ป่วยเป็นมะเร็งเม็ดเลือดข่าวค่ะ ก่อนหน้าอาการดีขึ้นเรื่อยๆค่ะ เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาคุณหมอนัดตรวจประจำเดือนค่ะ ตรวจเลือดเจอเกร็ดเลือดต่ำ
แต่ผลอย่างอื่นคุณหมอบอกว่าดีขึ้นมาก ถามเราว่าได้ซื้อยามาทานเองไหม หรือมีเลือดออกผิดปกติบ้างหรือเปล่า เราบอกว่าไม่ค่ะ
คราวนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่โตของครอบครัวเลยค่ะ คุณหมอบอกว่าสรุปคร่าวๆให้ฟังว่าอาจจะมีสองสาเหตุ เช่น ตอนเจาะเลือดคนเจาะเลือดอาจ
ไม่รีบเอาเลือดเข้าหลอด คุณหมอบอกว่าเจอบ่อย หรือไม่เป็นเพราะยาที่เราทาน แต่ก้ออีกสองสัปดาห์นัดมาตรวจเลือดอีกครั้ง
แต่คุณหมอบอกว่าถ้ามีเลือดออกผิดปกติก้อให้รีบมาพบหมอ อาการที่คุณกตัวอย่างมาเราก้อไม่ได้เป็นเลยค่ะ จุดเลือดตามผิวหนัง
อาการไอ ถ่ายเป็นสีดำ จำได้แค่นี้ค่ะ คือเราไม่มีอาการเหล่านั้นที่คุณกตัวอย่างมาเลย แต่จะมีอาการคันๆตามตัวเท่านั้น
คุณหมอเลยให้กลับบ้านและนัดมาตรวจเลือดอีกสองสัปดาห์
พอกลับมาบ้านเท่านั้นแหละค่ะ คุณสามีรีบโทรแจ้งที่บ้านเราและบ้านเค้า กลายเป็นเรื่องใหญ่ระดับครอบครัว
คุณแม่สามีกับคุณพ่อ แห่ขึ้นกันมาโดยไม่บอกกล่าว ส่วนแม่เราพี่สาวโทรมาเล่าว่าพอรู้ว่าเกร็ดเลือดต่ำร้องไห้แล้วบ่นตลอดเวลาว่าสงสาร
ขอพี่สาวจะขึ้นมาดูแลเรา
เราก้อพยายามบอกพี่สาวว่ายังปกติเดินไปไหนเองได้ปกติ กินได้ปกติ แต่คำที่พี่สาวพูดกลับมาคนเป็นแม่ยังไงเค้าก้อห่วงลูกแหละ
ส่วนคุณแม่สามีนะเหรอหาข้อมูลใหญ่เลยค่ะว่าทำอย่างไงจะเพิ่มเกร็ดเลือด คือทุกคนไม่อยากให้เราเติมเกร็ดเลือด
พอเจอนะค่ะจัดอาหารชุดใหญ่ให้ต้องกินโปรตีนเยอะๆ และผักผลไม้ น้ำส้มคั้นสดๆ วุ่นวายกันไปทั่งบ้าน เข้าใจทุกคนว่าเป็นห่วงเรา
โรคที่เราเป็นอาจจะใหม่สำหรับครอบครัว
ส่วนคุณสามีเหรอค่ะวุ่นวายยิ่งกว่าใคร นั่งอ่านแต่อินเตอร์เน็ต เราบอกว่าเป็นอะไรกันเนี้ยฉันแค่เกร็ดเลือดต่ำหมอยังไม่บอกอะไรเลย
ทำเป็นเรื่องใหญ่โต คุณสามีบอกว่านี้แหละเรื่องใหญ่แล้วกว่าจะดูแลเราได้แข็งแรงเท่านี้ ก่อนหน้าเราเดินไม่ได้ กินไม่ได้ เค้าแย่แค่ไหน
