คบกับแฟนมาเกือบ 3 ปี( 9พ.ค.) นี้
ตลอดเวลาเรามีความสุขมาก และรักเขามาก
ตอนมหาลัยก็อยู่หอด้วยกันตั้งแต่ปี4พอเรียนจบก็มาสมัครงานที่เดียวกัน และได้ทำงานที่เดียวกัน
ผ่านอะไรด้วยกันมาก็เยอะ อุปสรรคมากมายจากการฝึกงาน ถ้าไม่มีเค้าเราคงผ่านมันมาไม่ได้
เพราะแฟนเป็นทั้งเพื่อน ทั้งคนที่เรารักมากและเป็นกำลังใจที่สำคัญที่สุด
พอฝึกงานผ่าน ก็โดนส่งไปทำงานที่ภาคเหนือด้วยกัน
ตอนนั่นมีความสุขมาก เหมือนได้ไปเที่ยว เราอยู่เชียงใหม่ เค้าอยู่ลำปาง
ทุกเสาร์อาทิตย์ก็เจอกัน ถึงงานจะเหนื่อยแต่แค่รู้สึกว่ายังมีเค้าอยู่ ก็ทำให้มีกำลังใจที่จะทำงาน
แล้วก็ได้ย้ายไปทำที่พะเยาด้วยกัน พักอยู่ด้วยกัน ช่วงเวลานั้น มีความสุขมาก
ยิ่งนานวัน ยิ่งผูกพันธ์ และรักเค้ามาก และเราเป็นคนขี้หึง ขี้ระแวง
คือนิสัยผู้หญิงมาก แบบแฟนมองใครไม่ได้เลย แค่มองเราก้หวง
เฟสบุ้ค ไปกดไลค์ใครเราก็เป็นประเด็น ชอบเช็ค จับผิด ยอมรับว่าตอนนั้นเรางี่เง่าจริงๆ
มันทำให้เค้าเริ่มอึดอัดเหมือนอยากมีพื้นที่ส่วนตัวบ้าง
จนพอสักพัก เราถูกย้ายลงมาลำปาง และมีเพื่อนผู้ชายที่ฝึกงานด้วยกันย้ายขึ้นมาอยู่พะเยากับแฟนเราแทน
เราก็เริ่มจุกจิก กลัวจะชวนกันไปเที่ยวบ้าง กลัวจะมองสาว กลัวจะไปจีบใคร
แรกๆแฟนเราก็โอ๋ บอกคิดถึงทุกวัน จะไปไหนก้โทรมาบอก
แต่เราคงจุกจิกมากไป และก็คิดเล็กคิดน้อย กลัวเค้าให้ความสำคัญกับเพื้อนมากกว่า ทำให้เค้าเริ่มอึดอัดมาก
โทรจุกจิกเค้าไม่ไว้ใจเค้าตลอด มันทำให้มีปัญหากันบ่อย จนวันนึงเราโทรหาเค้าละเค้าไม่รับ
พอรับเค้าบอกเค้าไม่สบายมาก เราก้ยังโทรๆๆๆ หลังจากนั้นเค้าก็ไม่รับโทรศัพท์เราอีก
อาการตอนนั้นรู้สึกเหมือน ท้าทาย ยิ่งทำยิ่งโทร เหมือนเค้าจะเปลี่ยนไปตั้งแต่ตอนนั้น
พอวามวันได้รับคำสั่งให้ย้ายเข้าเชียงใหม่ด้วยกัน
ตอนนั้นเราดีใจมาก ที่จะได้อยุ่กับเค้า
แต่พอเราโทรไปพูดเรื่องอยู่หอว่าจะอยู่กันยังไง เค้าก็เหมือนลังเล เพื่อน
บอกเราว่าอยู่สามคน ตอนนั่นเรายอมรับว่าเราเองก็คิดเล็กคิดน้อยเกินไป
เราคิดว่าเหมือนตอนนี้เธอให้ความสำคัญกับเพื่อนมากกว่าฉันแล้ว
พอเราเรียกร้องไปเรียกร้องมา บวกกับเค้าไม่สบายอยู่ เลยทะเลาะกัน
แล้วพออีกวันที่ต้องเดินทางเข้าเชียงใหม่ (เรานั่งรถมาจากเชียงราย)
เค้าขับรถจากลำปางเข้าเชียงใหม่ตั้งแต่เมื่อคืน ตอนนั้นคิดว่าเดี๋ยวเจอกันที่เชียงใหม่ก็คงดีกัน คิดแค่นี้จริงๆ
จนพอเรามาถึงเชียงใหม่ โทรหาเค้าเค้าไม่รับโทรศัพท์เลย เราเลยส่งข้อความไปว่าถึงแล้วน้ามารับเค้าหน่อย แล้วเค้าก็ส่งข้อความกลับมาว่า "ไม่สบายมากจัดการตัวเอง"
เราก็ร้องไห้ แล้วไปนอนบ้านลูกค้าที่นั่น พอวันรุ่งขึ้นที่จะได้เจอกันเพราต้องคุยงานกัน ก็แอบหวังว่าเจอกันค่อยอ้อนเค้าเดี๋ยวเค้าคงยอมดีด้วย
