พระพุทธเจ้า ทรงตรัสตำหนิ ความรัก ไม่ควรมีความรัก เพราะนำมาซึ่งทุกข์.. แต่ทรงสอนสนับสนุนเมตตา ให้มีเมตตา
ความรักกับความเมตตา ต่างกัน แม้จะดูคล้ายๆกัน ก็ตาม...

ความรักเป็นส่วนหนึ่งของตัวโลภะ มันจะผสมด้วยความเห็นแก่ตัวอยากครอบครอง อยากหาอยากได้รับผลประโยชน์จากสิ่งหรือบุคคลที่ตนรัก นั้น

และความรักในแง่หนุ่มสาว มักจะมีกามราคะผสมอยู่ด้วย แน่นอนเสมอๆ

แต่ความเมตตา จะไม่มีกามราคะ ไม่มีความเห็นแก่ตัวผสม จะมีแต่ให้ อย่างเดียว(เช่นความรู้สึกที่พ่อแม่มีต่อลูกๆ)

อาการของจิต ที่พ่อแม่มีต่อลูกๆ นั่นคือ ความเมตตา เป็นตัวหลัก (แต่โดยทั่วไป ก็มีจะความรักผสมด้วย)

อาการของเมตตาที่พ่อแม่มีต่อลูกๆ คือ พ่อแม่จะไม่หวังอะไรตอบแทนจากลูกๆเลย มีแต่จะให้ลูกๆฝ่ายเดียว เท่านั้น


แต่ถ้าพ่อแม่ที่มีมีความรักผสม พ่อแม่นั้นๆ ก็จะหวังอะไรบางอย่างหรือหลายๆอย่างตอบแทนกลับมาจากลูกๆด้วย

เพราะฉะนั้น ใครที่มีลูก ...ก็ควรมีแต่เมตตาอย่างเดียวต่อลูก เท่านั้น.. อย่ามีความรักต่อลูกๆ จึงจะดีที่สุด

.........................................

แต่ถ้าเป็นความรักในแง่หนุ่มสาว ก็อย่ามีแต่ความรักอย่างเดียว ควรมีเมตตาผสมด้วยมากๆ
หนุ่มสาว หรือ ผัวเมีย ที่มีแต่ความรักอย่างเดียว เสี่ยงมากๆ ที่จะแตกแยกกันได้ในอนาคต...
..หรือเสี่ยงที่จะทะเลาะ ฆ่าแกงกัน ก็มี.. เมื่อขัดใจกัน


แต่หนุ่มสาวหรือผัวเมียที่มีทั้งความรักและความเมตตาด้วย จะเสี่ยงน้อยที่จะแตกแยกหรือทะเลาะกัน
จะอยู่กันได้นานๆหรือตลอดไป...
คือ อย่ามองอีกฝ่ายว่า เป็นแค่ คนรัก ..เท่านั้น..แต่ให้ฝึกมองว่า เป็นลูก ของเราด้วย

เช่น ฝ่ายผู้หญิง มองชายคนรักของตน แต่ในอีกมุมหนึ่งให้มองว่า เขาเป็นเสมือนลูกชาย เราด้วย..
ส่วนฝ่ายชาย ก็มองหญิงคนรักของตนว่า ในอีกมุมหนึ่ง ว่า ก็เป็น ลูกสาว ของเราด้วย

ใครลองถือคติแบบนี้ จะอยู่กันจนตายแน่นอน..แม้อาจจะทะเลาะกันบ้างบางครั้ง แต่ก็จะกลับคืนดีกันไว

  ((  ว่างๆ เอาหลักธรรมแบบโลกียะ ผสมธรรมะ  มาลองตั้งประเด็นดูบ้าง  ))