สวัสดีค่ะ ไม่ได้เจอกันเสียนาน
ฤกษ์ดี บรรยากาศดี พอดีมีภารกิจได้แวะมาทำงานแถวมหานครหลวงของอเมริกา สบโอกาสได้ไปนั่งส่องนกยูงที่โถงทางเดิน The Peacock Alley ที่โรงแรม The Willard Intercontinental (ท้าวความเดิม เราเคยชวนจิบชาไว้ที่นี่ค่ะ
http://ppantip.com/topic/30943666) ที่นี่เสิร์ฟชา และขนมเคียงที่รสชาติเหนือคำว่า “กลางๆ” เยอะเหมือนกันค่ะ ที่เก๋ไก๋คือ ที่นี่เริ่มต้นคอร์สด้วยแชมเปญใสๆหนึ่งแก้ว อันเป็นที่มาของกระทู้วันนี้ พอเหมาะพอเจาะรับวาเลนไทน์ เราจะมาชวนจิบแชมเปญ เผื่อคนดีข้างๆตัวมาขอ(เสียที หลังจากแต่งตัวฉ่ำเบ๊อะเป็นแม่สายบัวรอเก้อมาหลายปี) จะได้สั่งแชมเปญได้อร่อยค่ะ
ขอนอกเรื่องนิดนึง จากประสบการณ์ส่องนกยูงมาหลายที่ (แอบทึ่งอารมณ์ขันของคนตั้งชื่ออยู่ค่ะ ที่นี่ตั้งชื่อโถงว่าทางเดินนกยูงได้เหมาะสุดๆ เพราะเป็นที่จิบชาของโรงแรมที่เป็นทางผ่านทิศที่จะไปห้องบอลรูมใหญ่ ที่ผู้คนแต่งตัวกันเต็มยศรำแพนหางกันเต็มที่มาก) โดยส่วนตัวคิดว่าการแต่งตัวให้ถูกกาลเทศะเป็นเรื่องสำคัญมากเลยนะคะ ชุดเก่งเรียบๆที่การตัดเย็บปราณีต กระเป๋าถือเก๋ๆ กับรองเท้าเนี้ยบๆสักคู่ เป็นสิ่งของจำเป็นประจำตู้เสื้อผ้าจริงๆ บางคนอาจจะเข้าใจไปเองว่าเครื่องประดับที่งานไม่เนี้ยบ กระโปรงฟุฟะสีสด รองเท้าสีทองรัดข้อที่เราเล็งว่าเก๋ดีเลิศ เข้าใจเอาเองว่าคนอื่นดูจะคิดว่าสวยหรูดูแพง แต่ความจริงแล้ว ความปราณีตของฝีมือตัดเย็บ มันประกาศความมีมูลค่าของมันเอง เสื้อผ้าที่งานตัดเย็บไม่เรียบร้อย เนื้อผ้าไร้การทิงตัว ตะเข็บเบี้ยว ตุ้มหู้ระย้าแต่ไร้น้ำหนัก เพราะเป็นสังกะสีเคลือบสีทองปั้มลายที่ไม่คมชัด ไม่ตะไบแต่งชิ้นงาน ติดกาว พลอยเรซินเกรดต่ำ ไข่มุกพลาสติก ดูอย่างไร มันก็คือ ของคุณภาพต่ำไม่เหมาะกับบางกาละและเทศะ กระเป๋าถือ ถ้าไม่มีคลัทช์ใบเล็ก หรือ กระเป๋าสะพายใบขนาดเหมาะกับตัว ก็ขออย่าให้ถึงกับเป็นกระเป๋าพลาสติกสีบานเย็นแบบเด็กห้าขวบใส่ส้นสูงของแม่ถือเล่น ประเภทที่ กระเป๋าแถมเครื่องสำอางยังดูดีกว่าเลยค่ะ คนที่เขาพอมีเซนส์ทางแฟชั่นจะแอบส่ายหน้าเอา (นี่แค่เสื้อผ้า ยังไม่รวมหน้าผมเลยนะคะ เคยเห็นบางคนแต่งหน้าไม่เกรงใจเสื้อผ้าเอาเสียเลย ประเภทชุดสีอะไรก็ช่าง ขอป้ายตาสีฟ้านีออนเป็นปื้นๆไว้ก่อน แถมวาดอายไลเนอร์หนาเป็นหุน ลากยาวจะถึงหางคิ้วอยู่แล้ว ยิ่งถ้าหมวยหน่อย ถึงกับเป็นงิ้วหลงโรงกันทีเดียว หรือลงรองพื้นผิดเบอร์จนหน้าเทาอีกอย่าง จบกันพอดี) แต่งตัวอย่างไรให้เข้ากับสถานที่นั้น คงต้องว่ากันเป็นซีรีส์กระทู้ต่างหาก ข้ามไปก่อนแล้วกันค่ะ ไปร่ำสุราเบาๆ ตามประสาสาวกลำยองกันดีกว่าค่ะ
