เมื่อ 3 ปีก่อนคบผู้ชายคนหนึ่ง วางแผนจะแต่งงานกันและตกลงที่จะอยู่กันก่อนแต่งงานอย่างเปิดเผยเพราะเชื่อว่าเราโตพอแล้ว ก็มาเปิดร้านให้เค้าเป็นคลีนิคสัตวแพทย์และสถาบันสอนพิเศษ ส่วนเราเปิดร้านกาแฟเล็กๆ โดยทั้งหมดใช้เงินลงทุนจากเราและครอบครัวเรา โดยเรากู้บัตรเครดิต ซื้อสินค้าโดยใช้บัตรเรา ใช้สินเชื่อทุกอย่างที่เรามีในการเปิดร้านให้รวมถึงเงินที่จะใช้ในการแต่งงานที่ครอบครัวเรามีฐานะดีกว่า( และเราเป็นพวกไม่ชอบพึ่งพาผู้ชาย อยากได้อะไรหามาเองทุกอย่าง)  ครอบครัวเราออกเงินทั้งการถ่ายรูปพรีเวดดิ้ง มัดจำโต๊ะจีน มัดจำออแกร์ไนซ์เซอร์จัดงานแต่ง(เพราะบ้านเราทำธุรกิจ แขกเยอะมากเลยต้องหาคนมสช่วยจัดการ ไม่ได้อยากฟุ่มเฟือยนะคะ) ไปกว่า 300,000 บาท และเราใช้สินเชื่อทุกอย่างในชื่อเราเองเปิดกิจการให้ เป็นหนี้สินล้านกว่าบาท เพราะเฉพาะค่าเช่าตึกก็ต้องจ่ายล่วงหน้า 1 ปี มัดจำอีก 2 เดือน เดือนละ 12,000 บาท รวมจ่ายล่วงหน้าไป 168,000
    ซึ่งพอเปิดกิจการส่วนตัวกับแฟนแล้ว พบว่าผู้ชายคนนั้นและครอบครัวไม่ได้ดีอย่างภาพที่เค้าสร้างว่ารักครอบครัว เป็นแฟมิลี่แมน เราเองยังโดนญาติๆเค้าเตือนก่อนแต่งเลยว่ามั่นใจ คิดดีแล้วเหรอ เพราะแม่แฟนเราเค้าคิดว่าเรารวย ไปเที่ยวป่าวประกาศว่าลูกชายเค้าตกถังข้าวสาร แต่ต่อมาเมื่อเรารู้ความจริงเราครอบครัวเค้าหวังอะไรจากเรา ประกอบกับกิจการที่ทำด้วยกันผลประกอบการแย่ คลีนิครักษาสัตว์รายได้ไม่ถึงหมื่น ทุกเดือนเราต้องจ่ายค่าแรงผู้ช่วยเค้าด้วยเงินเราเอง , กวดวิชารายได้รวมทุกอย่างแค่หมื่นกว่าๆ (รวมที่หักเปอร์เซ็นต์จากเพื่อนๆที่ให้มาช่วยเป็นติวเตอร์ให้แล้ว) แค่ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าอินเตอร์เน็ตก็แทบไม่พอจ่ายแล้วค่ะ เมื่อเห็นท่าทางไม่ดี ทันใดนั้นสันดานแมงดาก็โผล่มาเต็มตัว แอบเราไปสอบบรรจุเป็นสัตวแพทย์กระทรวงเองเลยโดยไม่ถามความเห็นเรา แล้วมายกเลิกงานแต่งงาน ทั้งที่งานกำลังจะเริ่มในอีกสองอาทิตย์ข่างหน้า ทิ้งให้เราและครอบครัวต้องตอบสังคมว่าแฟนเราไปไหน ทำไมต้องเลื่อนงานแต่ง (ซึ่งมันไปทำงานได้เดือนเดียวก็ไม่กลับมาอีกค่ะ จนผ่านไปสองเดือนกว่าก็ให้โครตเหง้าศักราชมัน ทั้งพ่อ ป้าและชายฉกรรจ์อีก 4-5 คนมาขนของใช้ในร้านไป ซึ่งเป็นของที่ซื้อมาด้วยเงินเราทั้งนั้น มีหลักฐานการซื้อชัดเจนเพราะเราซื้อผ่านบัตรเครดิตค่ะ แอร์ก็โดนมันถอดไปให้บ้านเป็นรูกว่าสามห้อง ไม่รวมที่เรามาแอบรู้ว่ามันแอบคบกับคนที่จ้างมาเป็นติวเตอร์ด้วยกันก่อนเลิกกับเราอีก
