คำแนะนำ : รีวิวผมเป็นรีวิวกาก ๆ ที่ไม่ได้ใส่รายละเอียดข้อมูลแนะนำต่าง ๆ ไว้ให้นะครับ
เป็นเพียงแค่สิ่งที่ผมอยากเล่าให้ฟังกับประสบการณ์ที่ได้เดินทางไป ได้พบ ได้เจอเรื่องราวต่าง ๆ
แล้วก็อยากแชร์ภาพถ่ายให้ดู คิดซะว่าอ่านเล่น ๆ ยามว่างแล้วกันนะครับ
ภาษา ความรุนแรง ไม่เหมาะแก่เยาวชน นะครับ กรุณาใช้วิจารณญาณในการรับลม...เอ่ย..รับชม ด้วย
ความเดิมตอนที่แล้ว
จากบ้านไปไกล สู่ดินแดนอาทิตอุทัย ตอนที่ 6 เมืองและแสงสีแห่ง “นาโกย่า”
http://ppantip.com/topic/31438707
โตเกียว เดินทางเมื่อ ๒๗-๒๘ กรกฎาคม ๒๕๕๖
จิง ๆ ว่าจะเลิกเขียนแระ รู้สึกว่ามันเลยช่วงเวลาที่ไปมานานแล้ว แต่ไหน ๆ ผมก้อทำมาตั้ง ๖ ตอนแระ เหลืออีกแค่ ๒ ตอนก้อจาจบทุกตอน ก้อเลยกลับมาเขียนต่ออิกดีก่า
สัปดาห์นี้เป็นสองสัปดาห์สุดท้ายของผมที่ใช้ชีวิตอยู่ญี่ปุ่น ก้อเลยตัดสินใจเดินทางมาโตเกียว เนื่องจากนัดเพื่อนคนญี่ปุ่นที่เพิ่งรู้จักกันตอนไปเที่ยวฟูจิซังไว้ว่าจะไปกินข้าวกัน แน่นอนคับ นัดแบบนี้ก้อต้องเป็นผู้หญิงชัวร์ ผมคงไม่นัดกินข้าวกะผุ้ชายอยู่แล้ว
สัปดาห์นี้เป็นโอกาสอันดี เพราะที่โตเกียวมีงานเทศกาลพลุริมแม่น้ำซึมิดะพอดี ผมมันเป็นพวกบ้าพลุอยู่แล้ว ไม่พลาดงานนี้แน่ ๆ
ออกเดินทางจากเมืองคาริยะ ตั้งแต่เช้ามืดเช่นเคย นั่งชิงคังเซ็นไปลงที่โตเกียว จากนั้นก้อเริ่มตระเวนเที่ยวทันที เนื่องจากกลัวว่าจะไปได้ไม่หมด มีเวลาน้อย เพราะบ่ายต้องไปจองที่นั่งริมแม่น้ำ วันถัดไปก้อนัดกะเพื่อนกินข้าว ผมเลยตัดสินใจ ไปแบบชะโงกทัวร์แมร่งเลย
เริ่มต้นกันที่ย่านชิบูย่า ผมไปเพราะแค่อยากจะถ่ายรูปไอ้ห้าหกแยก ที่มันมีคนเยอะ ๆ เดินข้ามก้อเท่านั้นเองแหละ แต่เนื่องจากผมไปตอนสาย ๆ คนมันก้อเลยไม่เยอะเท่าไหร่
จากนั้นก้อเดินตามตรอกออกตามประตูไปเรื่อยเปื่อย แล้วก้อแวะหาราเมนกิน ราเมนญี่ปุ่นที่อยุ่ที่ในร้านอิสระ (ที่ไม่เปนยี่ห้อ) เท่าที่ผมกิน ๆ มา ส่วนใหญ่ทำแต่ชามใหญ่ ๆ ไม่รู้จะให้เยอะไปไหน สั่งมากินทีแทบอ้วก ไอ้ครั้นจะกินไม่หมด แมร่งก้อเกรงใจ กลัวหาว่าไม่อร่อย ก้อเลยต้องฝืนกินแบบทรมานไป นี่ขนาดมันเยอะมากแล้วนะ พ่อครัวยังมีหน้ามาถามอิกว่าจะเอาข้าวไม๊ บร๊ะ!!! อยากจะบอกไป ขืนกรูยัดข้าวอีก ได้เก็บอ้วกกรูแหง ๆ
