ฝุ่นเข้าตา พล่าเลือน เหมือนวิบาก
ต้องได้ยาก พรากว่า น้ำตาไหล
เมื่อฝุ่นผง คงอยู่ รู้ภายใน
ยากเข็ญใจ ให้หลุดพ้น บนม่านตา

ต้องกู่ก้อง ร้องตะโกน ให้คนช่วย
ด้วยฝุ่นผง ลงป่วย ช่วยรักษา
แม้นมิเห็น ใครไซร้ ให้เมตตา
สุดปัญญา ว่าทดท้อ ทรมาน

มีบางคน บางที มีปัญหา
ดังฝุ่นผง เข้าตา ยังกล้าหาญ
ไม่สยบ สบดื้อ ถือแหลกราญ
เที่ยวพลุ่งพล่าน บันดาลโกรธ โทษอินทร์พรหม

ด้วยอัตตา ยึดแน่น เป็นแก่นสาร
หากแผ้วพาน การใด ให้ขื่นขม
คิดปล่อยวาง ว่างไว้ ไม่ชื่นชม
ให้สาสม ผูกจิต คิดเอาคืน..