อ๊ากกกกกกกกกกกกก!!! ขอระบายหน่อยเถอะค่ะ...
ช่วง 2-3 วันมานี้มัญาติเรามาอาศัยอยู่ด้วยที่บ้านเค้าก็เลยให้มานอนห้องเราเพราะเป็นผู้หญิงเหมือนกันแล้วก็อายุใกล้ๆกัน
เราก็ไม่ได้อะไรนะ เออ นอนด้วยกันก็ได้ไม่เป็นไรหรอก แต่ว่ามันมีแต่เรื่องชวนโมโหนี่สิคะ ตอนแรกก็ยังพอยิ้มๆให้อภัยกันได้
แต่หลังๆมันชักมากเกินไป เริ่มโกรธจริงจังแล้วค่ะ แต้ว่าถ้าเราเตือนในแบบของเราอาจแรงเกินไปอ่ะ เราเลยอยากปรึกษาก่อนค่ะว่าควรเตือนยังไงดี มาชมวีรกรรมของเลยดีกว่า
STEP 1 คืนแรกที่เข้ามาอยู่ที่บ้านเรากำลังจะปิดไฟนอนเลยค่ะ เค้าก็ส่งเสียงห้ามก่อนอ่ะ...เค้าบอกว่าเค้าต้องเปิดไฟนอนไม่งั้นเค้าจะนอนไม่หลับโอวววว ตรงข้ามกับเราเลยค่ะเรานะถ้ามีแสงไฟแม้แต่นิดเดียวจะนอนไม่ได้เลยเราก็บอกเค้าไปนะว่าถ้าเปิดไฟแล้วเรานอนไม่ได้อ่ะ เค้าตอบกลับมาว่า "เจ้ก็ใส่ผ้าปิดตาดิไม่มีหรอ งั้นเค้าให้ยืม" แล้วก็ส่งผ้าปิดตาให้เราอ่ะ เราก็ต้องยอมนอนใส่ผ้าปิดตาไปโอเคอันนี้ไม่โกรธไม่ใช่เรื่องร้ายแรง
STEP 2 พอยอมเปิดไฟนอนแล้วเริ่มเคลิ้มๆจะหลับได้ยินเสียงไลน์เด้งค่าาาาาา ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวอ่ะยันตี 2 ตี 3 เลยค่ะ เราก็บอกเค้าไปนะว่าปิดไลน์หน่อยได้มั๊ย? เค้าก็ยังเฉยๆค่ะจนเราโมโหเราเลยพูดไปว่าปิดซักทีสินี่มันกี่โมงแล้วเล่นอยู่นั่นแหละ -*- เค้าตอบเรากลับมาว่า "ก็มีคนทักมาเราก็ต้องตอบกลับสิ ไม่ได้เล่นไลน์อย่างเดียวซะหน่อยเล่นทวิตเตอร์ด้วยต่างหาก" ยิ่งโกรธหนักเข้าไปใหญ่เลยค่า...เราก็ตอบว่างั้นก็ไปนอนห้องอื่นเพราะมีเสียงไลน์ดังตลอดเวลาแบบนี้เจ้นอนไม่หลับ!!! เค้าถึงยอมเลิกเล่นอ่ะ
STEP 3 อันนี้ทนไม่ไหวแล้วค่ะ ถึงจุดแตกหักแล้วจริงๆ เค้ายืมคอมเราเล่นอ่ะแล้วเราล็อกอินทวิตเตอร์ทิ้งไว้แล้วเค้าก็จะเล่นทวิตเตอร์เหมือนกัน แต่แทนที่เค้าจะออกจากระบบทวิตเตอร์เราเค้ากลับเปิดหน้าเมนชั่นของเราแล้วตอบเมนชั่นทวิตเตอร์แทนเราอ่ะ...เพื่อนเราเมนชั่นมาชวนไปดูหนังแล้วเค้าก็ตอบแทนเราเฉยเลยว่าไม่ไปหนังเรื่องนี้ไม่สนุก -*- (พึ่งรู้หลังจากเล่นทวิตเตอร์อีกรอบแล้วเปิดเมนชั่นดูแล้วเห็นว่าไม่คุ้นว่าตัวเองเคยตอบเนี่ยแหละ) เราโกรธสะสมกันมานานจนคิดว่าทนไม่ได้แล้วจริงๆอ่ะ...
เรา : ตอนเล่นทวิตเตอร์อ่ะ...ตอบเมนชั่นทวิตของเจ้ไปหรอ?
