เป็นครั้งแรกที่เราเลือกออกเดินทางเพื่อมาเป็นครูอาสาที่อมก๋อย...คนเดียว
ถามว่า อะไรเป็นแรงบันดาลใจ ทำไมเราถึงอยากลำบากไปเป็นครูอาสา

อย่างแรกเลยค่ะ แรงบันดาลใจของเราคือ แม่
พ่อแม่เราเป็นครูทั้งคู่ เมื่อตอนเด็กๆ เรายังจำได้ว่าแม่เคยเล่าให้ฟังว่าตอนแม่เป็นครูแรกๆน่ะ แม่ต้องเดินเข้าป่าไปสอนเด็กๆ
คือไม่มีรถไปถึงน่ะ เราเลยรู้สึกว่า เห้ย แม่โคตรเท่ห์เลย คือ หัวใจแม่โคตรเท่ห์เลยค่ะ
ตั้งแต่นั้นเราเลยอยากลองไปแบบนั้นบ้างสักครั้งในชีวิต ในวันที่เทคโนโลยีทำให้เราสะดวกสบายขึ้นกว่าครั้งที่แม่เป็นครูแรกๆ
ซึ่งนับจากวันนั้น วันที่แม่เป็นครูแรกๆ จนวันนี้ก็ 30 กว่าปีได้แล้วมั้ง...  

อีกเหตุผลนึงคือ เราอยากไปเที่ยว อยากไปลองใช้ชีวิต เราชอบภาคเหนือ เราชอบเชียงใหม่ เราชอบภูเขา และเราก็ชอบอากาศหนาวๆ
เอาสิค่ะ เราก็เริ่มหาข้อมูลค่ะ เราไปเจอเพจ 4DekDoi ซึ่งมีประกาศรับสมัครครูอาสาพอดี จะไปกี่คนก็ได้ ไปเมื่อไหร่ก็ได้
ก็เข้าทางดิ จะรออะไร ก็ไปเลยสิค่ะ
เราติดต่อคุณครูที่นั้น และเราเลือกไปที่ ศศช.ขุนอมแฮดนอก อ.อมก๋อย จ.เชียงใหม่
เราเลือกไป เชียงใหม่ตั้งแต่วันที่ 19 - 30 เม.ย

วันที่ 19 กรุงเทพ - เชียงใหม่ โดยสายการบิน Air Asia คนเตี้ยๆก็บินได้

ถึงสนามบินเชียงใหม่ตอนประมาณเที่ยงๆ ก็จองที่พักไว้เป็น 2230 Hostel ที่นิมมาน ซอย 1 ราคา 250/คืน ค่ะ

ถ้าเดินทางไปไหนคนเดียวเราชอบพัก Hostel เพราะประหยัด และเราว่าสะดวกดีน่ะ
เราได้นอนคนเดียว พอดีคนพักไม่เต็ม สบายเลย ห้องเป็นของช้านนน ฮ่าา
เราพักที่นี้คืนนึงค่ะ ก่อนออกเดินทางไปอมก๋อยตอนเช้าอีกวัน

เรานั่งรถแดงไปลงที่ประตูเชียงใหม่ แล้วรอรถ เชียงใหม่ ฮอด ดอยเต่า อมก๋อย รถออกประมาณ 8.30 น่ะ

ถึงอมก๋อยเวลาประมาณบ่ายโมงกว่าๆ วิวระหว่างทางนี้คือ ช่วงหลังๆตอนขึ้นเขาไปอมก๋อย นี้เห็นเป็นภูเขาสลับต้นไม้
มีป่าสนที่มีต้นสนเยอะๆด้วย เออ ป่าสนก็ต้องมีต้นสนเยอะๆดิ่ จะบอกทำไม เอาเป็นว่า สวยยยงามค่ะ

