้นเรื่อยๆทั้งๆที่เรายอมเป็นคนไม่มีเพื่อน เป็นคนเก็บกดเดินมองเท้าตลอดเวลา ก็ยังไม่เข้าใจ
ผมเลยเลิกกับเค้าไป ตอนช่วงคริสมาส ผมคิดถึงเค้านะ แต่ความอิสระที่ชีวิตสามารถทำอะไรก้ได้ ไม่มีใครว่า มันมีความสุขมากกกกกกก ทำอะไรไม่ต้องมานั่งคิดหน้าคิดหลัง ว่า เราจะโดนด่ารึปล่าว ไม่ได้ไปเจ้าชู้หรืออะไรเลย แค่ได้มีชีวิตที่คุยกับเพื่อนคนไหนก้ได้ อยากไปไหนก้ไป อยากทำอะไรก้ทำ มันมีอิสระมากกกกกกกกกกกกกกกกก ชอบที่สุด ^________^ ว้าววววววววววว 5555555555
แต่หลังจากนั้นอีกประมาณ 1 อาทิตย์ เราก็กลับมาคบกัน บอกตรงๆที่ผมทนมาได้นานๆ ก็เพราะความรัก และที่กลับไปก็เพระาความรักเช่นกัน เทอมาง้อผมอย่างเต้มที่ พูดซ้ำไปซ้ำมาว่าเทอจะปรับตัว เทอจะไม่เปนแบบที่เคยเปนแล้ว ผมก็หลงเชื่อ .... เอ้ย! ให้โอกาสเค้าไป เรากลับมาคบกันอีกครั้ง ซึ่งแรกๆดูเหมือนเทอจะปรับตัวจริงๆ พยายามเข้าใจผมมากขึ้น และ ไห้อิสระผมอย่างที่ผมอยากได้ ทุกอย่างดูเหมือนกำลังจะไปได้สวย ผมรักเทอคนนี้จริงๆ ติดแค่นิสัยแย่ๆ ขี้หึงตรงนี้ที่ สำหรับผมแล้ว บอกตรงๆว่า .. รำคาญที่สุด
หลังจากที่เรากลับมาคบกันได้ 1 เดือน ผมจับสังเกตได้ว่า ทุกอย่างมันเหมือนจะกลับไปเปนเหมือนเดิมอย่างช้าๆ เริ่มหาว่าผมไปมองคนนู้นคนนี้ เริ่มเช้คโทรศัพท์หาเรื่องทะเลาะเล้กๆน้อยๆประจำวัน เริ่มบอกให้ถ่ายรูปมาไห้ดูว่าอยุ่ที่นั่นจริงรึป่าว เริ่มอยู่ดีๆก็บอกว่าผมไม่เหมือนเดิม เริ่มงี่เง่า ไร้สาระ ไม่ไว้ใจ ขี้หึง ขี้โมโห นิสัยเดิมๆ ไม่ได้เปนบ่อยเท่าเมื่อก่อน แต่มันกำลังกลับมาอย่างช้าๆ ผมรู้สึกได้
แล้วเค้าก็พูดกับผมประโยคนึง ที่ ติดอยู่ในหัวผมตลอดเวลาว่า
"ผู้หญิงทุกคนมันก็เป็นแบบนี้แหล่ะ"
จริงหรอ? ผู้หญิงทุกคนเป็นมากขนาดนี้เลยหรอ ผมมองโลกสวยไปรึปล่าว ที่ผมรุ้สึกว่า ผู้หยิงที่เข้าใจผู้ชาย และปล่อยให้มีที่ว่างไห้แก่กันบ้างมันมี? สาเหตุที่เค้าพูดได้เพราะ เพื่อนเค้าเปนแบบนั้นทุกคน! ทุกคนจริงๆ! แต่ผมเหนเพื่อนๆผมที่คบกันบางคนก็ไม่จำเปนต้องอยุ่ด้วยกันตลอด ไม่จำเปนต้องหึงหวงกันตลอด เทอก็จะบอกผมว่า ตอนทะเลาะกันเค้าไม่ทะเลาะกันให้ผมเหนหรอก!
