ขอเล่าประสบการณ์เด็กจน แต่อยากเรียนปริญญาตรีค่ะ เป็นกำลังใจให้น้องๆที่อยากเรียนค่ะ เมื่อวานตั้งกระทู้เกี่ยวกับหนี้สินของแม่แล้วได้กำลังใจ ได้คำแนะนำเยอะมาก วันนี้เลยอยากมาให้กำลังใจ ให้คำแนะนำคนที่กำลังท้ออยู่บ้างค่ะ

เรื่องแบบนี้มันจะเกิดขึ้นหลังจากที่เราเรียนกำลังจะจบ ม.ปลาย แม่ ญาติจะกล่อมให้เราเรียนแค่ ม.6 แล้วออกมาทำงานโรงงาน สบายกว่าไปดิ้นรนเรียนต่อเผลอๆเรียนจบมาแล้วไม่มีงานทำอีก แต่เราเป็นคนรั้นค่ะ เห็นพี่สาวเรียนไปทำงานไปส่งตัวเองเรียนได้ก็คิดว่าเราต้องทำได้ค่ะ เลยสอบโควต้า
มหาลัยแถวบ้าน แล้วก็ติดสาธารณสุข พอรู้ผลแล้วก็สบายใจไม่ต้องกังวลเรื่องหาที่เรียน ก็มาบอกแม่ว่าติดแล้วแม่ก็ดีใจกับเราด้วย พอสอบเสร็จวันสุดท้ายของ ม.6 ก็รีบขอใบรับรองวุฒิเลยค่ะ วันต่อมาอาจารย์นัดให้ไปเอา ได้ใบรับรองมาก็เลยไปสมัครงานต่อเลยทั้งชุดนักเรียนนั้นแหละ ตระเวนตามร้านอาหาร แล้วก็โรงงานอุตสาหกรรม สุดท้ายได้งานโรงงานเย็บผ้า แต่เราเย็บผ้าไม่เป็นเลยได้ไปอยู่ แผนก pack ตอนนั้นดีใจมาก โรงงานนัดไปทำงานวันจันทร์ถัดไปซึ่งวันนั้นก็วันพฤหัสแล้วให้ไปตรวจสุขภาพเปิดบัญชีให้เรียบร้อย เรารีบกลับบ้านไปรีบบอกแม่ แม่ก็ดีใจกับเราแต่ก็บอกว่าเหนื่อยนะทำไหวเหรอ เราก็บอกไหวๆ

ฝ่ายผลิตครั้งที่หนึ่ง ปิดเทอมใหญ่ ม.6
เราได้ตำแหน่งเป็นพนักงานฝ่ายผลิต วันแรกสบายมากแค่นั่งฟังกฏระเบียบ ลักษณะงาน นู้นี่นั่นพอห้าโมงเย็นก็กลับบ้าน ได้ตังค์มาอยู่ในบัญชีแหละ 200 กว่าบาท กลับบ้านมาอวดแม่ โทรไปอวดพี่ 
วันต่อมาเราต้องลงไปทำงานจริงๆ ด้วยความสูง 168 ใกล้เคียงกลับผู้ชายเราได้รับมอบหมายให้ไปเดินไลน์ คือคนที่นั่งทำประจำจุดก็ทำไปอะไรหมดก็เรียกเราให้เอามาให้ อะไรเสร็จก็เรียกเราเอาไปส่ง ถ้าว่างก็ยืนเฉยๆห้ามนั่ง วันนั้นเดินไป หลายโล กลับมาปวดขามากลงรถรับส่งมาแทบจะคลานเข้าบ้าน ด้วยความอยากเรียนกลัวแม่บ่นเลยบอกไปว่าสบายมาก ตื่นเช้ามาแทบลุกยืนไม่ไหวขาสั่นไปหมดกลั้นใจเดิน เดินไปอาบน้ำกินข้าวแม่ทำให้กินตอนเช้าแล้วห่อให้ตอนกลางวันด้วย ไปทำงานไม่ใช้เงินสักบาทงกมากๆ แต่จะบอกว่าทำงานที่นี่เหนื่อยจากการเดินก็จริงแต่สักพักก็ชินเอง ร่างกายปรับตัวได้มีเส้นเลือดขอดแต่ไม่เจ็บ ข้อดีของการทำงานที่นี่คือมีแต่คนแก่ มีลูก สามีแล้ว ปัญหานินทากันไม่ค่อยมีทุกคนมองเราเหมือนเป็นลูกเป็นหลานประทับใจ ป้าๆแม่ๆทุกคนในแผนกมาก สรุปปิดเทอมใหญ่ ม.6 เก็บเงินได้เกือบ 25,000 จ่ายค่าเทอมเก็บไว้ใช้ไม่มีค่าหอเพราะไปกลับบ้าน อ่อกู้ กยศ. ด้วยค่าเทอมได้คืนตอนกลางเทอม รายเดือน อีก2000 ใช้อย่างประหยัดก็อยู่ได้สบาย ใช้เวลาทำงานสี่เดือนไม่เข้าปรับพื้นที่มหาลัย วันที่ลาออกร้องไห้เลยอิอิ

