ใครเคยเป็นเหมือนเจ้าของกระทู้ไหม ยิ้มหัวเราะทั้งๆที่หัวใจข้างในมันเศร้าและบอบช้ำมาก จกท ได้เสียคนรักไปอย่างไม่มีวันกลับเกือบๆปีแล้ว ภายนอกคนอื่นจะมองว่า จกท ร่าเริง เข้มแข็ง ทำใจได้แล้ว แต่บอกเลยว่าความจริงแล้วมันไม่ใช่ เหมือนเราต้องสวมหน้ากากอยู่ตลอดเวลา ก่อนนอนแทบทุกคืนต้องร้องไห้คิดถึงเขา พอตื่นเช้ามาไปทำงานต้องแกล้งทำเข้มแข็งทั้งที่ในใจอ่อนแอมาก ใครพูดอะไรมาก็ยิ้ม หัวเราะอย่างเดียวทั้งๆที่เราไม่ได้รู้สึกอะไรเลย จนบางครั้งเหมือนเบอล ไม่ได้ฟังที่เขาพูดเหรอแต่ยิ้มเออออไปก่อน เพราะเขาถามกลับก็ตอบไม่ได้ เมื่อความสามารถในการทำงานก็น้อยลง
จกทไม่คิดที่จะลืมเขาเพราะอยากเก็บเขาไว้ในใจตลอดไป แต่จกทอยากทำให้สภาพจิตใจจกทแข็งแรงอีกครั้ง รับมือกับสถานการณ์นี่ได้ จกท.ควรทำยังไงดีค่ะ