ไม่รุ้สิคับ ถ้าผู้หญิงทุกคนเป็นบ้ามากขนาดนี้ มากขนาด ชีวิตผมต้องเหมือนอยู่ในกรงตลอดเวลา ไม่มีอิสระในชีวิตใดๆ (ไม่ใช่อิสระเรื่องผู้หญิงนะ ไม่ได้เจ้าชู้ ไม่ได้ต้องการ) ถ้าต้องอึดอัดอย่างนี้ตลอดชีวิต ผมขอเป็นโสดตลอดชีวิต จนแก่เฒ่าดีกว่า 1อาทิตย์ที่ไม่มีข้อจำกัดในชีวิต มันมีความสุขมากจริงๆ
เพระาฉะนั้น ผมไม่รู้ว่า จริงๆแล้ว ผู้หญิงเป็นแบบนี้ทุกคนรึปล่าวคับ? เพราะผมเริ่มจะคิดว่า สิ่งที่แฟนผมพูดมันเป็นความจริงซะแล้ว ผมก็ไม่รุ้ว่าจะทนต่อไปได้แค่ไหน ไม่รู้ว่าตลอดชีวิตนี้จะทนกับความบ้าของผู้หญิงคนนี้ได้อีกเท่าไหร่ อยู่ทุกวันนี้เพระาความรัก แต่ความบ้ามันเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆจนจะกลบความรักที่ผมมีให้ไปแล้วละคับ
ผู้หญิงคนไหนไม่เป็นแบบนี้บ้างงงงง อยากรู้ว่ามีอยู่จริงป่าว 555
ผู้หญิงนี่ เป็นบ้าแบบนี้ทุกคนป่าวคับ?
เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมกับแฟนผมคบกันมาเกือบ 3 ปี แล้วคับ แรกๆก้รักกันดีไม่มีปัญหาอะไรมากมาย แต่หลังๆเทอจะเริ่มหึงบ้าๆบอๆไร้สาระ แรกๆก้เข้าใจเพราะก้รู้อยุ่แล้วว่า นิสัยผู้หญิงขี้หึง ขี้งอน เราเป็นผุ้ชายก้ต้องยอม มีหน้าที่ง้ออย่างเดียว แต่มันบ่อย และ ถี่ เหลือเกิน จนผมรู้สึกว่า การที่แฟนผมเป็นแบบนี้ มัน"ปกติ"รึเปล่าา
ก่อนผมจะมาคบกับแฟนผมคนนี้ ผมเป็นนิสิตปกติธรรมดา เรียนก็ใช้ได้ ผมเป็นคนที่คุยกับเพื่อนทุกคนได้ไม่ว่าจะผู้หญิงหรือผู้ชาย ผมคุยเล่นเป็นเพื่อนกับทุกคนหมด ผมไม่ค่อยเกลียดใครอะไรง่ายๆ คุยกับทุกคนได้อย่างสนิทใจ แล้วก็ไม่ได้ขี้หม้อด้วยนะ เฉยๆเพราะ feel ตอนนั้นมันไม่ได้อยากจะมีแฟนหรอก จนกระทั่งผมคบกับแฟนปัจจุบันทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไปอย่างช้าๆ
จนตอนนี้ ชีวิตผมช่างต่างกันราวฟ้ากับดิน จนตกต่ำที่สุดในการคบกับแฟนคนนี้ คือ เมื่อ ประมาณ November 2013 เค้าหึงผมมากๆๆที่สุด ผมมีหน้าที่ไปเรียนก็ต้องตามไปเรียนด้วย กลัวว่าผมจะไปคุยกับใคร ไปชอบใคร ไปส่งสายตาให้ใคร เรียนเสร็จต้องกลับทันที Social life บอกเลยว่า เพื่อนแต่ละคนคุยนับคำได้ บางวันไม่ได้คุยกับใครเลยยกเว้นกับอาจารย์ที่ต้องคุยงาน แค่นั้น ถ้าเค้ามีธุระก้ต้องตามเค้าไปทุกที่ ถ้าเดินผ่านคนสวยๆหน่อย