ฝ่ายผลิตครั้งที่ สอง ปิดเทอมใหญ่ ปี1 
คราวนี้เป็นฝ่ายผลิตที่โรงงานผลิตรถยนต์ ปัญหาเยอะมากงานหนักมากยืนทั้งวัน ชิ้นส่วนแต่ละอันหลายกิโล ยกไปยกมาอยู่อย่างนั้นทั้งวันปวดทั้งแขนทั้งขา ปวดแค่อาทิตย์กว่าก็เริ่มหาย ปัญหามันอยู่ตรงที่ว่าพนักงานที่นี่มีแต่หนุ่มๆ สาวๆ มีปัญหาเรื่องชู้สาวตลอดๆ ทั้งที่เราไม่เคยคุยกับผู้ชายคนไหนนอกจากหัวหน้า ซึ่งก็แค่สั่งๆๆๆๆเท่านั้น เราโดนแกล้งตลอดงัดล็อคเกอร์กรีดรองเท้า กรีดหมวก ต้องไปเบิกใหม่โดนหักค่าแรงอีก โทรไปปรึกษาพี่พี่บอกว่าให้ใจเย็นพี่ก็โดนบ่อยๆปัญหาหึงหวง ท่องไว้ว่ามาหาเงินไม่ได้หาความสุขเจออะไรก็ต้องทนเพื่อ เงิน เท่านั้น แค่สามเดือนๆ คิดแบบนี้ตลอดจนผ่านมาได้ สรุปเทอมนี้ได้เงินมา 21,000โดนหักค่าโรงเท้าไปสองคู่ หมวกใบนึง ใช้เวลาสามเดือนได้พักผ่อนสองอาทิตย์คุ้มอยู่นะ แต่ไม่ผูกพันกับใครที่นี่เลย

ฝ่ายผลิตครั้งที่ สาม ปิดเทอมใหญ่ ปี 2 
คราวนี้มาเป็นฝ่ายผลิตโรงงานเครื่องถ่ายเอกสาร สัญชาติ ญี่ปุ่น ที่นี้ให้วันละ 380 ถือว่าแพงสำหรับเรานะเป็นโรงงานเปิดใหม่ เราเป็นรุ่นแรกๆ ได้เรียนรู้อะไรจากที่นี้เยอะเช่นมารยาทของคนญี่ปุ่น ภาษา ออกกำลังกาย ทำท่าทางประหลาดๆอะไรอีกต่างๆนาๆ ทำงานที่นี้ต้องเข้ากะ ต้องปกปิดสถานะว่าเราไม่ใช่นักศึกษา ไม่งั้นเค้าไล่ออกไม่จ่ายค่าแรง แต่ที่นี้มีรุ่นพี่จากโรงเรียนมัธยมเราเยอะ เค้าก็งงว่าเราเรียนอยู่ไม่ใช่เหรอเราต้องโกหกสารพัดเพื่อเอาตัวรอด ปัญหาของที่นี่คือเข้ากะดึกเพราะตอนกลางวันที่บ้านร้อนมาก นอนไม่ค่อยหลับเข้ากะก็จะเพลียๆหน่อย แล้วก็เพื่อนในไลน์มีแต่ผู้หญิงนินทากันไปมา ต่อหน้าก็คุยกันดี คิดเหมือนเดิมมาหาเงินต้องทน สรุป เทอมนี้ได้มา30,000 กว่าแนะค่าแรงแพงเข้ากะทำโอสารพัด ใช้เวลาสามเดือนกว่า ช่วงนี้แม่ไม่ได้อยู่บ้านกับเราแล้ว(แม่ไปอยู่กับสามีใหม่)ต้องใช้เงิน 2,200จาก กยศ.ใช้จ่าย ช่วงทำงาน
ที่เล่ามาทั้งหมดเราอยากเป็นกำลังใจให้หลายๆคนที่กำลังท้ออยากเรียนแต่ไม่มีเงิน ส่งตัวเองเรียนมันเป็นไปได้ เคล็ดลับเรานะ
1.ใช้ของแพงแบบเพื่อนๆที่เค้าพร้อมกว่าเราไม่ได้ อย่างพวกมือถือ เสื้อผ้า กระเป๋า พวกนี้ 
เชื่อมั้ยเราไม่เคยเปลี่ยนมือถือเลยตั้งแต่แม่ซื้อให้เครื่องแรกตอน ม.4สองพันมั้ง แฟนเคยถามจะซื้อมือถือเป็นของขวัญให้ แต่เราขอคอมพิวเตอร์แทนราคาเท่าๆกันมีประโยชน์กว่า
2. ถ้าท้อเหนื่อยเวลาทำงานให้คิดว่าแค่ ชั่วคราวเท่านั้น อาชีพอะไรก็เหนื่อยหมด 
3. ช่วงปิดเทอมเล็ก เราทำงานร้านสะดวกซื้อ ชื่อดังทำตั้งแต่หน้าที่แม่บ้านยังนับเงินไปฝากธนาคารเหนื่อยหน่อยแต่ก็ทนทำไป เข้าง่ายออกง่ายกว่าโรงงาน
4.ยึดคำคมจากพี่สาวเราสอนมาตลอดคือ คนไม่เคยลำบาก จะรู้สึกสบายยากกว่าคนที่เคยลำบาก
5. อย่าคิดสบายด้วยการเป็นเด็กเสี่ย ขายตัว มันได้เงินเยอะแต่เราเห็นตัวอย่างเพื่อนเรามันไม่ภูมิใจหรอกมีเงินเยอะแต่ไม่มีความสุขเลย
6.ทำงานแต่ละที่มันแตกต่างกันไปหาข้อดีข้อเสีย พยายามอยู่กับมันให้ได้ เราจะปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ต่าง แก้ไขปัญหาได้ดีขึ้น
สู้ๆ ขอให้ทุกคนผ่านทุกปัญหาไปได้ด้วยดี ตอนนี้เราเรียนปีสามแล้วค่ะ