ปลายหนาวที่ผ่านมา ตัดสินใจอำลาลิงหกที่บ้าน ไปรับลมหนาวเข้ากระดูกบนดอยเหนือ เพียงมีเสียงกระซิบว่า จะไปดูผ้าทอย้อมสีธรรมชาติที่ดอยกะเหรี่ยง อยากไปไหม
โธ่ แค่ได้ยินว่าผ้าทอก็ไปแล้ว นี่ย้อมสีธรรมชาติอีก ช่างเย้ายวนยิ่งนักสำหรับหญิงบ้าผ้าเช่นเรา
แล้วก็ไม่รอรี รีบโยนภาระเลี้ยงแมวลูกครึ่งอเมริกันช็อตแฮร์-ไทยอิสระ วัยหกเดือนที่แสนซนให้น้องสาว ซึ่งอาสาจะแวะมานอนเฝ้าแมว [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้แต่เธอสารภาพภายหลังว่า มานอนได้สองคืน นอนไม่หลับ เพราะลิง เอ๊ย แมวซนมาก แทบไม่ได้นอน แวะมาหยอดอาหารแค่เช้าเย็นเท่านั้น
ส่วนเราอุตส่าห์ดีใจ ฉันจะได้นอนหลับสบายอย่างน้อยก็ 6 คืน โดยไม่มีแมวมาเบียดเบียน ชะเอิงเอย

โปรแกรมคร่าวๆ 7 วัน จะเดินทางจากกรุงเทพฯถึงลำปาง-ฮอด-อมก๋อย-แม่สะเรียง-สบเมย-แม่สอด-กรุงเทพฯ
จุดหมายคือ อมก๋อย เชียงใหม่ และแม่สะเรียง แม่ฮ่องสอน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้วันที่ 1 กรุงเทพ-ลำปาง
วันที่ 2 ขุนอมแฮดใน อมก๋อย เชียงใหม่
วันที่ 3 แม่สะเรียง แม่ฮ่องสอน
วันที่ 4-5 บ้านแม่ดึ๊ แม่สะเรียง
วันที่ 6 แม่สอด ตาก
วันที่ 7 กรุงเทพฯ

อาหารมื้อเช้าแรกที่ลำปางคือก๋วยจั๊บที่อร่อยที่สุดในโลก ขอบอกว่ากินมาเกิน 20 ปี สมัยมาออกค่ายอาสาตอนละอ่อน และจำได้ว่าอร่อยจริงๆทุกครั้งที่มาลำปางต้องไม่พลาด อยู่หน้าสถานีรถไฟนครลำปาง แล้วก็มีข้าวหลามอร่อยพกห่อไปด้วย เผื่อหิวบนดอย จะย่างแมว เอ๊ย ย่างปลาที่ไหนกิน
จุดหมายจริงๆคืออมก๋อย แต่กำหนดการค่อยเป็นค่อยไป เพราะผู้ร่วมทริปล้วนสว. ทั้งโชเฟอร์ ช่างภาพ โปรดิวเซอร์ และตัวแถมอย่างฉัน ถ้าขับจากกรุงเทพรวดเดียวถึงอมก๋อย ก่อนขึ้นดอยจะมืดเสียก่อน จึงต้องนอนค้างที่ลำปางเสียหนึ่งคืนเพื่อก๋วยจั๊บ อุบส์ แฮ่ๆเพื่อสวัสดิภาพของทุกคน


จากลำปางสู่อมก๋อย เราก็แวะสักการะพระธาตุศรีจอมทอง ที่อำเภอจอมทอง เชียงใหม่เพื่อความเป็นสิริมงคล ได้ดอกสะเลเตสีขาวจากยายที่หน้าวัด แกช่างเจรจาเลยซื้อมาอีกกำไว้ดมกลิ่นหอมๆตอนเดินทาง เพราะการเดินทางอันวกเวียนสู่ดอยสูงกำลังจะเริ่มขึ้นแล้วววววว เตรียมพร้อม---ถุงใส่อ๊วกกกกกกกก
ความทรงจำเดิมเมื่อสองปีที่แล้ว เส้นทางสาย 109 สู่อมก๋อย ยังกับเล่นค็อกสกรูว์ที่ยูนิเวอร์แซล โกลด์ โคสต์มิผิดเพี้ยน อยากจะขึ้นรถทัวร์กลับบ้านเสียตอนนั้น แต่ยอดหญิงเช่นเรา จะกลัวแค่เรื่องขึ้นดอยเหรอ ถอยกลับก็เสียหน้า แล้วยังจะเสียการปกครองอีก (คุณสามียอดโปรดิวเซอร์ หัวหน้าเผ่าเกลียมัว ต้องเหิมเกริมแน่) ว่าแล้วก็เดินหน้าสู้โว้ยยยยยย 55++



