เหมือนอย่างหลายๆประเทศเนี่ย ที่ความเจริญ ไม่ได้กระจุกตัวแค่เมืองหลวง ความรู้สึกผมน่ะ กรุงเทพโตแต่ไม่มีระเบียบ ไม่มีการวางผังเมืองที่ดี รถเยอะเกินไป สาธารณูปโภคก็ขาดสิ่งที่จำเป็นคือระบบขนส่งมวลชนแบบรางซึ่งไม่ได้ประสบปัญหาการจราจรติดขัด ก็ไม่พอกับความต้องการ พอมาดูประชากรเนี่ยล้วนแล้วแต่เป็นประชากรแฝงทั้งนั้น น่าแปลกที่สถาบันการศึกษามีคุณภาพอยู่ทั่วประเทศ ผลิตบุคลากรจำนวนมหาศาล แต่ ในภูมิภาคนั้น กลับมีความต้องการน้อย ต้องมาทำงานในเมืองหลวงอย่างเดียว เอาง่ายๆ อาชีพโปรแกรมเมอร์ที่ทำอยู่ ตจว.แทบไม่มีการจ้างงานเลย จะมีบ้างก็จังหวัดที่มี SIPA อยู่

เลยมานั่งคิดว่า ในเมื่อเรามีสถาบันการศึกษาที่มีคุณภาพอยู่เยอะ
แล้วทำไมถึงไม่มีการกระจายความเจริญสู่ท้องถิ่นให้เทียบเท่าเมืองหลวงล่ะครับ ?
เอกชนไม่กล้าลงทุน? หรือ รัฐไม่ได้ส่งเสริมมากอย่างที่ควรจะเป็นหรือ? มันกำลังดำเนินการอย่างค่อยเป็นค่อยไป ? แล้วคิดว่าพิมพ์ของการการกระจายความเจริญสู่ท้องถิ่น จะทำอย่างไรได้บ้างครับ?

ถ้าผมพอนึกออกก็คงประกาศจังหวัดนั้นๆ เป็นเอกหรือส่งเสริมทางด้านไหน เช่น ภูเก็ต ก็เป็นเมืองท่องเที่ยวและเทคโนโลยี เชียงใหม่ก็เมืองท่องเที่ยว หาดใหญ่ก็เป็นศูนย์กลางทางการเงินภาคใต้  เข้าใจว่าทำกันอยู่แล้วน่ะ แต่ได้รับงบน้อยเงินไป ก็มานั่งคิด บริษัทไหน มีธุรกิจทำอะไรอยู่ที่ไหน ก็เสียภาษีที่นั่น ไม่ใช่อย่าง ออฟฟิตอยู่กรุงเทพ แต่เหมืองแร่ อยู่ภาคอื่น ก็ไม่ได้เสียภาษีที่ท้องที่ตนไปหากิน


ลองคิดกันเล่นๆดู