ตอนลำบาก ก้อลำบากมาด้วย พอวันนี้เริ่มจะสบายมีอนาคตจะทิ้งกันไปเห็นแก่ตัวไปแล้ว อ่าว ดราม่ากันไป
ทุกวันนี้ต้องตื่นแต่เช้าออกไปวิ่ง มีตารางให้พร้อมว่าต้องกินอะไรเวลาไหน มันวุ่นวายกันไปหมด ที่สำคัญเราไม่ชอบกินไข่ต้ม
แต่แม่สามีให้เรากินให้ได้ ส่วนแม่เรานะเหรออยากขึ้นมากรุงเทพใจจะขาดโทรมาร้องไห้ตลอดบอกว่าให้แม่มาทำหน้าที่แม่บ้าง
เอาเข้าไป อิจฉากันอีก แม่จะพูดตลอดว่าให้แม่สามีกลับแม่จะขึ้นไปแทนเอง เหอะ เหอะ ทุกคนคงคิดว่าเราใกล้ตายแล้วละมั้ง
ก่อนอื่นบอกก่อนค่ะ ว่าเราเป็นคนใจเสาะมากเจ็บนิดเจ็บหน่อยเราจะไม่เอา อิอิ ตอนที่ตรวจเจอว่าเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว
เราก้อตัดใจแล้วค่ะ ไม่คลำครวญ ปล่งกับชีวิต ทางบ้านคงกัวว่าเราคงปลงแล้วจะไม่สู้ต่อ เพราะก่อนหน้าที่เราทรุดเราเตรียม
ทุกอย่างเกี่ยวกับงานศพของเราไว้พร้อมไม่อยากให้คนที่อยู่ข้างหลังลำบาก
ยาวไปหน่อยค่ะ อยากถามค่ะ อาการเกร็ดเลือดต่ำมันอันตรายมากไหม แล้วมีวิธีเพิ่มเกร็ดเลือดยังไงบ้างค่ะ
เช่นดูแลยังไง อาหารการกิน คือตัวเรากับครอบครัวไม่อยากให้เราเจ็บเพราะทุกคนเข้าไปอ่านและศึกษาวิธีเติมเกร็ดเลือด
ขอรบกวนผู้รู้ด้วยค่ะ
เกร็ดเลือดต่ำ
แต่ผลอย่างอื่นคุณหมอบอกว่าดีขึ้นมาก ถามเราว่าได้ซื้อยามาทานเองไหม หรือมีเลือดออกผิดปกติบ้างหรือเปล่า เราบอกว่าไม่ค่ะ
คราวนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่โตของครอบครัวเลยค่ะ คุณหมอบอกว่าสรุปคร่าวๆให้ฟังว่าอาจจะมีสองสาเหตุ เช่น ตอนเจาะเลือดคนเจาะเลือดอาจ
ไม่รีบเอาเลือดเข้าหลอด คุณหมอบอกว่าเจอบ่อย หรือไม่เป็นเพราะยาที่เราทาน แต่ก้ออีกสองสัปดาห์นัดมาตรวจเลือดอีกครั้ง
แต่คุณหมอบอกว่าถ้ามีเลือดออกผิดปกติก้อให้รีบมาพบหมอ อาการที่คุณกตัวอย่างมาเราก้อไม่ได้เป็นเลยค่ะ จุดเลือดตามผิวหนัง
อาการไอ ถ่ายเป็นสีดำ จำได้แค่นี้ค่ะ คือเราไม่มีอาการเหล่านั้นที่คุณกตัวอย่างมาเลย แต่จะมีอาการคันๆตามตัวเท่านั้น
คุณหมอเลยให้กลับบ้านและนัดมาตรวจเลือดอีกสองสัปดาห์
พอกลับมาบ้านเท่านั้นแหละค่ะ คุณสามีรีบโทรแจ้งที่บ้านเราและบ้านเค้า กลายเป็นเรื่องใหญ่ระดับครอบครัว