แต่มันไม่เป็นไปตามคาด เค้ามาถึงทำตึง ไม่ยอมให้เราไปอยู่ด้วยเค้าบอกเค้าจะอยู่กับเพื่อน ส่วนเราก็ไปหาหออยู่เอง ไม่ว่าเราจะอ้อนวอนยังไงเค้าก็ไม่ยอม เค้าบอกถ้าเราตามหาหอเค้า เค้าจะลาออกหนีกลับกรุงเทพ เรากลัวเค้าจะหนีเราไป เลยขอให้เค้าไปพาเราหาหอ เค้าก็ยอมมาส่งเราที่หอที่เราจะอยู่ และกลับไป ตอนนั้นทรมานมาก ไม่มีกระจิตกระใจทำงาน ร้องไห้ทุกวัน โทรไปเค้าก็ไม่รับเลย เค้าใจแข็งมาก จนพอได้มีโอกาสออกสำรวจพื้นที่ด้วยกัน เค้าก็ยอมรับโทสัลเราบ้าง แต่คุยไม่เหมือนเดิม และไม่ยอมคุบนาน เหมือนอยากให้เราตัดใจ จนเรารู้สึกท้อ และหมดหวัง เลยพยายามตัดใจ ไม่โทร ไม่ไปอ้อนวอนร้องไห้ให้เค้ารำคานอีก จนวันนึงเรารถล้ม เค้ารู้ข่าวจากคนอื่น เค้าก็โทรมาหาเรา บอกว่าทำไมไม่บอกเค้า จากคนที่เย็นชาและเปลี่ยนไปมาก พอเราเกิดเรื่องเค้าก็ดูเป็นห่วงเรามาก และบอกจะมาหา ซึ่งตอนนั้นสี่ทุ่มแล้ว และเรากำลังตัดใจกลัว กลัวว่าถ้าเค้ามาเราจะเรียกรัองให้เค้าอยู่กับเราอีก กลัวจะเป็นแบบเดิม เลยบอกเค้าไม่ต้องมา พอวันรุ่งขึ้นเค้าก้มาเคาะประตู มาหาเอายามาให้ ตอนนั่นเราสับสนไปหมด แต่คิดว่าแค่นี้ก็ยังดี เราก็นอนกอดเค้าเค้าก็กอดเรา (ห่างกันไปประมาณเดือนนึง) วันนั้นนอนกอดกันเหมือนคนเพิ่งคบกันใหม่ๆ "เราบอกเราคิดถึงเตงนะ เค้าก้บอกคิดถึงเหมือนกัน"
ได้ยินแค่นี้ มันดีใจ ดีใจจนบอกไม่ถูกจริงๆ แล้วเค้าก็มาจูบเรา ตอนนั้นรู้สึกได้เลยว่าเรายังรักกันอยู่ แล้วก็มีอะไรกัน พอเย็นๆเค้าก็พาเราไปเดินเล่นกินข้าว เหมือนไปเดทกันเลย แต่พอเราขอให้เค้านอนกับเรา วันนั้นเค้าก็ไม่ยอมมานอน ตอนนั้นเราก็คิดนะว่าเค้าคงมีคนคุยอยู่เลยไม่อยากมานอน เพราะคงกลัวจะคุยโทสับกันไม่ได้ แต่พออีกวันเค้าก็ยอมมานอน แต่โทสับเค้าไม่มีใครโทรมา และหลังจากเหตุการรถล้มบวกกับได้รับคำสั่งให้ลงกรุงเทพ ก็ทำให้เรากลับมาคบกัน ถึงจะไม่เหมือนเดิมร้อยเปอร์เซ็น เพราะเราไม่สามารถเรียกร้องอะไรมากๆได้เหมือนเมื่อก่อนเอาแต่ใจเหมือนเดิมไม่ได้ แต่มันก็มีความสุขกว่าการที่ไม่มีเค้าอยู่ เราก็กลับมาไปไหนมาไหนด้วยกันเหมือนเดิม ช่วงเวลานี้เราเหมือนตื่นจากฝันร้าย คือได้แฟนกลับมามีความสุขกันอยู่ประมาน5-6 เดือน พอกลางเดือน ตุลาแฟนก็ถูกย้ายไปทำที่สุราษ และเพื่อนที่เคยอยู่ด้วยกันที่เชียงใหม่ก็ถูกย้ายไปที่ภูเก็ต ทำให้เราต้องห่างกันอีกครั้ง แต่ช่วงสองเดือนแรก แฟนก้โทรหาเราบ่อย ก็ทำให้รู้สึกว่าไม่ห่างกันมาก ว่างเราก็นั่งเครื่องบินไปหา 2ครั้ง แต่พอเค้าเริ่มอยู่จนชิน เริ่มสนิทกับคนที่ทำงาน เค้าก็เริ่มมีสังคม ไปกินข้าวกับคนที่ทำงานบ้าง เล่นบิงโกที่ทำงานบ้าง (มีแต่ผู้ชายแลัคนแก่) ไปออกกำลังกายตอนเย็นบ้าง และทุกครั้งเค้าก็จะโทรบอกเราตลอด แต่เราก็เยอะกับเค้าอีก พอว่างเราโทรไปเค้าทำงานอยุ่เราก็ยังโทรๆ และเรื่องวันหยุดปีใหม่ที่ได้หยุดยาว7 วัน แต่เค้าบอกเราว่าอาจกลับหลังปีใหม่ ไปหยุดยาวหลังประชุมทีเดียว เราก็คิดละว่าอ่าว ละไม่กลับมาตั้งแต่30 เลยอะจะได้เค้าดาวด้วยกันเค้าก็บอกยังไม่รู้เลยดูก่อน เราก็เริ่มคิดละว่าต้องมีอะไรแน่ๆ มันเลยทำให้เค้ามองว่าเราจุกจิกอีกแล้ว แต่ก็คุยกับเราเหมือนเดิม จนพอ วันที่28 ธค. 56 เช้าเค้าก็ยัง โทรปลุกเราเหมือนเดิม พอมาตอนเย็น เราเห็นเพื่อนคนที่อยู่ภูเก็ตอัพเพลงในเฟสบุ้ค และมันขึ้นโลเคชั่นว่าอยู่สุราษ ในใจตอนนั้นคิดอ่อ!!! ที่ไม่กลับเพราะคงจะนัดกันเที่ยวที่นุ่นก่อนแน่ๆ!! สามทุ่มเราเลย