ญาติ : อืม...ก็หนังเรื่องนั้นมันไม่สนุกอ่ะเค้าดูแล้ว เจ้ไม่ต้องไปหรอก
โกรธเลยค่ะ ปรี๊ดลมออกหูเลยอ่ะคราวนี้เราแสดงออกทางสีหน้าอย่างชัดเจนเลยค่ะ
เรา : เจ้จะไปหรือไม่ไปมันไม่ใช่เรื่องที่เราจะมาตัดสินใจแทนเจ้นะ อีกอย่างนี่มันเรื่องส่วนตัวของคนอื่นทำแบบนี้ได้ยังไง
คราวนี้สีหน้าไม่ดีเลยค่ะ หน้าจ๋อยเลยจนเราคิดว่าเราพูดเกินไปรึเปล่า? แต่ก็ยังไม่หายโกรธค่ะ
ญาติ : ก็เจ้ไม่ได้ล็อกเอ้าท์ ทวิตเตอร์อ่ะ... (ไม่ได้ล็อกเอ้าท์ก็ดูไม่ได้โว๊ยยยยยยยยย)
เรา : ไม่ได้ล็อกเอ้าท์แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเรามีสิทธิ์เล่นแทนนี่ จะอยู่ด้วยกันต้องรู้จักขอบเขตสิรู้ว่าอะไรทำได้อะไรทำไม่ได้ คราวหน้าห้ามทำแบบนี้อีกนะ โอเคป่าว?
ญาติ : อืม...
เรานึกว่าเหตุการณ์จะจบค่า...แต่ไม่ เหตุการณ์มันวนๆอยู่แบบนี้มา 2-3 ครั้งแล้วอ่ะเราก็พูดแบบเดิมๆทุกครั้งจนเราทนไม่ไหวถ้ามากกว่านี้ก็กลัวจะมองหน้ากันไม่ติดอ่ะ เพราะยังไงเค้าก็เป็นญาติ ลูกพี่ลูกน้องอ่ะ...อยากขอปรึกษาหน่อยค่ะว่าถ้าทุกคนเจอแบบนี้จะทำยังไงคะ?
ขอบคุณทุก คห.ล่วงหน้าค่า
ชั้นจะไม่ทน!!! พฤติกรรมของญาติเราแบบนี้ควรเตือนยังไงให้ถนอมน้ำใจกันไว้ทั้ง 2 ฝ่าย?
ช่วง 2-3 วันมานี้มัญาติเรามาอาศัยอยู่ด้วยที่บ้านเค้าก็เลยให้มานอนห้องเราเพราะเป็นผู้หญิงเหมือนกันแล้วก็อายุใกล้ๆกัน
เราก็ไม่ได้อะไรนะ เออ นอนด้วยกันก็ได้ไม่เป็นไรหรอก แต่ว่ามันมีแต่เรื่องชวนโมโหนี่สิคะ ตอนแรกก็ยังพอยิ้มๆให้อภัยกันได้
แต่หลังๆมันชักมากเกินไป เริ่มโกรธจริงจังแล้วค่ะ แต้ว่าถ้าเราเตือนในแบบของเราอาจแรงเกินไปอ่ะ เราเลยอยากปรึกษาก่อนค่ะว่าควรเตือนยังไงดี มาชมวีรกรรมของเลยดีกว่า
STEP 1 คืนแรกที่เข้ามาอยู่ที่บ้านเรากำลังจะปิดไฟนอนเลยค่ะ เค้าก็ส่งเสียงห้ามก่อนอ่ะ...เค้าบอกว่าเค้าต้องเปิดไฟนอนไม่งั้นเค้าจะนอนไม่หลับโอวววว ตรงข้ามกับเราเลยค่ะเรานะถ้ามีแสงไฟแม้แต่นิดเดียวจะนอนไม่ได้เลยเราก็บอกเค้าไปนะว่าถ้าเปิดไฟแล้วเรานอนไม่ได้อ่ะ เค้าตอบกลับมาว่า "เจ้ก็ใส่ผ้าปิดตาดิไม่มีหรอ งั้นเค้าให้ยืม" แล้วก็ส่งผ้าปิดตาให้เราอ่ะ เราก็ต้องยอมนอนใส่ผ้าปิดตาไปโอเคอันนี้ไม่โกรธไม่ใช่เรื่องร้ายแรง