คุณแม่สามีกับคุณพ่อ แห่ขึ้นกันมาโดยไม่บอกกล่าว ส่วนแม่เราพี่สาวโทรมาเล่าว่าพอรู้ว่าเกร็ดเลือดต่ำร้องไห้แล้วบ่นตลอดเวลาว่าสงสาร
ขอพี่สาวจะขึ้นมาดูแลเรา
เราก้อพยายามบอกพี่สาวว่ายังปกติเดินไปไหนเองได้ปกติ กินได้ปกติ แต่คำที่พี่สาวพูดกลับมาคนเป็นแม่ยังไงเค้าก้อห่วงลูกแหละ
ส่วนคุณแม่สามีนะเหรอหาข้อมูลใหญ่เลยค่ะว่าทำอย่างไงจะเพิ่มเกร็ดเลือด คือทุกคนไม่อยากให้เราเติมเกร็ดเลือด
พอเจอนะค่ะจัดอาหารชุดใหญ่ให้ต้องกินโปรตีนเยอะๆ และผักผลไม้ น้ำส้มคั้นสดๆ วุ่นวายกันไปทั่งบ้าน เข้าใจทุกคนว่าเป็นห่วงเรา
โรคที่เราเป็นอาจจะใหม่สำหรับครอบครัว
ส่วนคุณสามีเหรอค่ะวุ่นวายยิ่งกว่าใคร นั่งอ่านแต่อินเตอร์เน็ต เราบอกว่าเป็นอะไรกันเนี้ยฉันแค่เกร็ดเลือดต่ำหมอยังไม่บอกอะไรเลย
ทำเป็นเรื่องใหญ่โต คุณสามีบอกว่านี้แหละเรื่องใหญ่แล้วกว่าจะดูแลเราได้แข็งแรงเท่านี้ ก่อนหน้าเราเดินไม่ได้ กินไม่ได้ เค้าแย่แค่ไหน
ตอนลำบาก ก้อลำบากมาด้วย พอวันนี้เริ่มจะสบายมีอนาคตจะทิ้งกันไปเห็นแก่ตัวไปแล้ว อ่าว ดราม่ากันไป
ทุกวันนี้ต้องตื่นแต่เช้าออกไปวิ่ง มีตารางให้พร้อมว่าต้องกินอะไรเวลาไหน มันวุ่นวายกันไปหมด ที่สำคัญเราไม่ชอบกินไข่ต้ม
แต่แม่สามีให้เรากินให้ได้ ส่วนแม่เรานะเหรออยากขึ้นมากรุงเทพใจจะขาดโทรมาร้องไห้ตลอดบอกว่าให้แม่มาทำหน้าที่แม่บ้าง
เอาเข้าไป อิจฉากันอีก แม่จะพูดตลอดว่าให้แม่สามีกลับแม่จะขึ้นไปแทนเอง เหอะ เหอะ ทุกคนคงคิดว่าเราใกล้ตายแล้วละมั้ง
ก่อนอื่นบอกก่อนค่ะ ว่าเราเป็นคนใจเสาะมากเจ็บนิดเจ็บหน่อยเราจะไม่เอา อิอิ ตอนที่ตรวจเจอว่าเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว
เราก้อตัดใจแล้วค่ะ ไม่คลำครวญ ปล่งกับชีวิต ทางบ้านคงกัวว่าเราคงปลงแล้วจะไม่สู้ต่อ เพราะก่อนหน้าที่เราทรุดเราเตรียม
ทุกอย่างเกี่ยวกับงานศพของเราไว้พร้อมไม่อยากให้คนที่อยู่ข้างหลังลำบาก
ยาวไปหน่อยค่ะ อยากถามค่ะ อาการเกร็ดเลือดต่ำมันอันตรายมากไหม แล้วมีวิธีเพิ่มเกร็ดเลือดยังไงบ้างค่ะ
เช่นดูแลยังไง อาหารการกิน คือตัวเรากับครอบครัวไม่อยากให้เราเจ็บเพราะทุกคนเข้าไปอ่านและศึกษาวิธีเติมเกร็ดเลือด
ขอรบกวนผู้รู้ด้วยค่ะ