โทรหารอบแรกเค้าไม่รับ เลยโทรอีกรอบ เค้ารับ ละเสียงเหมือนนอนอยู่ เราก็ถามว่าทำไรอยู่ เค้าบอกนอนอยู่ เราก็ถาม อยู่กับใครอ่า เค้าบอกอยู่คนเดียว เราก็ถาม อ้าวไม่ได้อยู่กับเพื่อนหรอ แฟนบอก อ่าวแล้วเค้าจะมาอยู่กับมันได้ไงอะ เราเลยบอก อ่าวเห็นเพื่อนขึ้นว่าอยู่สุราษ ไม่ได้มาหาเตงหรือไง แฟนบอก ไม่รู้วุ๊!! อะไรอีกวะ ประสาทละเตง ละก็วางไป พอเราโทรไปก็ไม่รับอีกเลยๆๆๆ จนเราทนไม่ไหวเลยโทรไปหาเพื่อนคนนั้น มันก็ไม่รับๆๆ จนพอ5 ทุ่มมันโทรกลับมาว่าเออมีไร ไม่ได้เปิดเสียงเพิ่งเห็น เราเลยถามว่า อยู่ไหน มันบอก อยู่เหนือเนี้ย กลับบ้าน กำลังจะมาเที่ยว เราเลยถามอยู่เหนือละทำไมเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วขึ้นว่าอยู่สุราษอะ? มันบอกไม่รู้ จะดูมะถ่ายรุปให้ดูเลย เราบอกเออถ่ายมา พอเราวาง มานก็ไม่ถ่ายส่งมา พอโทรไปมานก็ไม่รับ เรายิ่งจะเป็นบ้า และเรามั่นใจว่าต้องอยู่ด้วยกันเพราะ เห็นออนเฟสตอนตีสามเหมือนกัน อารมณ์ประมาณว่าเพิ่งเที่ยวเสร็จ เลยเล่นโทสับ ละแฟนกับเพื่อนก๋ไม่ยอมรับโทสับเราเลย ตั้งแต่ 28-30 ตอนนั้นเราไม่ไหวแล้วร้อนใจมากไม่รู้ว่าจะกลับหรือไม่กลับ ใจอยากจะขับรถไปสุราษซะเดี๋ยวนั้น แต่กลัวสวนทางกัน จนพอ 30 ห้ามทุ่ม แฟนก้ลายมาว่า ถึงละ แต่พอโทไปไม่ยอมรับโทสับ
เช้าเราเลยไปหา ก็ปกติ ไปเดินเล่นดูหนังกัน เราเลยคิดว่าคงแค่ ไปเที่ยวกันแต่ไม่อยากบอก แต่กลับมารอบนี้คือได้หยุด7 วันเราถามแฟนว่าวันนี้มานอนกับเค้าป่าว แฟนบอกว่าไม่ไป ขอนอนบ้านก่อนเค้ายังไม่ได้นอนบ้านมาตั้งนาน เราเลยถามว่าแล้วจะไม่มานอนกับเค้าเลยหรอ แฟนบอกไม่รู้เตงเค้าขออยู่บ้านบ้างเถอะ เราก็เริ่มรู้สึกว่ามันแย่ตรงที่ได้กลับมาทั้งทีแต่เค้าเหมือนไม่อยากกลับมาอยุ่กับเราซะงั้น
เหมือนไม่ได้คิดถึงอะไรเท่าไรเลย พอวันที่สอง เราก็เร้าหรือ ให้เค้าไปนอนกับเราอีก เค้าก็บอกไม่เอา จะนอนบ้าน ตอนนั้นรู้สึกแย่เลย แย่มากๆ เลยถามว่าเบื่อเค้าหรอ แฟนบอกป่าวแค่อยากได้นอนบ้านบ้างไม่ได้กลับมาตั้งนาน เราก็อ้อนวอนอีก ให้เค้ามานอนกอด แต่พอจะจับไอ้นั่น เค้าก็ไม่ยอมให้จับ เหมือนหวงเนื้อหวงตัว ยิ่งทำให้เรารู้สึกห่าง ห่างมากๆ เราเลยถามว่า เบื่อเค้าแล้วใช่มั้ย? มีคนอื่นรึเปล่า? รู้สึกห่างๆ ไม่เหมือนเดิมไงไม่รู้ ยิ่งเราพูดแบบนี้เค้าก็เริ่มหงุดหงิด เหมือนเราเซ้าซี้อีกแล้ว เราเลยถามว่าจะไปนอนกับเค้ามั้ย? เค้าบอกไม่ไป เราเลยถามต่อ อยากเลิกใช่มั้ย? เค้าบอกถ้ายังเป็นแบบนี้ก็อยากเลิก เราเลยยิ่งร้องไห้หนัก เค้าบอกเตงกลับไปก่อน ไว้โทรหา อย่ามาทะเลาะกันในบ้านเลย ไม่อยากให้แม่รู้ กลับบ้านเถอะ เราเลยบอกไล่หรอ? จะเลิกใช่มั้ย? จะไม่ไปนอนจริงๆใช่มั้ย ถ้างั่นจะเลิกให้ แฟนเลยบอก อืมแล้วแต่เตงละกัน คือตอนนั้นเราคิดละว่าไม่เอาแล้ว เราทนอยู่กับคนที่เฉยชาห่างเหินขนาดนี้ไม่ได้อีกแล้ว ไม่เอาแล้ว และแฟนก้มาเปิดประตูให้ เราก็เหยียบรถออกไปแบบเร็วมากแบบไม่มองทางเลย คือถ้ามีรถสวนมาตอนนั้นมั่นใจว่าชนแน่ๆ พอขับออกมาสักพัก แฟนก็โทรมา แต่เราไม่รับเลย เค้าก็โทรมาหลายสาย แชทมา ลายมาเราก็ไม่อ่าน