เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นมาเมื่อวันที่ดิฉันไปเดินตลาดนัด แห่งหนึ่งค่ะ
        บรรยากาศยาม 5 โมงเย็น ที่มีคนพลุกพล่านมากมายและแดดอันร้อนแสบผิว ขณะที่ดิฉันกำลังเลือกซื้อของกินอยู่นั้น สายตาก็ไปปะทะกับหญิงชราท่านหนึ่ง นางร่างกายสูบผอม ดำคล้ำ ผมหงอกขาวโพลน เดินแทบไม่ไหว แต่งกายด้วยเสื้อแขนยาวกับผ้าถุงเก่าๆขาด น่าจะชุดเดิมๆมาเป็นแรมปี ไม่รู้ทำไมดิฉันรู้สึกสงสารหญิงชราท่านนี้อย่างจับใจ
        ดิฉันเฝ้ามองพฤติกรรมของคุณยาย คุณยายเดินไปยังร้านน้ำพริกถุงละ 10 บาท คุณยายได้ขอมา 1 ถุง แม่ค้าใจดีหยิบยื่นให้ จากนั้นคุณยายเดินไปยังร้านผักต้ม คุณยายชี้ไปยังมะเขือต้ม แม่ค้าใจดีหยิบใส่มือคุณยายมา 2 ผล ดิฉันคิดในใจร้านต่อไปต้องเป็นร้านข้าวอย่างแน่นอน ดิฉันไม่รอช้าค่ะ เดินอย่างไวน่ะค่ะไวมากๆ ซื้อข้าวหอมมะลิ 2 ก้อนค่ะ ทันทีที่ซื้อเสร็จ ดิฉันดิ่งตรงมาหายังคุณยาย
ดิฉัน  :  คุณยายคะ หนูให้ค่ะ
คุณยาย  :  เงียบ...........(ท่านคงจะซึ้งน้ำใจของดิฉันจนพูดไม่ออก ในใจของดิฉันมันตื้นตันกับการได้ทำความดีเป็นอย่างมาก)
สายตามากมายจากพ่อค้า แม่ค้า และผู้คนในตลาด หันมามองดิฉันด้วยความชื่นชม แหม.....เขินค่ะ คนมองเป็นสิบเลยค่ะ
ดิฉัน  :  รับไปเถอะค่ะคุณยาย
คุณยาย  :  (คุณยายเงยหน้ามองดิฉัน ด้วยสายตาที่มีน้ำหล่อเลี้ยงภายในลูกนัยตา และอ้าปากบอกดิฉันว่า)  ข้าไม่รู้จักเอ็งงิ่
               เสียงดังมากน่ะค่ะ
สายตามากมายจากพ่อค้า แม่ค้า และผู้คนในตลาด หันมามองดิฉันด้วยความชื่นชม แต่...บัดนี้ กลายเป็น
ฮ่าๆๆๆ 555555555++++ มากมายค่ะ ท่วมท้นจริงๆ
ดิฉันน้ำตาไหลพราก มันมาจากไหนไม่รู้แต่กลั้นไม่อยู่
แง............คุณยาย หนูอายนะคะ