ก่อนฟ้าจะสางของเช้าวันนั้น

ฉันนั่งอยู่สถานีขนส่งแห่งหนึ่ง

มีผู้คนหกเจ็ดคน

หนุ่มสาวพูดคุยหยอกล้อกัน

ไม่สนใจในบรรยากาศอันเย็นเฉียบ

คนอ่านหนังสือพิมพ์

กำลังจดจ่อพาดหัวข่าวตัวโต

ด้วยตัวหนังสือสีแดง

ชายวัยกลางคนปิดประตูห้องน้ำเสียงดัง ปัง...

เขาเปิดก๊อกน้ำที่เย็นเฉียบ

อายหนาวลอยละลิ่วแล้วจางหาย

ฉันแอบเห็นยังสะท้านยะเยือก

โซเฟอร์รถสองแถวทำเป็นไม่สนใจ

ต่ออากาศที่หนาวเหน็บ

เขาใช้เศษผ้าเก่าๆเช็ดถูรถอย่างตั้งอก

พร้อมฮำเพลงเบาๆ

เฉยเมยต่อสิ่งรอบข้าง

ชายคนหนึ่งยืนกอดอกดูดบุหรี่อยู่ข้างเสาอย่างนั้นเนิ่นนาน

ตีสี่กว่า...

ฉันตั้งใจกลับมาเยี่ยมบ้าน

พร้อมของฝากจากเมืองใหญ่

ปลาหมึกปลาแห้งของทะเลที่หิ้วพะรุงพะรัง

ฉันอบอุ่นลืมความหนาวเหน็บไปชั่วขณะ

เมื่อนึกถึงแม่

แล้วลมหนาวก็พัดมาอีกครั้ง

พร้อมด้วยเสียงเพลงลูกทุ่ง

ที่ดังมาจากรถสองแถวสีเลือดหมูคันนั้นอย่างแผ่วเบา

ในย่ำรุ่งของเช้าวันใหม่...

< TASAKO >