อีกวัน เราก็ไปประชุมเค้าก็โทรมา ลายมา เราเลยยอมคุยละถาม ตกลงจะมานอนบ้านเค้ามั้ย? แฟนบอกวันอาทิตย์ไง เราบอกไม่!! เสาร์-อาทิตย์ 7 วันขอ2 วัน แฟนบอกไม่ชอบเลยนะ ชอบบังคับ เหมือนเราได้คืบจะเอาศอก เราเลยบอกอืม สักพักเค้าจะออกไปดูรถ เค้าก็แชทมาบอก เดี๋ยวออกไปดูรถนะ มันก็ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นว่าเออ ก็ยังบอก พอประชุมเสร็จ เราเลยโทรกลับไป กะว่าจะไปเซอร์ไพร์และทำตัวดีด้วย พอโทรไปแฟนบอก วันนี้ขอไปหาเพื่อนที่รังสิตนะ
#ตอนนั้นคิด คือกุกำลังจะมาหา แต่จะไปหาเพื่อนที่รังสิตนี่นะ คือมานอนกับเราไม่ได้ แต่ไปนอนกับเพื่อนที่ังสิตไดเนี่นะ? คือความคิดเล็กคิดน้อยคิดมาก มันประทุขึ้นมาทำให้ปรี้ดดแตก และเป็นบ้า เราก็บอกละไม่คืดจะชวนเค้าไปด้วยหรอ แฟนบอกคือเค้าขออยู่กับเพื่อนบ้างได้ปะ เราบอกอ่าละนี่อุตส่าจะไปหา แฟนบอกละทำไมเตงไม่โทรมาบอกก่อนละ เค้าก็นัดเพื่อนไว้ละเนี้ย ละเหมือนยิ่งคุยยิ่งปรี้ดเราเลยวาง พอวางสายไป สงบสติอารมณ์สักพักนึง เลยรู้ว่า เราควรปล่อยเค้าไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง ให้อิสระ ละลองไว้ใจเค้าดูบ้าง ลองเชื่อใจแฟนดูสักครั้งสิวะ พอคิดได้เราเลยโทหาแฟนว่าขอโทษนะ เค้าไม่ตามแล้วก็ได้ เค้าปล่อยเตงไปเที่ยวกับเพื่อน ละถ้าถึงไปร้านไหนโทรบอกเค้าด้วบน้าาา แฟนก้ทำแบบที่รับปากกับเราจริงๆ ก็พอรู้แล้วว่าบางทีเราอาจจะจุกจิกเกินไป เราก็กำลังพยายามลดอยุ่ทำตัวดีๆ แฟนก้มานอนด้วยวันอาทิตย์ และยังวันจันทร์ก่อนกลับสุราษอีกวัน เราก็รู้สึกดีขึ้นว่ามันก็ไม่ได้ห่างเหิน แต่เราเองที่คิดมากไปเอง และยึดติดจนเกินไป ทำให้เค้าอึดอัด พอเค้าจะลงใต้ ก็ยังโทรมาคุยดีๆกันมาตลอด จนพอ
20/01/14
แฟนบอกว่าวันนี้ไปบ้านเซลล์นะ เราเลยถาม กลับดึกป่าว แฟนบอกก็คงเหมือนเดิมแหละ สี่ห้าทุ่ม พอสามทุ่มเราโทไปครั้งนึงแฟนไม่รับ ประมาน5 ทุ่มแฟนก็โทรมาเหมือนให้รู้ว่า กลับห้องแล้วนะ แต่เราไม่รับ(เพราะคิดเล็กคิดน้อยอยู่ว่าถ้าอยากคุยจริงๆทำไมโทรมาแค่ครั้งเดียว)
21/01/14
ตื่นมาแฟนไม่โทรปลุก เราเลยโทรไปตอนเก้าโมง ว่าไม่เห็นโทปลุกเลยนะ แฟนบอกก็มะคืนเหนโทไปไม่รับไม่โทกลับ ละก้แค่นั้นเหมือนไม่มีไร พอสายๆก็โทรหาอีก ก้รับก้คุยปกติ แต่โทรหลายรอบ ปฟนบอกทำงานเตงโทมาไรบ่อยๆ พอดีวันนั้นเราว่างก็เวิ่นเวัอ ก้เลยลองจองตั๋วเครื่องบิน ไปสุราษวันที่25 พอจองเสร็จโทบอกแฟนบอกจะมาทำไมไม่ว่าง เราบอกทำไมอะ ไหนบอกให้เค้าไปหาช่วงวาเลนไทน์ไง แฟนบอกก้มันไม่ค่อยว่างละอะ งานก้ยุ่งช่วงนี้ เราเลยถามเบื่อเค้าแล้วหรอ? อยากเลิกกับเค้าหรอ? ถ้าเตงจะเลิกพรุ่งนี้เค้าไปหาเลย แฟนบอกถ้ามากุหนีจิงอะ!!! เค้าทนไม่ไหวแล้ว เค้าทนเตงไม่ไหวแล้ว เราเลยบอกไม่ไปแล้วๆ อย่าทิ้งเค้าเลยนะเค้ากำลังปรับตัวอยู่ไง เค้าจะไม่โทรจิกแล้ว แฟนบอกไม่ใช่เรื่องนี้เรื่องเดียวหรอก เรื่องไรก้บอกเค้ามาสิ แฟนก็บอกเคยบอกหลายครั้งละ เราเลยถามเตงมีคนอื่นหรอ แฟนถามทำไมหรอ แค่เตงบอกมาว่ามีคนอื่น เค้าจะได้ทำใจได้ง่ายกว่านี้ มันบอกก้นี่ก้ทำใจเลย ไม่คุ