   สรุปเราเสียทั้งเงินกับผู้ชายเลวๆคนนี้กว่า 2 ล้านต้องมาเป็นหนี้หัวโต และครอบครัวเราเองก็ต้องมาเสียชื่อเสียงเพราะเรา เหมือนเราเป็นม่ายขันหมากซึ่งเราไม่แคร์กับจุดนี้นะ แต่เสียใจที่ทำให้พ่อแม่เสียชื่อมากกว่า ตอนนั้นเราคว้างมาก ไม่อยากทำอะไรเลย เราเก็บตัวเกือบเดือนในร้าน ไม่กลับบ้านไม่คุยกับใคร เราหนีไปอยู่วัดเกือบอาทิตย์ สวดมนต์ อ่านหนังสือธรรมมะ นั่งร้องไห้หน้าพระพุทธรูปตลอดว่าเราทำเวรกรรมอะไรนักหนา ถึงต้องมาเจอแบบนี้ จนเกิดพุทธปัญญาเองค่ะว่า อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ไม่มีสิ่งใดจะอยู่กับเราตลอดไป ไม่ว่าจะความทุกข์หรือความสุข เท่านั้นละคะ หายเลย ออกจากวัดมาล้างเท้าแม้ กราบเท้าและขออโหสิกรรมแม่เรา ออกมาใช้ชีวิตร่าเริง ทำตัวให้มีความสุขที่สุด ไม่ขวนขวายหาความรัก อยู่กับตัวเองให้มากๆและมีความสุขกับตัวเองก่อน
     ผ่านไปเกือบปี เราได้พบคนใหม่ซึ่งก็เป็นเพื่อนไอ้เลวคนนั้นเอง ตอนแรกไม่อยากคุยกับเค้าเลยเพราะรู้ว่าเป็นเพื่อนกัน แต่มาคิดๆดูว่า คนที่เป็นเพื่อนมัน ได้ยินแต่ข่าวเสียๆหายๆที่มันปล่อยมาทำลายเราแต่ยังเข้ามาคุยกับเราดีๆอยู่นี่คงมีความคิดระดับนึง ก็เลยลองคุยกันดู ตอนนี้ท้องได้ 6 เดือนแล้วค่ะ ^_^ ส่วนเรื่องหนี้สินจากไอ้ชั่วนั่น เราก็ทำเรื่องรีไฟแนนซ์และทยอยผ่อนไปเกือบหมดแล้ว เริ่มโล่งแล้วค่ะ แต่เรากลับมาดูแลกิจการของครอบครัวเรา ซึ่งเริ่มมีปัญหาตั้งแต่เอาเงินมาช่วยเรื่องเราจนขาดสภาพคล่อง เลยค่อนข้างมีสเกลปัญหาหนี้สินที่หนักกว่าเดิมเยอะ เกือบหกล้านค่ะ แต่เราไม่ท้อแท้นะ เพราะแฟนเรามาช่วยดูแลและเราก็พยายามทำให้เต็มที่ที่สุด ตั้งเป้าไว้ว่าภายในสามปีชั้นจะเคลียร์หนี้สินให้หมดให้ได้ เริ่มต้นหัดดูแลบัญชี ตามจิกตามแก้ทุกปัญหาในการทำงานอย่างใกล้ชิดค่ะ
    เขียนซะยาวเชียว หวังว่าจะช่วย จขกท บ้างนะคะ ว่าทุกคนเองล้วนมีปัญหากันหมด อยู่ที่ว่าเค้าจะแสดงด้านไหนออกมาเท่านั้น เราเองก็ยังไม่สบายหรอกค่ะ ยังหนักอยู่เลยเรื่องจิตใจนะ เพราะไอ้ชั่วและครอบครัวมันปล่อยข่าวลือทำลายเรามากๆ ทั้งหาว่าท้อง ทำแท้ง ล้มละลาย มั่วผู้ชาย จนย้านแฟนใหม่เราไม่ยอมรับเรา ทั้งที่ตอนแรกเข้ากันได้ดีมากๆ แต่เราเชื่อเรื่องเวรกรรมและการกระทำของเราค่ะ ทำดีต้องได้ดีสิ ชีวิตของเราจะได้ดีหรือปล่าวอยู่ที่ความคิดและการกระทำของเราค่ะ ไม่ใช่อยู่ที่ปากของใคร ปัญหาที่มีก็ค่อยๆแก้ไปทีละจุดนะคะ มีอะไรปรึกษากันได้ แก้ไม่ได้ก็พักไว้ก่อน ทำใจให้สบายๆเดี๋ยวก็เจอทางออก ลองนั่งสมาธิ ตั้งสติแล้วจะเกิดปัญญาค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