วันก่อนเราถูกคนที่บ้านบ่น เราเงียบ แต่ทางผู้ใหญ่ยังบ่นไปต่อ ที่นี้เราทนไปไหวตะโกนว่า "พอได้แล้ว" จากนั้นเราเดินไปที่อื่น แต่พี่สาวให้หยุดเราถึงหยุดเดิน และกลับมาที่เดิม เพื่อฟังแม่บ่นต่อ เราทนไม่ไหวจึงเถียง

แม่ไม่ฟัง พี่สาวมาบ่นเรื่องเถียงแม่อีก เราทนไม่ไหวเลยคว้าจาน แล้วตะโกน พอเราหายโมโห เราอายเพื่อนบ้าน เราอยากทราบว่า ถ้าคุณเป็นเพื่อนบ้านคุณคิดกับเรายังไร เราอายเพื่อนบ้านจริงๆ เพราะเราทั้งตะโกนขณะที่ร้องไห้ และคว้าของ กระทืบเท้า

ที่ทำกริยาอย่างนั้น พี่กับแม่เอาแต่บ่นไม่ยอมฟัง  บอกอธิบายหาว่าเถียง ตอนที่เงียบในใจมันร้อนผ่าวๆ เลยออกอาการแบบนี้เหมือนใจมันเต้นและร้อนแผ่วๆอยู่ข้างใน

เราหวังว่าใครที่เป็นแม่และพี่ที่อ่านเสร็จแล้วควรฟังเหตุผลคนที่คิดว่าเป็นปัญหาซะบ้าง อย่าคิดว่าเหตุคนเป็นปัญหาคือข้ออ้าง