STEP 2 พอยอมเปิดไฟนอนแล้วเริ่มเคลิ้มๆจะหลับได้ยินเสียงไลน์เด้งค่าาาาาา ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวอ่ะยันตี 2 ตี 3 เลยค่ะ เราก็บอกเค้าไปนะว่าปิดไลน์หน่อยได้มั๊ย? เค้าก็ยังเฉยๆค่ะจนเราโมโหเราเลยพูดไปว่าปิดซักทีสินี่มันกี่โมงแล้วเล่นอยู่นั่นแหละ -*- เค้าตอบเรากลับมาว่า "ก็มีคนทักมาเราก็ต้องตอบกลับสิ ไม่ได้เล่นไลน์อย่างเดียวซะหน่อยเล่นทวิตเตอร์ด้วยต่างหาก" ยิ่งโกรธหนักเข้าไปใหญ่เลยค่า...เราก็ตอบว่างั้นก็ไปนอนห้องอื่นเพราะมีเสียงไลน์ดังตลอดเวลาแบบนี้เจ้นอนไม่หลับ!!! เค้าถึงยอมเลิกเล่นอ่ะ
STEP 3 อันนี้ทนไม่ไหวแล้วค่ะ ถึงจุดแตกหักแล้วจริงๆ เค้ายืมคอมเราเล่นอ่ะแล้วเราล็อกอินทวิตเตอร์ทิ้งไว้แล้วเค้าก็จะเล่นทวิตเตอร์เหมือนกัน แต่แทนที่เค้าจะออกจากระบบทวิตเตอร์เราเค้ากลับเปิดหน้าเมนชั่นของเราแล้วตอบเมนชั่นทวิตเตอร์แทนเราอ่ะ...เพื่อนเราเมนชั่นมาชวนไปดูหนังแล้วเค้าก็ตอบแทนเราเฉยเลยว่าไม่ไปหนังเรื่องนี้ไม่สนุก -*- (พึ่งรู้หลังจากเล่นทวิตเตอร์อีกรอบแล้วเปิดเมนชั่นดูแล้วเห็นว่าไม่คุ้นว่าตัวเองเคยตอบเนี่ยแหละ) เราโกรธสะสมกันมานานจนคิดว่าทนไม่ได้แล้วจริงๆอ่ะ...
เรา : ตอนเล่นทวิตเตอร์อ่ะ...ตอบเมนชั่นทวิตของเจ้ไปหรอ?
ญาติ : อืม...ก็หนังเรื่องนั้นมันไม่สนุกอ่ะเค้าดูแล้ว เจ้ไม่ต้องไปหรอก
โกรธเลยค่ะ ปรี๊ดลมออกหูเลยอ่ะคราวนี้เราแสดงออกทางสีหน้าอย่างชัดเจนเลยค่ะ
เรา : เจ้จะไปหรือไม่ไปมันไม่ใช่เรื่องที่เราจะมาตัดสินใจแทนเจ้นะ อีกอย่างนี่มันเรื่องส่วนตัวของคนอื่นทำแบบนี้ได้ยังไง
คราวนี้สีหน้าไม่ดีเลยค่ะ หน้าจ๋อยเลยจนเราคิดว่าเราพูดเกินไปรึเปล่า? แต่ก็ยังไม่หายโกรธค่ะ
ญาติ : ก็เจ้ไม่ได้ล็อกเอ้าท์ ทวิตเตอร์อ่ะ... (ไม่ได้ล็อกเอ้าท์ก็ดูไม่ได้โว๊ยยยยยยยยย)
เรา : ไม่ได้ล็อกเอ้าท์แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเรามีสิทธิ์เล่นแทนนี่ จะอยู่ด้วยกันต้องรู้จักขอบเขตสิรู้ว่าอะไรทำได้อะไรทำไม่ได้ คราวหน้าห้ามทำแบบนี้อีกนะ โอเคป่าว?
ญาติ : อืม...
เรานึกว่าเหตุการณ์จะจบค่า...แต่ไม่ เหตุการณ์มันวนๆอยู่แบบนี้มา 2-3 ครั้งแล้วอ่ะเราก็พูดแบบเดิมๆทุกครั้งจนเราทนไม่ไหวถ้ามากกว่านี้ก็กลัวจะมองหน้ากันไม่ติดอ่ะ เพราะยังไงเค้าก็เป็นญาติ ลูกพี่ลูกน้องอ่ะ...อยากขอปรึกษาหน่อยค่ะว่าถ้าทุกคนเจอแบบนี้จะทำยังไงคะ?
ขอบคุณทุก คห.ล่วงหน้าค่า