เรื่องมีอยู่ว่า
ผมมีสวนซึ่งก็หลายไร่พอควร
หมดฤดูฝน จ้างคนมาแผ้วถาง หญ้า วัชพืช ซากหญ้าวัชพืชกองระเกะระกะ
พอมันแห้งตอนฤดูหนาว(ลมหนาวพัดแรงพอประมาณ)
นึกสนุก อยากแกล้ง อยากเรียกร้องความสนใจจากเพื่อนบ้าน
ไฟแช๊กจุด จุดเดียว ปล่อยลามนิดหน่อย
นึกในใจไม่อันตรายหรอก เดี๋วยก็ดับได้ ชิว ชิวนะ

สิ่งที่คาดไม่ถึงเริ่มเกิดขี้น ไฟลุกโชนไหม้ซากหญ้าวัชพืชที่มีสีเหลืองคล้ำ
ลมมาจากใหน ไม่ทราบแรงมาก
เหตุการณ์เริ่มบานปลายละทีนี้ งานงอก

คิดได้ต้องรีบดับ ไปหักกิ่งไม้ยาว ตบไฟ
มันไม่ใช่สิ่งที่คิดดังตอนแรกที่เริ่มก่อการ

ยิ่งเข้าใกล้ยิ่งร้อน ความเหนื่อยเริ่มทวีคูณ กอปรกับอาการตกใจ
ไฟลามไปเรื่อยๆ ทั่วทั้งสวน
หมดแรงที่จะดับไฟ

มองดูรอบรั้วที่ติดกัน
ไม่ทันแล้ว มันลามไปโดนเพื่อนบ้าน
ไม่ขำ หน้าตาเพื่อนบ้านบ่งบอก
ไม่เหมือนที่คิดว่าจะเอาแค่ขำ

รักสนุก ทุกข์ถนัด

ย้อนเวลาได้จะไม่ทำ

อุทธาหรณ์ ทีหลังอย่าทำ