พอจุกแทบอ้วก ก้อต้องออกเดินทางต่อไปยัง ย่านฮาราจุ๊กกุ ไอ้เราก้ออยากจะไปดูแค่คอสเพล แต่วันนี้มันวันเสาร์ก้อเลยไม่ค่อยได้เห็นเท่าไหร่ ของมีขายสองข้างทางเต็มไปหมด แต่ที่น่าแปลก มีพวกนิโกรขายของเยอะ
น่ากลัวหว่ะ ที่นี้เจอคนไทยเยอะด้วยแหละ ได้ยินภาษาไทยคุยตลอดเบย อิอิ
จากนั้นต่อยังย่านชินจุกุ ย่านนี้แวะไปไม่เกิน ๑๕ นาทีเหนจาได้ มันไม่มีไรอะ ถ่ายรูปตึกสองสามใบ ก้อเดินทางต่อ
พอถึงตอนนี้ก้อเริ่มบ่าย ๆ แล้ว เลยต้องเดินทางไปยังแม่น้ำซึมิดะ ซึ่งสถานที่แสดงพลุอยุ่แถว ๆ วัดอะสะกุสะ จิตภาพแรก คิดว่าคงจะมีที่นั่งริมน้ำตลอดสองข้างทาง มีวิวเจ๋ง ๆ ไว้คอยถ่ายรูป แต่พอไปถึงเท่านั้นแหละ เฟล
ในใจคิด เนี่ยอะนะ งานใหญ่ของญี่ปุ่น คนแออัดกันนับหมื่น ที่นั่งริมแม่น้ำถูกจองเต็มตั้งแต่อาทิตย์ก่อน หนำซ้ำยังเอาฉากลูกกรงมากั้นตลอดสองฝั่งแม่น้ำอิก จากที่วิวดีดี กลายเปนเชรี่ยอะ มองแม่น้ำแทบไม่เหน จุดที่ผมได้ที่นั่ง ห่างจากตัวพลุไปไกลมาก แถมยังมีกำแพงกั้นอิก แต่ก้อได้แต่รอวัดดวงว่าจะมองเห็นป่าว
ในที่สุดเวลาพลุก้อมาถึง เป็นอะไรที่ฟลุ๊กมาก เพราะมองเห็นพลุพอดี แต่ข่าวร้ายกว่าคือพลุเริ่มยิงไปได้แค่ ๒๐ นาที ปรากฏว่าฝนตกซะงั้น แมร่งเอ่ย!!! กรูนั่งรอมาตั้งแต่บ่ายสาม เซ็งฉริบหายเบย
คืนนี้ผมนอนที่นอนสุดถูก เป็นตู้สี่เหลี่ยมแคบ ๆ พอซุกหัวนอนได้ ก้อโอเค ดีกว่าต้องนอนข้างทาง ๕๕
เช้าถัดมา ผมออกจากโรงแรมแต่เช้า เพื่อไม่ให้เสียเวลา เช้านี้เดินทางออกไปยังย่านอากิฮาบาร่า คนไทยคงรุ้จักกันเปนอย่างดี แต่ช่วงที่ผมไปคงเช้าไปหน่อย ร้านค้าเค้ายังไม่เปิดกัน คนก้อยังไม่มาก มีพวกผู้ชายหื่นญี่ปุ่นไปยืนรอร้าน AKB48 คาเฟ่ กันเปนร้อยเลยอะ อะรายจาปานน๊าน