พอถึงที่อำเภออมก๋อยก็โทรหาคุณครู คุณครูชื่อครูสุโพค่ะ พอดีวันนั้นครูอยู่ที่อำเภออยู่แล้ว
ที่ตัวอำเภอมีประเพณีรดน้ำดำหัวคุณครู เราเลยได้มีโอกาสไปร่วมด้วย
ครูพาเราเอาของไปเก็บที่บ้านครูก่อน ไปเจอแม่ของครูค่ะ เป็นชาวกะเหรี่ยงเหมือนกัน
ครูบอกว่า ที่อมก๋อยมีชนเผ่าชาวกระเหรี่ยงประมาณ 80% มูเซอและอื่นๆ อีก 20%
แม่ครูน่ารักมากค่ะ ยิ้มแย้ม ชวนเราคุย อันที่จริง ชาวบ้านที่นี้ น่ารักทุกคนค่ะ

วันนั้นที่บ้านครูมีพิธีขึ้นบ้านใหม่อีกพอดี ครูพาเราแว๊นส์มอเตอร์ไซต์ไปซื้อวัตถุดิบทำอาหาร
เราเลยได้มีโอกาสเห็นบรรยากาศรอบๆอมก๋อย ก่อนที่จะไปเก็บตัวที่โรงเรียนซึ่งอยู่ไกลไปจากตัวอำเภอ

คือวันนี้ ครูให้เราช่วยเฝ้าร้านที่ครูจะทำพิธีขึ้นบ้านใหม่ระหว่างที่ครูกลับบ้านไปเอาอาหารที่ทำไว้ค่ะ
เราเลยทำหน้าที่เติมน้ำมันและขายอาหารหมูให้ชาวกะเหรี่ยง ซึ่งการเติมน้ำมันนี้ แป้งรอดค่ะ สบ๊ายย
ร้านเติมน้ำมันกลางป่า บรรยากาศดี๊ดี

แต่ขายอาหารหมูนี้ดิ คืองง ขายอาหารหมูให้ชาวกะเหรี่ยงเป็นอะไรที่ยากพอสมควร
ประเด็นคือ ฟังไม่ค่อยออกค่ะ พี่ต้องการอาหารเบอร์ไหนอะไรอย่างไร พี่เล่นพูดภาษาปกาเกอะญอมา หนูก็เงิบสิค่ะ ฮ่า สนุกค่ะบอกเลย
ป้าค่ะ รอแป๊ปน่ะ อาหารหมู หนูงง โทรหาครูแป๊ป

หลังจากครูมาและขายอาหารหมูได้ลุล่วงไปด้วยดี ก็มีพิธีขึ้นบ้าน(ร้าน)ใหม่เกิดขึ้น
ครูนับถือคริสต์น่ะ ตอนแรกก็แปลกใจ ชาวบ้านเค้านับถือคริสต์กันเยอะเหมือนกันน่ะ
ส่วนเรานับถือพุทธ แล้วได้มีโอกาสเห็นพิธีขึ้นบ้าน(ร้าน) ใหม่แบบคริสต์ เห้ย ตื่นเต้นหว่ะ

หลังจากเสร็จพิธี ก็มีการกินข้าวร่วมกันกับชาวบ้านที่ครูเชิญมา
อาหารชาวดอยมื้อแรกของแป้งค่ะ เห้ย ตื่นเต้นหว่ะ อีกแล้ว 5555555
นี้เลยค่ะ อย่างแรก เค้าเรียกว่า ข้าวเบ้อ เป็นเหมือนข้าวต้มใส่พริกใส่หมูใส่ผัก ปนๆกัน เผ็ดๆ อร่อยดีน่ะ

แล้วก็มีลาบ และน้ำพริกซึ่งเป็นอาหารประจำของชาวบ้านที่นี้เลยค่ะ น้ำพริก กินอยู่แบบเรียบง่าย
กินเสร็จมีเวลาเดินเล่น ที่นี้เห็นดาวชัดมาก มีน้องๆเด็กๆอยู่ เราเลยเรียนรู้ภาษาปกาเกอะญอมา ได้สองคำค่ะ
โอเมาะโชเปอ = สวัสดี
ชะเกงระ = ดาวสวยมาก.
เห้ย ยากไปไหนว่ะเนี้ย สมองปลาทองแบบนี้ มีเรอะจะจำได้ จดสิค่ะ จด
และแล้ววันแรกที่อมก๋อยก็หมดลง ชะเกงระ ราตรีสวัสดิ์.