ใครเคยถูกแฟนขอห่างบ้าง ห่างแล้วเลิกไปเลยหรือมีใครได้กลับมาคบกันบ้าง
ตลอดเวลาเรามีความสุขมาก และรักเขามาก
ตอนมหาลัยก็อยู่หอด้วยกันตั้งแต่ปี4พอเรียนจบก็มาสมัครงานที่เดียวกัน และได้ทำงานที่เดียวกัน
ผ่านอะไรด้วยกันมาก็เยอะ อุปสรรคมากมายจากการฝึกงาน ถ้าไม่มีเค้าเราคงผ่านมันมาไม่ได้
เพราะแฟนเป็นทั้งเพื่อน ทั้งคนที่เรารักมากและเป็นกำลังใจที่สำคัญที่สุด
พอฝึกงานผ่าน ก็โดนส่งไปทำงานที่ภาคเหนือด้วยกัน
ตอนนั่นมีความสุขมาก เหมือนได้ไปเที่ยว เราอยู่เชียงใหม่ เค้าอยู่ลำปาง
ทุกเสาร์อาทิตย์ก็เจอกัน ถึงงานจะเหนื่อยแต่แค่รู้สึกว่ายังมีเค้าอยู่ ก็ทำให้มีกำลังใจที่จะทำงาน
แล้วก็ได้ย้ายไปทำที่พะเยาด้วยกัน พักอยู่ด้วยกัน ช่วงเวลานั้น มีความสุขมาก
ยิ่งนานวัน ยิ่งผูกพันธ์ และรักเค้ามาก และเราเป็นคนขี้หึง ขี้ระแวง
คือนิสัยผู้หญิงมาก แบบแฟนมองใครไม่ได้เลย แค่มองเราก้หวง
เฟสบุ้ค ไปกดไลค์ใครเราก็เป็นประเด็น ชอบเช็ค จับผิด ยอมรับว่าตอนนั้นเรางี่เง่าจริงๆ
มันทำให้เค้าเริ่มอึดอัดเหมือนอยากมีพื้นที่ส่วนตัวบ้าง
จนพอสักพัก เราถูกย้ายลงมาลำปาง และมีเพื่อนผู้ชายที่ฝึกงานด้วยกันย้ายขึ้นมาอยู่พะเยากับแฟนเราแทน
เราก็เริ่มจุกจิก กลัวจะชวนกันไปเที่ยวบ้าง กลัวจะมองสาว กลัวจะไปจีบใคร
แรกๆแฟนเราก็โอ๋ บอกคิดถึงทุกวัน จะไปไหนก้โทรมาบอก
แต่เราคงจุกจิกมากไป และก็คิดเล็กคิดน้อย กลัวเค้าให้ความสำคัญกับเพื้อนมากกว่า ทำให้เค้าเริ่มอึดอัดมาก
โทรจุกจิกเค้าไม่ไว้ใจเค้าตลอด มันทำให้มีปัญหากันบ่อย จนวันนึงเราโทรหาเค้าละเค้าไม่รับ
พอรับเค้าบอกเค้าไม่สบายมาก เราก้ยังโทรๆๆๆ หลังจากนั้นเค้าก็ไม่รับโทรศัพท์เราอีก
อาการตอนนั้นรู้สึกเหมือน ท้าทาย ยิ่งทำยิ่งโทร เหมือนเค้าจะเปลี่ยนไปตั้งแต่ตอนนั้น
พอวามวันได้รับคำสั่งให้ย้ายเข้าเชียงใหม่ด้วยกัน
ตอนนั้นเราดีใจมาก ที่จะได้อยุ่กับเค้า
แต่พอเราโทรไปพูดเรื่องอยู่หอว่าจะอยู่กันยังไง เค้าก็เหมือนลังเล เพื่อน
บอกเราว่าอยู่สามคน ตอนนั่นเรายอมรับว่าเราเองก็คิดเล็กคิดน้อยเกินไป
เราคิดว่าเหมือนตอนนี้เธอให้ความสำคัญกับเพื่อนมากกว่าฉันแล้ว
พอเราเรียกร้องไปเรียกร้องมา บวกกับเค้าไม่สบายอยู่ เลยทะเลาะกัน
แล้วพออีกวันที่ต้องเดินทางเข้าเชียงใหม่ (เรานั่งรถมาจากเชียงราย)
เค้าขับรถจากลำปางเข้าเชียงใหม่ตั้งแต่เมื่อคืน ตอนนั้นคิดว่าเดี๋ยวเจอกันที่เชียงใหม่ก็คงดีกัน คิดแค่นี้จริงๆ
จนพอเรามาถึงเชียงใหม่ โทรหาเค้าเค้าไม่รับโทรศัพท์เลย เราเลยส่งข้อความไปว่าถึงแล้วน้ามารับเค้าหน่อย แล้วเค้าก็ส่งข้อความกลับมาว่า "ไม่สบายมากจัดการตัวเอง"
เราก็ร้องไห้ แล้วไปนอนบ้านลูกค้าที่นั่น พอวันรุ่งขึ้นที่จะได้เจอกันเพราต้องคุยงานกัน ก็แอบหวังว่าเจอกันค่อยอ้อนเค้าเดี๋ยวเค้าคงยอมดีด้วย