พอได้เวลานัดสาวไว้ ก้อเดินทางไปยังย่านกินซ่า ย่านนี้ของกินเยอะ มีร้านดัง ๆ เยอะครับ ผมได้ร้านนึงโทนัดเอาไว้อาทิตย์ที่แล้ว เป็นร้านอาหารไทยนี่แหละ พอดีเพื่อนญี่ปุ่นอยากกินอาหารไทย ร้านชื่อ Bangkok kitchen ตอนนั้นได้มาจากคนในพันทิปนี่แหละ รีวิวไว้
หลังจากกินอาหารสุดหรู แต่ราคายังกะบุฟเฟ่บ้านเรา ก้อเดินทางไปเที่ยวยังวัดอะสะกุสะกันต่อเลย อยู่ไม่นานเท่าไหร่ จิง ๆ อยากถ่ายรูปเยอะกว่านี้ แต่เกรงใจคนที่ไปด้วย เด๋วเค้าไม่เข้าใจว่าจะถ่ายไรนักหนา
ช่วงเย็นเราแยกย้ายกันกลับ ส่วนผมไปต่อยังย่านโอไดบะ ไม่ได้ข้ามไปฝั่งนั้นหรอก เพราะผมอยากถ่ายรูปแค่ที่สะพานเท่านั้นเอง อีกอย่างตอนที่ผมไปมันก้อเย็นมากแล้ว แต่ฟ้ายังไม่มืด (หน้าร้อนกว่าฟ้าจะมืดปาเข้าไปเกือบสองทุ่ม) ตอนเดินบนสะพาน รู้สึกดีมากอะ วิวก้อดี อากาศก้อดี สะพานก้อเจ๋ง ซูโก๊ยยยย
ผมอยู่ถ่ายรูปไม่เท่าไหร่ก้อต้องเดินทางกลับ ขากลับเช่นเคย นอนยาว ๆ ไปกับชิงคังเซ็น
โปรดติดตามตอนสุดท้ายของผม ซึ่งเปนตอนที่อยากให้ได้ดูมากที่สุด เป็นอะไรที่เมืองไทยไม่มี
ความยิ่งใหญ่ ความสวยงาม ความประทับใจ อยู่ในความทรงจำของผมตลอดเวลา
กับ
PHOmTOz’s : จากบ้านไปไกล สู่ดินแดนอาทิตอุทัย ตอนที่ ๘ (สุดท้าย) สุดยอดเทศกาลพลุแห่งเมืองโอคาซาคิ
http://ppantip.com/topic/31562208
[CR] PHOmTOz’s : จากบ้านไปไกล สู่ดินแดนอาทิตอุทัย ตอนที่ 7 โตเกียว เมืองหลวงระดับโลก....
เป็นเพียงแค่สิ่งที่ผมอยากเล่าให้ฟังกับประสบการณ์ที่ได้เดินทางไป ได้พบ ได้เจอเรื่องราวต่าง ๆ
แล้วก็อยากแชร์ภาพถ่ายให้ดู คิดซะว่าอ่านเล่น ๆ ยามว่างแล้วกันนะครับ
ภาษา ความรุนแรง ไม่เหมาะแก่เยาวชน นะครับ กรุณาใช้วิจารณญาณในการรับลม...เอ่ย..รับชม ด้วย
ความเดิมตอนที่แล้ว
จากบ้านไปไกล สู่ดินแดนอาทิตอุทัย ตอนที่ 6 เมืองและแสงสีแห่ง “นาโกย่า”
http://ppantip.com/topic/31438707
โตเกียว เดินทางเมื่อ ๒๗-๒๘ กรกฎาคม ๒๕๕๖
จิง ๆ ว่าจะเลิกเขียนแระ รู้สึกว่ามันเลยช่วงเวลาที่ไปมานานแล้ว แต่ไหน ๆ ผมก้อทำมาตั้ง ๖ ตอนแระ เหลืออีกแค่ ๒ ตอนก้อจาจบทุกตอน ก้อเลยกลับมาเขียนต่ออิกดีก่า
