ปัญหาการตกต่ำของสติปัญญาและการศึกษาของเด็กไทย กับค่านิยมคนดีคนชั่วความดีความชั่ว ไปจนถึงการแยกแยะอะไรดีอะไรชั่ว  เริ่มต้นจาก

ถ้าการเป็นเด็กดี คือ
1. นับถือศาสนา
เด็กสามารถคิดตามตรรกะของสิ่งที่ตรงข้ามได้ไหมว่า  การไม่นับถือศาสนา เป็นเด็กชั่ว
2.การไม่รักษาวาจามั่น เป็นเด็กชั่ว
3.ไม่เชื่อพ่อแม่ครูอาจารย์ เป็นเด็กชั่ว
4.วาจาไม่สุภาพอ่อนหวาน เป็นเด็กชั่ว ฯลฯ

เด็กควรได้โอกาสคิดนอกกรอบของคำสอนให้ท่องพวกนี้ไหม ว่า การไม่นับถือศาสนานั้น ดี ไม่ดี
หรือเรียนรู้เฉดสีเทาระหว่าง เด็กดี กับเด็กชั่ว โดยการคิด วิพากษ์วิจารณ์ การมองหลายแง่มุมในเหตุการณ์เดียวกัน การมีอิทธิพลของสิ่งแวดล้อมต่างๆ จนสามารถเข้าใจความหมายที่แท้ของความดีความชั่วในสถานการณ์ต่างๆ

ถ้าสักวันหนึ่งมีเหตุการณ์ให้ต้องตัดสินใจนอกเหนือจากสิบอย่างที่ท่องขึ้นใจมาแล้ว เด็กจะตัดสินใจทำอย่างไร คิดได้เองไหมว่าอะไรดีหรือชั่ว หรือต้องไปถามคนแต่งเพลงนี้ก่อน

สังคมไทยได้ให้โอกาสเด็กไหม ที่จะไม่บอกว่า เขาเป็นเด็กชั่ว ถ้าเขาไม่เชื่อพ่อแม่ครูอาจารย์

หรือว่าสังคมไทยปัจจุบัน มีแต่ผู้ใหญ่ที่เติบโตขึ้นมาจากเพลงเด็กดี ปฏิบัติตนตามที่ถูกสอนให้ท่องตั้งแต่เด็กจนโต จึงทะนงตนว่า ฉันคือผู้ใหญ่ที่ดี ใครคิดเห็นต่างจากฉัน คิดคนละแบบ หรือคิดเห็นตรงข้ามกับฉัน ล้วนแล้วแต่ชั่วทั้งนั้น

และประเทศของเราก็อยู่ในสภาพที่เห็น