แต่มันไม่เป็นไปตามคาด เค้ามาถึงทำตึง ไม่ยอมให้เราไปอยู่ด้วยเค้าบอกเค้าจะอยู่กับเพื่อน ส่วนเราก็ไปหาหออยู่เอง ไม่ว่าเราจะอ้อนวอนยังไงเค้าก็ไม่ยอม เค้าบอกถ้าเราตามหาหอเค้า เค้าจะลาออกหนีกลับกรุงเทพ เรากลัวเค้าจะหนีเราไป เลยขอให้เค้าไปพาเราหาหอ เค้าก็ยอมมาส่งเราที่หอที่เราจะอยู่ และกลับไป ตอนนั้นทรมานมาก ไม่มีกระจิตกระใจทำงาน ร้องไห้ทุกวัน โทรไปเค้าก็ไม่รับเลย เค้าใจแข็งมาก จนพอได้มีโอกาสออกสำรวจพื้นที่ด้วยกัน เค้าก็ยอมรับโทสัลเราบ้าง แต่คุยไม่เหมือนเดิม และไม่ยอมคุบนาน เหมือนอยากให้เราตัดใจ จนเรารู้สึกท้อ และหมดหวัง เลยพยายามตัดใจ ไม่โทร ไม่ไปอ้อนวอนร้องไห้ให้เค้ารำคานอีก จนวันนึงเรารถล้ม เค้ารู้ข่าวจากคนอื่น เค้าก็โทรมาหาเรา บอกว่าทำไมไม่บอกเค้า จากคนที่เย็นชาและเปลี่ยนไปมาก พอเราเกิดเรื่องเค้าก็ดูเป็นห่วงเรามาก และบอกจะมาหา ซึ่งตอนนั้นสี่ทุ่มแล้ว และเรากำลังตัดใจกลัว กลัวว่าถ้าเค้ามาเราจะเรียกรัองให้เค้าอยู่กับเราอีก กลัวจะเป็นแบบเดิม เลยบอกเค้าไม่ต้องมา พอวันรุ่งขึ้นเค้าก้มาเคาะประตู มาหาเอายามาให้ ตอนนั่นเราสับสนไปหมด แต่คิดว่าแค่นี้ก็ยังดี เราก็นอนกอดเค้าเค้าก็กอดเรา (ห่างกันไปประมาณเดือนนึง) วันนั้นนอนกอดกันเหมือนคนเพิ่งคบกันใหม่ๆ "เราบอกเราคิดถึงเตงนะ เค้าก้บอกคิดถึงเหมือนกัน"
ได้ยินแค่นี้ มันดีใจ ดีใจจนบอกไม่ถูกจริงๆ แล้วเค้าก็มาจูบเรา ตอนนั้นรู้สึกได้เลยว่าเรายังรักกันอยู่ แล้วก็มีอะไรกัน พอเย็นๆเค้าก็พาเราไปเดินเล่นกินข้าว เหมือนไปเดทกันเลย แต่พอเราขอให้เค้านอนกับเรา วันนั้นเค้าก็ไม่ยอมมานอน ตอนนั้นเราก็คิดนะว่าเค้าคงมีคนคุยอยู่เลยไม่อยากมานอน เพราะคงกลัวจะคุยโทสับกันไม่ได้ แต่พออีกวันเค้าก็ยอมมานอน แต่โทสับเค้าไม่มีใครโทรมา และหลังจากเหตุการรถล้มบวกกับได้รับคำสั่งให้ลงกรุงเทพ ก็ทำให้เรากลับมาคบกัน ถึงจะไม่เหมือนเดิมร้อยเปอร์เซ็น เพราะเราไม่สามารถเรียกร้องอะไรมากๆได้เหมือนเมื่อก่อนเอาแต่ใจเหมือนเดิมไม่ได้ แต่มันก็มีความสุขกว่าการที่ไม่มีเค้าอยู่ เราก็กลับมาไปไหนมาไหนด้วยกันเหมือนเดิม ช่วงเวลานี้เราเหมือนตื่นจากฝันร้าย คือได้แฟนกลับมามีความสุขกันอยู่ประมาน5-6 เดือน พอกลางเดือน ตุลาแฟนก็ถูกย้ายไปทำที่สุราษ และเพื่อนที่เคยอยู่ด้วยกันที่เชียงใหม่ก็ถูกย้ายไปที่ภูเก็ต ทำให้เราต้องห่างกันอีกครั้ง แต่ช่วงสองเดือนแรก แฟนก้โทรหาเราบ่อย ก็ทำให้รู้สึกว่าไม่ห่างกันมาก ว่างเราก็นั่งเครื่องบินไปหา 2ครั้ง แต่พอเค้าเริ่มอยู่จนชิน เริ่มสนิทกับคนที่ทำงาน เค้าก็เริ่มมีสังคม ไปกินข้าวกับคนที่ทำงานบ้าง เล่นบิงโกที่ทำงานบ้าง (มีแต่ผู้ชายแลัคนแก่) ไปออกกำลังกายตอนเย็นบ้าง และทุกครั้งเค้าก็จะโทรบอกเราตลอด แต่เราก็เยอะกับเค้าอีก พอว่างเราโทรไปเค้าทำงานอยุ่เราก็ยังโทรๆ และเรื่องวันหยุดปีใหม่ที่ได้หยุดยาว7 วัน แต่เค้าบอกเราว่าอาจกลับหลังปีใหม่ ไปหยุดยาวหลังประชุมทีเดียว เราก็คิดละว่าอ่าว ละไม่กลับมาตั้งแต่30 เลยอะจะได้เค้าดาวด้วยกันเค้าก็บอกยังไม่รู้เลยดูก่อน เราก็เริ่มคิดละว่าต้องมีอะไรแน่ๆ มันเลยทำให้เค้ามองว่าเราจุกจิกอีกแล้ว แต่ก็คุยกับเราเหมือนเดิม จนพอ วันที่28 ธค. 56 เช้าเค้าก็ยัง โทรปลุกเราเหมือนเดิม พอมาตอนเย็น เราเห็นเพื่อนคนที่อยู่ภูเก็ตอัพเพลงในเฟสบุ้ค และมันขึ้นโลเคชั่นว่าอยู่สุราษ ในใจตอนนั้นคิดอ่อ!!! ที่ไม่กลับเพราะคงจะนัดกันเที่ยวที่นุ่นก่อนแน่ๆ!! สามทุ่มเราเลย