แล้วผมเผลอสายตาไปเห็น (ไม่ได้จ้องมองอะไร แค่เห็นประสาคนเดินผ่าน) ก็จะหาว่าผมเจ้าชู้ แค่นี้ยังต้องมอง บางทีผมไม่ได้เห็นไอ้ผู้หญิงที่แฟนผมพูดถึง ก็บอกตรงๆว่าไม่เห้น แฟนผมก็หาว่าผม ไปทำธุระที่แบ้ง ผมปกติเป็นคนยิ้ม แค่ยิ้มให้พนักงานตอนทำทุระเสร้จแล้วบอกว่า "ขอบคุณครับ" เป็นมารยาท ก็โดนด่า ว่า "ชอบมันหรอ?! ทำไมต้องยิ้ม" ผมอึดอัดจนถึงจุดที่ผมต้องเดินก้มหน้าตลอดเวลา เพื่อไม่ไห้เจอใคร ที่แฟนผมคิดว่าสวยแล้วจะเอามาด่าได้ และผมไม่สามารถทำอะไรได้เลย แฟนผมบังคับชีวิตผมทุกอย่าง มี password Social Media ทุกอย่าง โทรศัพท์ check ตลอด เบอร์แปลกๆที่ค่ายโทรสับโทร
มาเสนอโปรโมชั่น บลาๆ ที่ผมรับสายไป ก็ไม่เชื่อ Check จนหมด หาอะไรไม่เจอ ก็ด่าว่า มีโทรศัพท์อีกเครื่องอยุ่ที่บ้านใช่ไม๊?! ถ้าแฟนผมโทรมา รับช้าหน่อย ก้ วีนแตก "คุยกับใครอยู่?! ทำไมรับช้า มัวแต่ทำอะไร?!" ถ้าไม่อยุ่ด้วยกันต้องคอย Line อัพเดท ว่า ทำอะไรอยู่ ต้องละเอียดขนาด "มาเข้าห้องน้ำ" "มาซื้อน้ำ" "ขึ้นรถไฟฟ้าละ" "นั่งเรียนละ" ถ้าช้าหรือลืมอัพเดท โดนด่ายับ บางทีก็ต้องถ่ายรูปหลักฐานที่ชัดเจนด้วย ไม่งั้นโดน บางทีเค้าก้โมโหผมมากจนทำร้ายร่างกายผม เจ็บบ้างไม่เจ็บบ้าง แต่มันเสียความรู้สึกซะมากกว่า
งี่เง่าสารพัด ทะเลาะกันวันละ 2-3 รอบ แทบจะไม่มีวันที่รักกันทั้งวัน ผมอึดอัด และ โกรธกับการโดนบังคับชีวิตมาก จน ผมมีทำร้ายร่างกายเค้ากลับไปบ้าง ... ผมรู้ว่า มันเป็นเรือ่งมากๆ อารมณ์มันไม่ไหวจริงๆ อึดอัดที่ทำไมไม่ไว้ใจเราซะที ไม่เคยไปนอกใจเลย ทำไมต้องกดดันเรามากขึ้นเรื่อยๆทั้งๆที่เรายอมเป็นคนไม่มีเพื่อน เป็นคนเก็บกดเดินมองเท้าตลอดเวลา ก็ยังไม่เข้าใจ
ผมเลยเลิกกับเค้าไป ตอนช่วงคริสมาส ผมคิดถึงเค้านะ แต่ความอิสระที่ชีวิตสามารถทำอะไรก้ได้ ไม่มีใครว่า มันมีความสุขมากกกกกกก ทำอะไรไม่ต้องมานั่งคิดหน้าคิดหลัง ว่า เราจะโดนด่ารึปล่าว ไม่ได้ไปเจ้าชู้หรืออะไรเลย แค่ได้มีชีวิตที่คุยกับเพื่อนคนไหนก้ได้ อยากไปไหนก้ไป อยากทำอะไรก้ทำ มันมีอิสระมากกกกกกกกกกกกกกกกก ชอบที่สุด ^________^ ว้าววววววววววว 5555555555
