โดยส่วนตัวไม่เห็นด้วยค่ะ แม้อาจจะเจตนาดี หรือถนอมน้ำใจก็ตาม บางทีไม่พูดเสียอาจจะดีกว่าต้องโกหก!! ผิดจริยธรรมไหม  ............. ผิดนะ แต่มากน้อยขึ้นกับเจตนาและผลกระทบ!!

ทำไมจึงไม่ควรโกหกขาว!!  
สมมุตินะ  เพื่อนคุณกำลังมีปัญหาที่ทุกข์ใจ ถ้าเขามาปรึกษากับคุณแล้วคุณตรงไปตรงมาเกินไป ก็รู้สึกเหมือนจะใจร้ายไปทำให้เขาทุกข์มากขึ้น   ถ้าคุณโกหกเพื่อปลอบใจมันก็จะำทำให้เขาสบายใจแบบผิดๆ โดยที่ปัญหายังอยู่อย่างเดิมไม่ได้ช่วยอะไร หรือปัญหายิ่งลุกลามไปกันใหญ่เพราะปล่อยทิ้งไว้ไม่ได้ทำความเข้าใจหรือแก้ไขเสียโดยไวก็เป็นได้ ....... ทางที่ดีที่สุด ก็คือ ค่อยๆ บอกตรงๆ อย่างนิ่มนวลเพื่อนำไปสู่การแก้ปัญหาหรือบรรเทาปัญหา

เพื่อให้นึกภาพออก มีเพื่อนคนนึงบอกว่าคุณแม่ป่วยหนักด้วยโรคไต ตอนนี้ตาเหลือง น้ำหนักลด ฟอกไตถี่ขึ้นๆ ทุกอย่างบ่งบอกว่า ก็คงอีกไม่นาน ........... เพื่อนคุณถามว่าพอมีโอกาสจะหายไหม ทำไงดี ถ้าคุณโกหกขาว บอกว่าไม่เป็นไรหรอก ต้องหายซิ เป็นการปลอบใจ เขาอาจจะรู้สึกดีขึ้นในขณะนั้น  แต่จะเสียโอกาสในการยอมรับความจริง และพลาดโอกาสในการเตรียมตัวรับสถานการณ์ หรือทำอะไรดีๆ ให้กันในวาระสุดท้ายกับคุณแม่ของเขา!!   ถ้าอย่างนั้นเราบอกความจริงดีกว่า โดยค่อยๆ บอกว่าโอกาสแบบนี้คงลำบาก ค่อยๆ ทำใจนะ คนเราเรื่องการเกิดแก่เจ็บตายต้องมีทุกคน ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันนี้ให้เพื่อนคุณทำทุกวินาทีที่อยู่กับคุณแม่เขาให้เป็นวินาทีที่มีค่า มีความสุข อย่าไปสนใจเลยว่าจะเมื่อไหร่ ยาวนานแค่ไหน แต่ทุกนาทีที่ยังอยู่ด้วยกันยิ้มด้วยกัน หัวเราะด้วยกัน สร้างความรู้สึกอิ่มเอมให้กัน จะมีคุณค่ามากกับคนทั้งสองในขณะนี้และจะเป็นความทรงจำดีๆ ตลอดไป แบบนี้น่าจะดีกว่า คนยังอยู่ก็จะได้เตรียมใจและสะสมความทรงจำไว้ ระหว่างนั้นก็ได้ทำความสุขให้คนจะจากไปอย่างเต็มที่ หาธรรมะมาเปิดให้ฟัง ได้คุยกันเรื่องดีๆ พูดกล่าวบอกอะไรที่ควรบอก ได้ทำทุกอย่างเต็มที่แบบที่ไม่ต้องย้อนกลับมาเสียใจว่ายังไม่ได้ทำอะไรให้ดีที่สุดให้แก่กัน แถมจะได้สะสมความทรงจำดีๆ ร่วมกันในทุกวินาทีก่อนจากกันด้วยการรับรู้ความจริง จะไม่ดีกว่าการโกหกไปแค่สบายใจชั่วครู่ชั่วคราวหรอกหรือ