โทรหารอบแรกเค้าไม่รับ เลยโทรอีกรอบ เค้ารับ ละเสียงเหมือนนอนอยู่ เราก็ถามว่าทำไรอยู่ เค้าบอกนอนอยู่ เราก็ถาม อยู่กับใครอ่า เค้าบอกอยู่คนเดียว เราก็ถาม อ้าวไม่ได้อยู่กับเพื่อนหรอ แฟนบอก อ่าวแล้วเค้าจะมาอยู่กับมันได้ไงอะ เราเลยบอก อ่าวเห็นเพื่อนขึ้นว่าอยู่สุราษ ไม่ได้มาหาเตงหรือไง แฟนบอก ไม่รู้วุ๊!! อะไรอีกวะ ประสาทละเตง ละก็วางไป พอเราโทรไปก็ไม่รับอีกเลยๆๆๆ จนเราทนไม่ไหวเลยโทรไปหาเพื่อนคนนั้น มันก็ไม่รับๆๆ จนพอ5 ทุ่มมันโทรกลับมาว่าเออมีไร ไม่ได้เปิดเสียงเพิ่งเห็น เราเลยถามว่า อยู่ไหน มันบอก อยู่เหนือเนี้ย กลับบ้าน กำลังจะมาเที่ยว เราเลยถามอยู่เหนือละทำไมเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วขึ้นว่าอยู่สุราษอะ? มันบอกไม่รู้ จะดูมะถ่ายรุปให้ดูเลย เราบอกเออถ่ายมา พอเราวาง มานก็ไม่ถ่ายส่งมา พอโทรไปมานก็ไม่รับ เรายิ่งจะเป็นบ้า และเรามั่นใจว่าต้องอยู่ด้วยกันเพราะ เห็นออนเฟสตอนตีสามเหมือนกัน อารมณ์ประมาณว่าเพิ่งเที่ยวเสร็จ เลยเล่นโทสับ ละแฟนกับเพื่อนก๋ไม่ยอมรับโทสับเราเลย ตั้งแต่ 28-30 ตอนนั้นเราไม่ไหวแล้วร้อนใจมากไม่รู้ว่าจะกลับหรือไม่กลับ ใจอยากจะขับรถไปสุราษซะเดี๋ยวนั้น แต่กลัวสวนทางกัน จนพอ 30 ห้ามทุ่ม แฟนก้ลายมาว่า ถึงละ แต่พอโทไปไม่ยอมรับโทสับ
เช้าเราเลยไปหา ก็ปกติ ไปเดินเล่นดูหนังกัน เราเลยคิดว่าคงแค่ ไปเที่ยวกันแต่ไม่อยากบอก แต่กลับมารอบนี้คือได้หยุด7 วันเราถามแฟนว่าวันนี้มานอนกับเค้าป่าว แฟนบอกว่าไม่ไป ขอนอนบ้านก่อนเค้ายังไม่ได้นอนบ้านมาตั้งนาน เราเลยถามว่าแล้วจะไม่มานอนกับเค้าเลยหรอ แฟนบอกไม่รู้เตงเค้าขออยู่บ้านบ้างเถอะ เราก็เริ่มรู้สึกว่ามันแย่ตรงที่ได้กลับมาทั้งทีแต่เค้าเหมือนไม่อยากกลับมาอยุ่กับเราซะงั้น
เหมือนไม่ได้คิดถึงอะไรเท่าไรเลย พอวันที่สอง เราก็เร้าหรือ ให้เค้าไปนอนกับเราอีก เค้าก็บอกไม่เอา จะนอนบ้าน ตอนนั้นรู้สึกแย่เลย แย่มากๆ เลยถามว่าเบื่อเค้าหรอ แฟนบอกป่าวแค่อยากได้นอนบ้านบ้างไม่ได้กลับมาตั้งนาน เราก็อ้อนวอนอีก ให้เค้ามานอนกอด แต่พอจะจับไอ้นั่น เค้าก็ไม่ยอมให้จับ เหมือนหวงเนื้อหวงตัว ยิ่งทำให้เรารู้สึกห่าง ห่างมากๆ เราเลยถามว่า เบื่อเค้าแล้วใช่มั้ย? มีคนอื่นรึเปล่า? รู้สึกห่างๆ ไม่เหมือนเดิมไงไม่รู้ ยิ่งเราพูดแบบนี้เค้าก็เริ่มหงุดหงิด เหมือนเราเซ้าซี้อีกแล้ว เราเลยถามว่าจะไปนอนกับเค้ามั้ย? เค้าบอกไม่ไป เราเลยถามต่อ อยากเลิกใช่มั้ย? เค้าบอกถ้ายังเป็นแบบนี้ก็อยากเลิก เราเลยยิ่งร้องไห้หนัก เค้าบอกเตงกลับไปก่อน ไว้โทรหา อย่ามาทะเลาะกันในบ้านเลย ไม่อยากให้แม่รู้ กลับบ้านเถอะ เราเลยบอกไล่หรอ? จะเลิกใช่มั้ย? จะไม่ไปนอนจริงๆใช่มั้ย ถ้างั่นจะเลิกให้ แฟนเลยบอก อืมแล้วแต่เตงละกัน คือตอนนั้นเราคิดละว่าไม่เอาแล้ว เราทนอยู่กับคนที่เฉยชาห่างเหินขนาดนี้ไม่ได้อีกแล้ว ไม่เอาแล้ว และแฟนก้มาเปิดประตูให้ เราก็เหยียบรถออกไปแบบเร็วมากแบบไม่มองทางเลย คือถ้ามีรถสวนมาตอนนั้นมั่นใจว่าชนแน่ๆ พอขับออกมาสักพัก แฟนก็โทรมา แต่เราไม่รับเลย เค้าก็โทรมาหลายสาย