สัปดาห์นี้เป็นสองสัปดาห์สุดท้ายของผมที่ใช้ชีวิตอยู่ญี่ปุ่น ก้อเลยตัดสินใจเดินทางมาโตเกียว เนื่องจากนัดเพื่อนคนญี่ปุ่นที่เพิ่งรู้จักกันตอนไปเที่ยวฟูจิซังไว้ว่าจะไปกินข้าวกัน แน่นอนคับ นัดแบบนี้ก้อต้องเป็นผู้หญิงชัวร์ ผมคงไม่นัดกินข้าวกะผุ้ชายอยู่แล้ว
สัปดาห์นี้เป็นโอกาสอันดี เพราะที่โตเกียวมีงานเทศกาลพลุริมแม่น้ำซึมิดะพอดี ผมมันเป็นพวกบ้าพลุอยู่แล้ว ไม่พลาดงานนี้แน่ ๆ
ออกเดินทางจากเมืองคาริยะ ตั้งแต่เช้ามืดเช่นเคย นั่งชิงคังเซ็นไปลงที่โตเกียว จากนั้นก้อเริ่มตระเวนเที่ยวทันที เนื่องจากกลัวว่าจะไปได้ไม่หมด มีเวลาน้อย เพราะบ่ายต้องไปจองที่นั่งริมแม่น้ำ วันถัดไปก้อนัดกะเพื่อนกินข้าว ผมเลยตัดสินใจ ไปแบบชะโงกทัวร์แมร่งเลย
เริ่มต้นกันที่ย่านชิบูย่า ผมไปเพราะแค่อยากจะถ่ายรูปไอ้ห้าหกแยก ที่มันมีคนเยอะ ๆ เดินข้ามก้อเท่านั้นเองแหละ แต่เนื่องจากผมไปตอนสาย ๆ คนมันก้อเลยไม่เยอะเท่าไหร่
จากนั้นก้อเดินตามตรอกออกตามประตูไปเรื่อยเปื่อย แล้วก้อแวะหาราเมนกิน ราเมนญี่ปุ่นที่อยุ่ที่ในร้านอิสระ (ที่ไม่เปนยี่ห้อ) เท่าที่ผมกิน ๆ มา ส่วนใหญ่ทำแต่ชามใหญ่ ๆ ไม่รู้จะให้เยอะไปไหน สั่งมากินทีแทบอ้วก ไอ้ครั้นจะกินไม่หมด แมร่งก้อเกรงใจ กลัวหาว่าไม่อร่อย ก้อเลยต้องฝืนกินแบบทรมานไป นี่ขนาดมันเยอะมากแล้วนะ พ่อครัวยังมีหน้ามาถามอิกว่าจะเอาข้าวไม๊ บร๊ะ!!! อยากจะบอกไป ขืนกรูยัดข้าวอีก ได้เก็บอ้วกกรูแหง ๆ
พอจุกแทบอ้วก ก้อต้องออกเดินทางต่อไปยัง ย่านฮาราจุ๊กกุ ไอ้เราก้ออยากจะไปดูแค่คอสเพล แต่วันนี้มันวันเสาร์ก้อเลยไม่ค่อยได้เห็นเท่าไหร่ ของมีขายสองข้างทางเต็มไปหมด แต่ที่น่าแปลก มีพวกนิโกรขายของเยอะ
จากนั้นต่อยังย่านชินจุกุ ย่านนี้แวะไปไม่เกิน ๑๕ นาทีเหนจาได้ มันไม่มีไรอะ ถ่ายรูปตึกสองสามใบ ก้อเดินทางต่อ
พอถึงตอนนี้ก้อเริ่มบ่าย ๆ แล้ว เลยต้องเดินทางไปยังแม่น้ำซึมิดะ ซึ่งสถานที่แสดงพลุอยุ่แถว ๆ วัดอะสะกุสะ จิตภาพแรก คิดว่าคงจะมีที่นั่งริมน้ำตลอดสองข้างทาง มีวิวเจ๋ง ๆ ไว้คอยถ่ายรูป แต่พอไปถึงเท่านั้นแหละ เฟล