ในที่สุดก็มาถึงฮอด จุดเติมข้าวปลาอาหารและน้ำมันรถ งานนี้หัวหน้าเผ่ามอบหมายให้ลูกเผ่าเกลียมัว ซึ่งก็คือช่างภาพสุดหล่อเมียสวยและดุมาก รับหน้าที่กองเกียกกาย จัดเตรียมหมูหมาปลาปิ้ง เอ๊ย เหล้ายาปลาแห้ง ขึ้นดอยไปด้วย มีไข่ หมู เป็นอาทิ แล้วก็น้ำยาแก้หนาว ขวดละครึ่งพัน เอ๊ ยาอะไร
อาหารพร้อม ยาแก้ไอพร้อม เราก็จากอมก๋อยมา คิดจะกินข้าวเที่ยงเสียที่ฮอด ถามแม่ค้าขายข้าวเหนียวกวนว่ามีอะไรอร่อยไหมแถวนี้ แม่ค้าตอบอย่างจริงใจใสซื่อว่า อร่อยเหรอ ไม่มี มีแต่พอแหลกล่าย เอาไหม ความหิวยังไม่เท่าไหร่ เลยจากฮอดมาพร้อมข้าวเหนียวกวนหลายห่อ อย่างน้อยก็พอแหลกล่าย 55++ (ณ จุดนี้ลืมข้าวหลามไปซะแล้ว จะกลัวอดกันถึงไหนกัน)


จากฮอดถึงอมก๋อย ดินแดนของชาวไทยเชื้อสายกะเหรี่ยง ใช้เวลาไม่นานราวสองชั่วโมง หลับมั่งตื่นมั่ง คราวนี้ถุงอ๊วกเลยยังไม่ได้ใช้ เราไปถึงอมก๋อยก็บ่ายแก่ๆมากแล้ว อากาศเย็นสบาย แวะกินข้าวก่อนที่ร้านประจำอำเภอ ก่อนจะเปลี่ยนรถเป็นกระบะโฟร์วีล ขืนเอารถตู้ไป โชเฟอร์เคืองแน่ๆ ถนนเข้าหมู่บ้านยังเป็นถนนลูกรังเสียส่วนมาก และที่สำคัญลาดชันเกินไป เจ้าของพื้นที่ยืนยัน ตอนเราหอบของบรรดามีจนเต็มหลังรถกระบะ โชเฟอร์ถึงกับอุทานลั่น นี่จะมาอยู่กันกี่คืนกันครับ
คืนเดียวจ้ะ ไม่ต้องงง มันเยอะเพราะเราต้องไปที่อื่นอีกหลายคืน เอ๊ ช่างสงสัยไปได้ แต่ว่ามันก็เยอะจริงๆนะ ทั้งถุงนอน เต็นท์ อุปกรณ์ถ่ายทำวิดิโอ ข้าวของเครื่องใช้ จนเต็มรถกระบะนั่นละ
จากตัวอำเภอเข้าหมู่บ้านขุนอมแฮดใน ไม่ไกลนัก ราว 8 กิโลกว่า แต่ว่าคนขับรถต้องเชี่ยวชาญเส้นทาง เพราะลาดชันและมีโค้งหักศอกหลายแห่ง ระหว่างทางมีช่างการไฟฟ้ามาปักเสาไฟ อีกไม่นานดอยสูงแห่งนี้คงสว่างไสวด้วยไฟฟ้า
หลังจากนั่งหัวโยกหัวคลอนไปสักพัก ก็ถึงหมู่บ้าน วันนี้เราจะนอนที่โรงเรียนกันค่ะ ยึดอาคารอเนกประสงค์เป็นที่นอนชั่วคราว สองหนุ่มลูกเผ่าเกลียมัว ต่างดี๊ด๊ากับสายลมและแสงแดด รีบปักเต็นท์เป็นเรือนนอน เขาจะนอนนับดาวกันคืนนี้