มีเรื่องจะเล่า.. วันนี้แว้บไปห้างเซนทรัล เก่าๆ ชานเมืองแถวบ้าน เพื่อที่จะซื้อไดร์เป่าผม ฝ่ารถติดจากในเมืองไปถึงห้างอีก 1/2 ชม ห้างจะปิด ไปถึงรีบบึ่งไปเคาเตอรไดร เซลก้อช่างแสนดี เอาที่ม้วนผมรุ่นชมพู่มาลองหนีบอย่างตั้งใจ ข้างขวาชมพู่ ข้างซ้ายของสวิส เหลือบมองอีกที พี่คะ ห้างจะปิดแล้วไปจ่ายตังเถอะคะ เซลรีบกุลีกุจอ สักพัก มีเสียงโวยวาย ปิดเครื่องแล้วๆๆๆ ดังต่อกันมาเปนทอดๆ เรายังไม่เข้าใจ ทำไมตกใจนักหนา จากปิดเครื่องปุ้ป กลายเปนปิดไฟปั้ป พนง ทุกคน คว้าทุกอย่างบนเคาเตอร์ กวาดลงไปแล้วล๊อค ทุกคนรีบๆ รนๆ ในขณะที่เรายืนผมเปนลอน น่างงๆ พนง มากกว่า 3-4 นำทีมด้วยคุนป้าน่าดุ แต่ใจดี กับหนุ่มฝึกงาน และอีก 2 คน มืดจำหน้ามากไม่ได้ พูดกับเราว่า คุนลูกค้า รอนี่นะคะ ดิฉันจะจัดการให้ พร้อมให้ เดกหนุ่ม วิ่งลงไปชั้น 4 ย้ำ วิ่ง เพื่อจะทันแคชเชีย เดกหนุ่มวิ่งกลับมาน่าหอบ บอกว่า ปิดแล้วๆ ความโกลาหลเกิดขึ้นอีก เมื่อไฟมุมที่เรายืนอยู่ปิด เหลือแต่ไฟตรงแคชเชียที่ปิด สุดท้ายคุนป้าประจำแคชเชีย รีบวิ่งมาบอกว่า รับการ์ดคะ นาทีเปนนาทีตาย การ์ดดันลืมไว้ในรถ เลยบอกทุกคนที่รุมช่วยเราว่า ขอโทษนะคะ หนูไม่เอาแล้วก้อได้ กำลังจะบอก ขอโทษที่รบกวน... กลุ่มป้า ฮึดขึ้นมาอีก ตกลงกัน เปิดเกะแต่ใช้ สุดยอดเทคนิค แคชเชีย ให้เราจ่ายตามจำนวนเป๊ะ ไม่มีทอน เพราะนับเปนแบงค์ ไม่ได้เปนเงิน กรรมของคนที่มันไม่ได้ของ มีแต่แบงค์พัน แต่กลุ่มป้า ไม่ปล่อย รีบกำตังแบงค์พัน วิ่งไปแลกกันมา มีผช คนนึงเอาไฟมือถือ ส่องให้ วางกันบนพื้น ขาดเหรียญอีก 9 บาท มีมือที่สาม (มองไม่เหนน่ามืด) โผล่มาขอแบง 20 เราแล้วให้เรามา 11 บาท ทุกคนวิ่งไปกดดันป้าแคชเชีย ป้ารีไขกุนแจ ปลดล๊อค และเอาของใส่ถุง พร้อมยังไม่ลืมถาม มีเดอะ วัน การ์ด ไหมคะ ลืมคะ เอาเบอโทสับก้อได้คะ 080- ผิดคะ ไม่เอาแล้วคะ จ่ายเลย เอาบัตรประชาชน ก็ได้คะ 154-04 เอะ ไม่มีคะ คิดในใจ กูคนต่างด้าวหรอ เลยหัวเราะเกลื่อนๆ ไม่เอาบัตรดีกว่าคะ จนสุดท้ายเอาไดร์ลดราคา ใส่ถุง พร้อมกับเดินมาส่งเราที่ลิฟ พูดคุยกันหัวเราะ และไม่ลืมที่จะจากลากัน พร้อมกล่าวคำว่า ขอโทษคุณลูกค้าที่ให้รอคะ ยกมือไหว้ พร้อมกันทั้งกลุ่ม ... เราหรอ... เพื่อของแค่ 790 บาท พวกคุนทำให้มันเหมือนเรากำลังซื้อเพชร นี่สินะ คุณค่าของการทำงาน คุณค่าของงานบริการ เข้าใจละ ทำไมห้างนี้ มันถึงเปน no.1 #ขอคารวะเอาหน้าผากแตะพื้นเลย #bestteamofservice