ผมสนใจการเมืองและ "ไม่เกลียด" ใครหรือฝ่ายใด
ผมได้ยินผู้คน ส่งเสียง และชวนเชื่อกันว่า ไม่เอาระบอบทักษิณ ขับไล่ระบอบทักษิณ
ฟังไป ฟังมา เสียงนั้นกลายเป็น

เราไม่เอาระบอบทักษิณ = มาช่วยกันทำลายระบอบประชาธิปไตย

พวกเขาต่อต้านการโกงแต่ก็ยอมรับได้กับการโกงของพวกพ้อง
เพียงแต่ศัตรูคราวนี้สู้ด้วยประชาธิปไตยไม่ได้ ก็ทำลายระบอบประชาธิปไตยเสียเลย
จะได้ชนะเสียที จะเป็นระบอบเผด็จการก็เอาไม่สน ขอให้โค่นฝ่ายตรงข้ามได้เป็นพอ

ในระบอบประชาธิปไตย เราอาจยังเห็นนักการเมืองโกงกินอยู่ ออก พรบ.แย่ๆได้
ก็ฟ้องร้องได้ ประท้วงได้ วิจารณ์ได้ ยุบพรรคการเมืองได้
ระบอบเผด็จการทหาร หรือประชาธิปไตยครึ่งใบ เราทำสิ่งเหล่านั้นไม่ได้
แม้แต่ขอให้ยุบสภาเพื่อเลือกตั้ง ยังโดนยิงด้วยกระสุนและอาวุธที่ซื้อจากเงินภาษีของเราเอง
คุณสงสารลูกหลานของคุณโดนโกง ผมก็สงสารลูกหลานของผมก้มหน้า ต่อปลายกระบอกปืน
ถูกบังคับจิตใจอยู่เช่นนั้น

คนที่ออกมาปิดกรุงเทพคราวนี้ มีเพื่อนผมเป็นจำนวนมาก ปรกติล้วนเป็นคนโอบอ้อมอารี
เป็นคนมีเหตุมีผล บางคนก็อดทนกับผมพยายามอธิบายว่า
"ก็ปฎิรูปก่อนเลือกตั้งสิ ทำให้ดีเสียก่อน แล้วค่อยเลือกตั้ง ทำพื้นฐานให้ดีเสียก่อน แก้การโกงแต่เริ่มต้น"
ประเด็นคือในการเมืองสองขั้วนี้ ต่างฝ่ายต่างไม่ไว้ใจกัน และความฝันอันสวยงามดังเทพนิยาย
ที่จะแก้โกงตั้งแต่ต้น อาจกลายเป็นฝันที่ขมขื่นลงท้ายด้วยความเศร้าเพราะความเป็นสองมาตรฐาน
ใช้กฎหมายทำลายฝ่ายตรงข้ามเพื่อประโยชน์ยิ่งใหญ่ของฝ่ายตน

จู่ๆ ผมก็เห็นด้วยว่า "เมืองไทยยังไม่พร้อม" เมื่อนึกถึงผู้จากไปของผู้ชุมนุมคราวพันธมิตรและของผู้ชุมนุมมอบมวลฯ
ตัดกันอย่างรุนแรงของผู้ชุมนุมแดงผู้จากไป เข้าใจเพื่อนๆและผู้มาชุมนุม ผมเคารพความคิดของท่าน
เพื่อนคนดีของผมที่ยามปรกติเมตตาปราณี พอเอ่ยถึง 99 ศพปี 53 บางคนเบะปากยิ้มราวกับบอกว่า สมควรแล้ว
ผมเข้าใจ แต่ผมไม่เห็นด้วย ชีวิตคนไม่ใช่มดปลวก ไร้ค่าราวธุลีดินเช่นนั้น
เขามาตายเพื่อทำให้ความไม่พร้อมของประชาธิปไตยลดลง
ความไม่พร้อมกับไม่เริ่มเป็นคนละเรื่องกัน เหมือนเด็กหนุ่มเริ่มออกผจญโลกกว้าง ถ้าเด็กหนุ่มไม่ออกไปก็ยังอยู่บ้านเป็นเด็กอยู่
ไม่มีวันโตเป็นผู้ใหญ่ที่มั่นคงได้  แต่หากดำเนินชีวิตไปเรื่อยๆด้วยหลักเหตุผล สักวันคงพร้อมเอง สำหรับประชาธิปไตย
หากคราวนี้ฝ่ายประชาธิปไตยแพ้ ผมก็ใช้ชีวิตตามปรกติเหมือนที่เคย รอโอกาสสนับสนุนระบอบประชาธิปไตยต่อไป

ท่านผู้นิยมเผด็จการจะสนับสนุนรัฐประหารอย่างอึกทึกหรือจะปฎิวัติเงียบอีกกี่ครั้งก็เชิญ
เพราะสุดท้ายระบอบประชาธิปไตยก็ชนะอยู่ดี นานแค่ไหนก็รอได้ครับ ไม่ทุกข์ร้อนเกินเหตุ