คือผมได้รู้จักกับเพื่อนผู้หญิงคนนึง และคุยมาเรื่อยๆ จนสนิท ได้ไปไหนด้วยกัน คุยกันทุกวันทั้งไลน์ และแชท มันทำให้ผมและเค้าต่างก็รู้สึกดีต่อกัน ผมบอกตรงๆ เลยว่าเธอเป็นคนที่ทำให้ผมรู้สึกดีมาก เธอเป็นคนธรรมดา น่ารักนิดๆ นิสัยดีและเป็นกันเอง ผมคุยกันเธอมาจนถึงตอนนี้ก็ 6-7 เดือนเศษ ตัดสินใจบอกความรู้สึกที่มีในใจสองรอบ แต่คำตอบที่ได้กลับมาคือ เค้าอยากให้เราคุยกันไปเรื่อยๆ  เป็นเพื่อนกันไปก่อน  ผมก็โอเค และคุยต่อไปตามที่เธอต้องการ แต่ในใจลึกๆ ก็ยังหวังว่า เค้าจะหันมามองความรู้สึกดีและความจริงใจที่ผมมีให้  พอคุยกันมาเรื่อยๆ จากการที่ผมกบับเธอได้ไปไหนด้วยกัน คุยกัน มีอะไรก็คอยเป็นที่ปรึกษา อยู่ข้างๆ เธอก็ได้แต่ขอบคุณกับสิ่งที่ผมทำให้เธอมีความสุข ซึ่งเธอก็ชอบเหมือนกัน แต่มาหลังๆ ประมาณสองสามสัปดาห์ที่แล้ว ผมรุ้สึกว่าเธอเปลี่ยนไป ทั้งๆ ที่เราเป็นเพื่อนกันปกติ  ไม่ค่อยได้คุยกันเหมือนแต่ก่อน  แต่เวลาเธอทักมา หรือผมทักเธอไปก็ยังคุยกันได้ เธอเริ่มรุ้สึกอึดอัด แบบว่ามีความในใจที่อยากจะบอกกับผม ระหว่างนั้นผมก็รู้สึกดีกับเธอมากขึ้นกว่าเดิม ผมถามตัวเองว่า รู้สึกยังไงกับเค้า  และก็อยากรู้เหมือนกันว่าเค้ารู้สึกยังไงกับผม  ผมเลยตัดสินใจถามเธอไปตรงๆ วันนึงว่า ตอนนี้รู้สึกยังไงกับผม และบอกความในใจออกไปว่า ตั้งแต่ที่เราได้รุ้จักกันมา เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักมากนะสำหรับผม  แต่สิ่งที่เธอตอบผมมาคือ "เป็นเพื่อนกันเถอะ" ผมเลยถามเธอว่า ตอนนี้เป็นเพื่อนกันแล้วต่อไปจะมีโอกาสมั้ย  เธอบอกมาว่า  เป็นเพื่อนกันอะแหละดีแล้ว ไม่อยากพัฒนาไปมากกว่านี้ แล้วอย่าถามเรื่องนี้อีกนะไม่อยากตอบแล้ว  สิ่งที่เธอพูดมาทำผมจุกไปพักใหญ่ TT ผมถึงรู้ทุกอย่างเลยว่า ที่ผ่านมาเธอรู้สึกดีกับผมแค่เพื่อนที่ดีคนนึง ไม่ได้ชอบผมเลย แต่การกระทำบางอย่างของเธอมันทำให้ผมรู้สึกไปเอง คำพูดที่คุยกันในไลน์บางทีก็ทำให้ผมรุ้สึกดีไปเอง ทั้งๆ ที่เธอก็ไม่มีอะไร ตลอดเวลาผมหวังว่าเธอจะมองผมบ้าง แต่คำตอบทั้งหมดมันทำให้ผมเหนื่อยแล้ว ไม่อยากจะไปรุ้สึกดีกับใครอีก คนที่ผมอยากรุ้สึกดีด้วยต่อไปคือเธอคนเดียว เพราะผมรุ้สึกว่าเธอใช่สำหรับผมแล้ว แต่สำหรับเธอผมยังไม่ใช่ เธอเองยังไม่อยากมีใคร แต่ด้วยความต้องการของเธอ ทีผมเข้าใจแล้วว่า เป็นเพื่อนกันความสัมพันธ์ยั่งยืนสุด เพราะเธอไม่อยากเสียผมไป ไม่อยากให้ต้องมีการไม่คุยกัน ไม่เจอกันอีก เจอกันก็มองหน้ากันไม่ได้  ผมรุ้ว่าเธอเป็นคนเก็บอาการลึกๆ  เลยต้องยอมเป็นเพื่อนกับเธอต่อไปปกติ และไม่มีสิทธิ์คิดอะไรอีก จนกว่ามันจะถึงเวลาจริงๆ  ตอนนี้ผมอยากจะลืมความทรงจำที่ผ่านมา เก็บไว้แค่ความรู้สึกดีๆ ที่มีให้กัน  ผมรู้แค่พุดมันได้ แต่ทำจริงๆอะมันยาก มันยากมากกับการต้องทำความรู้สึกให้เป็นปกติกับคนที่ชอบไปแล้ว  แต่เพื่อเธอผมต้องทำให้ได้ เพื่อไม่ให้เสียเธอไป ต่อไปก็อยากจะให้เธอได้เจอกับคนที่ใช่สำหรับเธอ อาจจะไม่ใช่ผมหรอก ตอนนี้ผมอยากหวังว่าคงมีสักวัน แต่ไม่รุ้มันจะมีจริงมั้ยที่เธอจะหันมามองผม  ผมควรทำยังไงต่อไปครับ  
#ดราม่านิดนึงนะครับ จากความรุ้สึกผมล้วนๆ ทั้งหมด 6-7 เดือน
#ตอนที่เธอบอกมาทั้งหมดผมเฮิร์ทมาก จนต้องไปดื่มเบียร์ย้อมใจ