ในที่สุดเวลาพลุก้อมาถึง เป็นอะไรที่ฟลุ๊กมาก เพราะมองเห็นพลุพอดี แต่ข่าวร้ายกว่าคือพลุเริ่มยิงไปได้แค่ ๒๐ นาที ปรากฏว่าฝนตกซะงั้น แมร่งเอ่ย!!! กรูนั่งรอมาตั้งแต่บ่ายสาม เซ็งฉริบหายเบย
คืนนี้ผมนอนที่นอนสุดถูก เป็นตู้สี่เหลี่ยมแคบ ๆ พอซุกหัวนอนได้ ก้อโอเค ดีกว่าต้องนอนข้างทาง ๕๕
เช้าถัดมา ผมออกจากโรงแรมแต่เช้า เพื่อไม่ให้เสียเวลา เช้านี้เดินทางออกไปยังย่านอากิฮาบาร่า คนไทยคงรุ้จักกันเปนอย่างดี แต่ช่วงที่ผมไปคงเช้าไปหน่อย ร้านค้าเค้ายังไม่เปิดกัน คนก้อยังไม่มาก มีพวกผู้ชายหื่นญี่ปุ่นไปยืนรอร้าน AKB48 คาเฟ่ กันเปนร้อยเลยอะ อะรายจาปานน๊าน
พอได้เวลานัดสาวไว้ ก้อเดินทางไปยังย่านกินซ่า ย่านนี้ของกินเยอะ มีร้านดัง ๆ เยอะครับ ผมได้ร้านนึงโทนัดเอาไว้อาทิตย์ที่แล้ว เป็นร้านอาหารไทยนี่แหละ พอดีเพื่อนญี่ปุ่นอยากกินอาหารไทย ร้านชื่อ Bangkok kitchen ตอนนั้นได้มาจากคนในพันทิปนี่แหละ รีวิวไว้
หลังจากกินอาหารสุดหรู แต่ราคายังกะบุฟเฟ่บ้านเรา ก้อเดินทางไปเที่ยวยังวัดอะสะกุสะกันต่อเลย อยู่ไม่นานเท่าไหร่ จิง ๆ อยากถ่ายรูปเยอะกว่านี้ แต่เกรงใจคนที่ไปด้วย เด๋วเค้าไม่เข้าใจว่าจะถ่ายไรนักหนา
ช่วงเย็นเราแยกย้ายกันกลับ ส่วนผมไปต่อยังย่านโอไดบะ ไม่ได้ข้ามไปฝั่งนั้นหรอก เพราะผมอยากถ่ายรูปแค่ที่สะพานเท่านั้นเอง อีกอย่างตอนที่ผมไปมันก้อเย็นมากแล้ว แต่ฟ้ายังไม่มืด (หน้าร้อนกว่าฟ้าจะมืดปาเข้าไปเกือบสองทุ่ม) ตอนเดินบนสะพาน รู้สึกดีมากอะ วิวก้อดี อากาศก้อดี สะพานก้อเจ๋ง ซูโก๊ยยยย
ผมอยู่ถ่ายรูปไม่เท่าไหร่ก้อต้องเดินทางกลับ ขากลับเช่นเคย นอนยาว ๆ ไปกับชิงคังเซ็น
โปรดติดตามตอนสุดท้ายของผม ซึ่งเปนตอนที่อยากให้ได้ดูมากที่สุด เป็นอะไรที่เมืองไทยไม่มี
ความยิ่งใหญ่ ความสวยงาม ความประทับใจ อยู่ในความทรงจำของผมตลอดเวลา
กับ
PHOmTOz’s : จากบ้านไปไกล สู่ดินแดนอาทิตอุทัย ตอนที่ ๘ (สุดท้าย) สุดยอดเทศกาลพลุแห่งเมืองโอคาซาคิ
http://ppantip.com/topic/31562208