คุยกับผู้ชายคนนึงมา 2 ปีกว่า สนิทสนม ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด เพื่อนของเราและของเค้าก็รู้จักเกือบหมด ใครๆ ก็มองว่าเราเป็นแฟนกัน ไปเที่ยวต่างจังหวัดค้างคืนก็นอนห้องเดียวกัน (แต่ไม่มีอะไรกันนะ) หยอกล้อเล่นกันเหมือนแฟน เคยแม้กระทั่งให้เราหนุนตักจนหลับไปโดยไม่ยอมขยับตัวจนตัวเองเหน็บกินเพราะกลัวเราจะตื่น สำหรับเราความรู้สึกคือชัดเจนกับเค้ามาตลอดตั้งแต่เริ่มคุย แต่กับเค้า เค้าไม่เคยพูดเลย บอกแต่ว่าก็คุยๆ กันไปก่อน เราก็พยายามถามตลอดแต่ก็ไม่เคยได้คำตอบ จนมาเมื่ออาทิตย์ก่อน เค้าก็ยอมพูดออกมา
"แค่เพื่อนกัน ความรู้สึกคือ...มันไม่ใช่"
เราแทบทรุด หมดแรง เจ็บมาก แต่ก็ทำได้แค่พยักหน้ายอมรับ และเดินออกมาเฉยๆ ทำใจไม่ได้จริงๆ เราหายหน้า ไม่ติดต่อ ไปเกือบอาทิตย์ เค้าเองก็ไม่ทักมา จนเราแพ้ใจตัวเอง ทักไปก่อน เค้าคุยกับเราเหมือนเดิมเลย ถ่ายรูปส่งมาให้ดู คอลกัน โทรหากัน ชวนกันไปเที่ยว เรากลับมายิ้มได้อีกครั้งก็จริง แต่ในใจ คำว่าเพื่อน ที่เค้าพูด มันย้ำตลอด แค่เพื่อน ไม่คิดอะไร เราไม่ใช่ๆๆๆ แม้จะคุยเหมือนเดิม แต่ความรู้สึกเรามันไม่เหมือนเดิม อยากพยายามต่อ เผื่อวันนึงเค้าจะมีใจ มันจะโอกาสนั้นไหมคะ หรือถ้าจะเป็นเพื่อนแบบนี้ไปตลอด ยอมรับจริงๆ ว่ายังทำใจตอนนี้ไม่ได้
เป็นได้แค่เพื่อน มีโอกาสพัฒนาไหม (คำถามของคนที่ยังทำใจไม่ได้)
"แค่เพื่อนกัน ความรู้สึกคือ...มันไม่ใช่"
เราแทบทรุด หมดแรง เจ็บมาก แต่ก็ทำได้แค่พยักหน้ายอมรับ และเดินออกมาเฉยๆ ทำใจไม่ได้จริงๆ เราหายหน้า ไม่ติดต่อ ไปเกือบอาทิตย์ เค้าเองก็ไม่ทักมา จนเราแพ้ใจตัวเอง ทักไปก่อน เค้าคุยกับเราเหมือนเดิมเลย ถ่ายรูปส่งมาให้ดู คอลกัน โทรหากัน ชวนกันไปเที่ยว เรากลับมายิ้มได้อีกครั้งก็จริง แต่ในใจ คำว่าเพื่อน ที่เค้าพูด มันย้ำตลอด แค่เพื่อน ไม่คิดอะไร เราไม่ใช่ๆๆๆ แม้จะคุยเหมือนเดิม แต่ความรู้สึกเรามันไม่เหมือนเดิม อยากพยายามต่อ เผื่อวันนึงเค้าจะมีใจ มันจะโอกาสนั้นไหมคะ หรือถ้าจะเป็นเพื่อนแบบนี้ไปตลอด ยอมรับจริงๆ ว่ายังทำใจตอนนี้ไม่ได้