[CR] ชวนชิมแชมเปญ เพิร์ลลาพาลำยอง (21+ ผู้ปกครองควรพิจารณา)… [by Perla]
ฤกษ์ดี บรรยากาศดี พอดีมีภารกิจได้แวะมาทำงานแถวมหานครหลวงของอเมริกา สบโอกาสได้ไปนั่งส่องนกยูงที่โถงทางเดิน The Peacock Alley ที่โรงแรม The Willard Intercontinental (ท้าวความเดิม เราเคยชวนจิบชาไว้ที่นี่ค่ะ http://ppantip.com/topic/30943666) ที่นี่เสิร์ฟชา และขนมเคียงที่รสชาติเหนือคำว่า “กลางๆ” เยอะเหมือนกันค่ะ ที่เก๋ไก๋คือ ที่นี่เริ่มต้นคอร์สด้วยแชมเปญใสๆหนึ่งแก้ว อันเป็นที่มาของกระทู้วันนี้ พอเหมาะพอเจาะรับวาเลนไทน์ เราจะมาชวนจิบแชมเปญ เผื่อคนดีข้างๆตัวมาขอ(เสียที หลังจากแต่งตัวฉ่ำเบ๊อะเป็นแม่สายบัวรอเก้อมาหลายปี) จะได้สั่งแชมเปญได้อร่อยค่ะ
ขอนอกเรื่องนิดนึง จากประสบการณ์ส่องนกยูงมาหลายที่ (แอบทึ่งอารมณ์ขันของคนตั้งชื่ออยู่ค่ะ ที่นี่ตั้งชื่อโถงว่าทางเดินนกยูงได้เหมาะสุดๆ เพราะเป็นที่จิบชาของโรงแรมที่เป็นทางผ่านทิศที่จะไปห้องบอลรูมใหญ่ ที่ผู้คนแต่งตัวกันเต็มยศรำแพนหางกันเต็มที่มาก) โดยส่วนตัวคิดว่าการแต่งตัวให้ถูกกาลเทศะเป็นเรื่องสำคัญมากเลยนะคะ ชุดเก่งเรียบๆที่การตัดเย็บปราณีต กระเป๋าถือเก๋ๆ กับรองเท้าเนี้ยบๆสักคู่ เป็นสิ่งของจำเป็นประจำตู้เสื้อผ้าจริงๆ บางคนอาจจะเข้าใจไปเองว่าเครื่องประดับที่งานไม่เนี้ยบ กระโปรงฟุฟะสีสด รองเท้าสีทองรัดข้อที่เราเล็งว่าเก๋ดีเลิศ เข้าใจเอาเองว่าคนอื่นดูจะคิดว่าสวยหรูดูแพง แต่ความจริงแล้ว ความปราณีตของฝีมือตัดเย็บ มันประกาศความมีมูลค่าของมันเอง เสื้อผ้าที่งานตัดเย็บไม่เรียบร้อย เนื้อผ้าไร้การทิงตัว ตะเข็บเบี้ยว ตุ้มหู้ระย้าแต่ไร้น้ำหนัก เพราะเป็นสังกะสีเคลือบสีทองปั้มลายที่ไม่คมชัด ไม่ตะไบแต่งชิ้นงาน ติดกาว พลอยเรซินเกรดต่ำ ไข่มุกพลาสติก ดูอย่างไร มันก็คือ ของคุณภาพต่ำไม่เหมาะกับบางกาละและเทศะ กระเป๋าถือ ถ้าไม่มีคลัทช์ใบเล็ก หรือ กระเป๋าสะพายใบขนาดเหมาะกับตัว ก็ขออย่าให้ถึงกับเป็นกระเป๋าพลาสติกสีบานเย็นแบบเด็กห้าขวบใส่ส้นสูงของแม่ถือเล่น ประเภทที่ กระเป๋าแถมเครื่องสำอางยังดูดีกว่าเลยค่ะ คนที่เขาพอมีเซนส์ทางแฟชั่นจะแอบส่ายหน้าเอา (นี่แค่เสื้อผ้า ยังไม่รวมหน้าผมเลยนะคะ เคยเห็นบางคนแต่งหน้าไม่เกรงใจเสื้อผ้าเอาเสียเลย ประเภทชุดสีอะไรก็ช่าง ขอป้ายตาสีฟ้านีออนเป็นปื้นๆไว้ก่อน แถมวาดอายไลเนอร์หนาเป็นหุน ลากยาวจะถึงหางคิ้วอยู่แล้ว ยิ่งถ้าหมวยหน่อย ถึงกับเป็นงิ้วหลงโรงกันทีเดียว หรือลงรองพื้นผิดเบอร์จนหน้าเทาอีกอย่าง จบกันพอดี) แต่งตัวอย่างไรให้เข้ากับสถานที่นั้น คงต้องว่ากันเป็นซีรีส์กระทู้ต่างหาก ข้ามไปก่อนแล้วกันค่ะ ไปร่ำสุราเบาๆ ตามประสาสาวกลำยองกันดีกว่าค่ะ