แชทมา ลายมาเราก็ไม่อ่าน อีกวัน เราก็ไปประชุมเค้าก็โทรมา ลายมา เราเลยยอมคุยละถาม ตกลงจะมานอนบ้านเค้ามั้ย? แฟนบอกวันอาทิตย์ไง เราบอกไม่!! เสาร์-อาทิตย์ 7 วันขอ2 วัน แฟนบอกไม่ชอบเลยนะ ชอบบังคับ เหมือนเราได้คืบจะเอาศอก เราเลยบอกอืม สักพักเค้าจะออกไปดูรถ เค้าก็แชทมาบอก เดี๋ยวออกไปดูรถนะ มันก็ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นว่าเออ ก็ยังบอก พอประชุมเสร็จ เราเลยโทรกลับไป กะว่าจะไปเซอร์ไพร์และทำตัวดีด้วย พอโทรไปแฟนบอก วันนี้ขอไปหาเพื่อนที่รังสิตนะ
#ตอนนั้นคิด คือกุกำลังจะมาหา แต่จะไปหาเพื่อนที่รังสิตนี่นะ คือมานอนกับเราไม่ได้ แต่ไปนอนกับเพื่อนที่ังสิตไดเนี่นะ? คือความคิดเล็กคิดน้อยคิดมาก มันประทุขึ้นมาทำให้ปรี้ดดแตก และเป็นบ้า เราก็บอกละไม่คืดจะชวนเค้าไปด้วยหรอ แฟนบอกคือเค้าขออยู่กับเพื่อนบ้างได้ปะ เราบอกอ่าละนี่อุตส่าจะไปหา แฟนบอกละทำไมเตงไม่โทรมาบอกก่อนละ เค้าก็นัดเพื่อนไว้ละเนี้ย ละเหมือนยิ่งคุยยิ่งปรี้ดเราเลยวาง พอวางสายไป สงบสติอารมณ์สักพักนึง เลยรู้ว่า เราควรปล่อยเค้าไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง ให้อิสระ ละลองไว้ใจเค้าดูบ้าง ลองเชื่อใจแฟนดูสักครั้งสิวะ พอคิดได้เราเลยโทหาแฟนว่าขอโทษนะ เค้าไม่ตามแล้วก็ได้ เค้าปล่อยเตงไปเที่ยวกับเพื่อน ละถ้าถึงไปร้านไหนโทรบอกเค้าด้วบน้าาา แฟนก้ทำแบบที่รับปากกับเราจริงๆ ก็พอรู้แล้วว่าบางทีเราอาจจะจุกจิกเกินไป เราก็กำลังพยายามลดอยุ่ทำตัวดีๆ แฟนก้มานอนด้วยวันอาทิตย์ และยังวันจันทร์ก่อนกลับสุราษอีกวัน เราก็รู้สึกดีขึ้นว่ามันก็ไม่ได้ห่างเหิน แต่เราเองที่คิดมากไปเอง และยึดติดจนเกินไป ทำให้เค้าอึดอัด พอเค้าจะลงใต้ ก็ยังโทรมาคุยดีๆกันมาตลอด จนพอ
20/01/14
แฟนบอกว่าวันนี้ไปบ้านเซลล์นะ เราเลยถาม กลับดึกป่าว แฟนบอกก็คงเหมือนเดิมแหละ สี่ห้าทุ่ม พอสามทุ่มเราโทไปครั้งนึงแฟนไม่รับ ประมาน5 ทุ่มแฟนก็โทรมาเหมือนให้รู้ว่า กลับห้องแล้วนะ แต่เราไม่รับ(เพราะคิดเล็กคิดน้อยอยู่ว่าถ้าอยากคุยจริงๆทำไมโทรมาแค่ครั้งเดียว)
21/01/14
ตื่นมาแฟนไม่โทรปลุก เราเลยโทรไปตอนเก้าโมง ว่าไม่เห็นโทปลุกเลยนะ แฟนบอกก็มะคืนเหนโทไปไม่รับไม่โทกลับ ละก้แค่นั้นเหมือนไม่มีไร พอสายๆก็โทรหาอีก ก้รับก้คุยปกติ แต่โทรหลายรอบ ปฟนบอกทำงานเตงโทมาไรบ่อยๆ พอดีวันนั้นเราว่างก็เวิ่นเวัอ ก้เลยลองจองตั๋วเครื่องบิน ไปสุราษวันที่25 พอจองเสร็จโทบอกแฟนบอกจะมาทำไมไม่ว่าง เราบอกทำไมอะ ไหนบอกให้เค้าไปหาช่วงวาเลนไทน์ไง แฟนบอกก้มันไม่ค่อยว่างละอะ งานก้ยุ่งช่วงนี้ เราเลยถามเบื่อเค้าแล้วหรอ? อยากเลิกกับเค้าหรอ? ถ้าเตงจะเลิกพรุ่งนี้เค้าไปหาเลย แฟนบอกถ้ามากุหนีจิงอะ!!! เค้าทนไม่ไหวแล้ว เค้าทนเตงไม่ไหวแล้ว เราเลยบอกไม่ไปแล้วๆ อย่าทิ้งเค้าเลยนะเค้ากำลังปรับตัวอยู่ไง เค้าจะไม่โทรจิกแล้ว แฟนบอกไม่ใช่เรื่องนี้เรื่องเดียวหรอก เรื่องไรก้บอกเค้ามาสิ แฟนก็บอกเคยบอกหลายครั้งละ เราเลยถามเตงมีคนอื่นหรอ แฟนถามทำไมหรอ แค่เตงบอกมาว่ามีคนอื่น เค้าจะได้ทำใจได้ง่ายกว่านี้ มันบอกก้นี่ก้ทำใจเลย ไม่คุ