แม้จะมี สีงใด ให้บาดหมาง มีบางอย่าง ต่างไป ไม่เคยเห็น ทำให้ต้อง ข้องใจ ให้ลำเค็ญ ก็จะเป็น เช่นผง หลงเข้าตา อาจจะมี ดีร้าย ให้หลงผิด อาจจะคิด เคื่องขุ่น วุ่นหนักหนา อาจจะมี หมองใจ ในบางครา เพียงหันหน้

มีสติระลึกรู้ลมหายใจเข้าออก มีจิตนึกตึกตรองรู้ว่าลมเข้า ลมออก ลมสั้น ลมยาว ลมหยาบ ลมละเอียด เรียกว่า วิตก มีสติใคร่ครวญรู้ว่าลมเข้า ลมออกแล้ว เรียกว่า วิจารณ์ เมื่อมีสติรู้ลมหายใจ เกิดวิตก วิจารต่อเนื

หึงหวงกัน ทำไม ไม่ดีแน่ ห่วงหาแท้ แค่ใจ ที่ไหลหลง ไขว่คว้ามา เมื่อใด ไม่มั่นคง จับจองจง จ่อจิต คิดใคร่ครวญ ครอบครองไว้ แค่ไหน ก็ใจเขา คลั่งไคล้เข้า ตัวเรา เฝ้าไห้หวล ทุกข์ใจเพราะ ยึดมั่น มันต้องปลง ท

สมองดี มีชัย ไปหลายหน มีไว้ชน ปัญหา มามากหลาย ไว้ใคร่ครวญ จวนเจียน เวียนวุ่นวาย คิดดีร้าย ใช้สมอง โปรดดู จิตใจดี มีสุข ในทุกข์เรื่อง มีไม่เคื่อง ขุ่นแค้น แน่นอดสู ไว้เยือกเย็น เป็นไป ให้ลองดู เรียนรู้

รู้จริงแท้ แน่ใจ ในทุกสิ่ง รู้เรื่องจริง แจ่มแจ้ง แสดงได้ รู้เปลี่ยนแปลง แห่งธรรม นำจิตใจ รู้แล้วไม่ ผิดพลาด และขลาดกลัว รู้เขาและ รู้เรา เท่าทันจิต รู้คิดได้ ใคร่ครวญ ทบทวนทั่ว รู้แล้วเรา รับได้ สบา

อดทนทุกข์ สุขได้ เมื่อคลายทุกข์ ไม่มีสุข ทุกข์ไป ใจหม่นหมอง จนเจ็บจิต คิดไป ทุกข์ใจครอง ใจจึงต้อง อดทน ไม่จนใจ อดใจบ้าง บางครั้ง ตั้งใจจิต นั้นควรคิด ใคร่ครวญ ทบทวนได้ คงหนักแน่น แม่นมั่น ไม่หวั่นใด

อย่าหลอกลวง ตัวเอง เกรงความผิด หนีความคิด ผิดพลาด ดูขลาดเขลา ความดีชั่ว รู้ตัว ไม่มัวเมา เป็นจริงเจ้า จงจำ ทำให้ดี อย่าทำไป โดยไร้ รับผิดชอบ ละรอบคอบ ใคร่ครวญ ชวนบัดสี ทิ้งไม่ได้ ยึดมั่นไว้ ให้เข้าที

วีงวุ่นวาย หลายเรื่อง ให้เคืองจิต วนจนคิด ขุ่นข้อง หม่นหมองหมาง จนเจ็บจิต คิดไม่ได้ ไม่เห็นทาง ทุกข์ทนห่าง จางจิต คิดได้ดี เป็นอย่างไร อยู่ที่ใจ ใช่ใดอื่น สุขสดชื่น สมหวัง ทั้งสุขขี ปล่อยไปได้ ทุกข์ใจ