แต่หลังจากนั้นอีกประมาณ 1 อาทิตย์ เราก็กลับมาคบกัน บอกตรงๆที่ผมทนมาได้นานๆ ก็เพราะความรัก และที่กลับไปก็เพระาความรักเช่นกัน เทอมาง้อผมอย่างเต้มที่ พูดซ้ำไปซ้ำมาว่าเทอจะปรับตัว เทอจะไม่เปนแบบที่เคยเปนแล้ว ผมก็หลงเชื่อ .... เอ้ย! ให้โอกาสเค้าไป เรากลับมาคบกันอีกครั้ง ซึ่งแรกๆดูเหมือนเทอจะปรับตัวจริงๆ พยายามเข้าใจผมมากขึ้น และ ไห้อิสระผมอย่างที่ผมอยากได้ ทุกอย่างดูเหมือนกำลังจะไปได้สวย ผมรักเทอคนนี้จริงๆ ติดแค่นิสัยแย่ๆ ขี้หึงตรงนี้ที่ สำหรับผมแล้ว บอกตรงๆว่า .. รำคาญที่สุด
หลังจากที่เรากลับมาคบกันได้ 1 เดือน ผมจับสังเกตได้ว่า ทุกอย่างมันเหมือนจะกลับไปเปนเหมือนเดิมอย่างช้าๆ เริ่มหาว่าผมไปมองคนนู้นคนนี้ เริ่มเช้คโทรศัพท์หาเรื่องทะเลาะเล้กๆน้อยๆประจำวัน เริ่มบอกให้ถ่ายรูปมาไห้ดูว่าอยุ่ที่นั่นจริงรึป่าว เริ่มอยู่ดีๆก็บอกว่าผมไม่เหมือนเดิม เริ่มงี่เง่า ไร้สาระ ไม่ไว้ใจ ขี้หึง ขี้โมโห นิสัยเดิมๆ ไม่ได้เปนบ่อยเท่าเมื่อก่อน แต่มันกำลังกลับมาอย่างช้าๆ ผมรู้สึกได้
แล้วเค้าก็พูดกับผมประโยคนึง ที่ ติดอยู่ในหัวผมตลอดเวลาว่า
"ผู้หญิงทุกคนมันก็เป็นแบบนี้แหล่ะ"
จริงหรอ? ผู้หญิงทุกคนเป็นมากขนาดนี้เลยหรอ ผมมองโลกสวยไปรึปล่าว ที่ผมรุ้สึกว่า ผู้หยิงที่เข้าใจผู้ชาย และปล่อยให้มีที่ว่างไห้แก่กันบ้างมันมี? สาเหตุที่เค้าพูดได้เพราะ เพื่อนเค้าเปนแบบนั้นทุกคน! ทุกคนจริงๆ! แต่ผมเหนเพื่อนๆผมที่คบกันบางคนก็ไม่จำเปนต้องอยุ่ด้วยกันตลอด ไม่จำเปนต้องหึงหวงกันตลอด เทอก็จะบอกผมว่า ตอนทะเลาะกันเค้าไม่ทะเลาะกันให้ผมเหนหรอก!
ไม่รุ้สิคับ ถ้าผู้หญิงทุกคนเป็นบ้ามากขนาดนี้ มากขนาด ชีวิตผมต้องเหมือนอยู่ในกรงตลอดเวลา ไม่มีอิสระในชีวิตใดๆ (ไม่ใช่อิสระเรื่องผู้หญิงนะ ไม่ได้เจ้าชู้ ไม่ได้ต้องการ) ถ้าต้องอึดอัดอย่างนี้ตลอดชีวิต ผมขอเป็นโสดตลอดชีวิต จนแก่เฒ่าดีกว่า 1อาทิตย์ที่ไม่มีข้อจำกัดในชีวิต มันมีความสุขมากจริงๆ
เพระาฉะนั้น ผมไม่รู้ว่า จริงๆแล้ว ผู้หญิงเป็นแบบนี้ทุกคนรึปล่าวคับ? เพราะผมเริ่มจะคิดว่า สิ่งที่แฟนผมพูดมันเป็นความจริงซะแล้ว ผมก็ไม่รุ้ว่าจะทนต่อไปได้แค่ไหน ไม่รู้ว่าตลอดชีวิตนี้จะทนกับความบ้าของผู้หญิงคนนี้ได้อีกเท่าไหร่ อยู่ทุกวันนี้เพระาความรัก แต่ความบ้ามันเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆจนจะกลบความรักที่ผมมีให้ไปแล้วละคับ
ผู้หญิงคนไหนไม่เป็นแบบนี้บ้างงงงง อยากรู้ว่ามีอยู่จริงป่าว 555