คือผมเรียนเอกภาษาญี่ปุ่นอยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เป็นมหาวิทยาลัยที่ไม่ได้มีชื่อเสียงโด่งดังอะไรมาก (อย่าพยายามถาม หรือเดานะครับ ว่าเป็นมหาวิทยาลัย คิดในใจก็พอ) คือจริงๆ มหา'ลัยผม เมื่อหลายสิบปีก่อน เคยเป็นแบบพวกพาณิชย์ แล้วจะดังเรื่องภาษามาก โดยเฉพาะภาษาญี่ปุ่น ว่ากันว่าเปิดสอนภาษาญี่ปุ่นเป็นที่แรกในประเทศไทย ก่อนมหาวิทยาลัยดังๆ เสียอีก

ตอนแรก ก่อนจะเข้ามหา'ลัย คะแนนผมมันก็ไม่ได้ดีอะไรหรอก ก็เลยได้ที่นี่ อีกอย่าง ผมก็เคยได้ยินมาเหมือนกันแหละ ว่าที่นี่ดังเรื่องภาษาญี่ปุ่น ถึงจะเป็นมหา'ลัยเล็ก ตอนแรกผมก็เลยไม่ได้คิดอะไร ก็เรียนๆ ไป เริ่มเรียนใหม่ตั้งแต่พื้นฐานเลย อันนี้ก็ยังไม่มีอะไร เพราะว่าในเอกผมมันมีทั้งคนที่เคยเรียน และไม่เคยเรียนมาตอน ม.ปลาย ก็ต้องเริ่มพร้อมกัน

จนขึ้นปี 2 ผมถึงเริ่มรู้สึกว่ามันช้าแล้ว คือผมคุยกับเพื่อนที่เรียนเอกญี่ปุ่นเหมือนกัน แต่คนละมหา'ลัย เขาบอกผมว่า เขาเรียนหนังสือเล่มเดียวกับผมจบตั้งแต่ปี 1 แล้ว แล้วเขาก็น่าจะเก่งกว่าผมแล้ว คือตอน ม.ปลาย ผมเหมือนจะเป็นคนเก่งที่สุดในห้อง แต่พอไม่ได้เจอกันนานๆ แล้วมาเจอกันอีกทีตอน ปี 2 ผมรู้สึกว่าเขาพัฒนาขึ้นมาก ตอน ม.ปลาย เขาอ่อนกว่าผม แต่เดี๋ยวนี้เห็นเขาพูดญี่ปุ่นคล่องกว่าผม รู้เยอะกว่าผม แล้วพอเขาพูดถึงหนังสือที่เขาเรียนในมหา'ลัย มันมีหลายเล่ม หลายแบบมากๆ ในขณะที่มหา'ลัยผม มันก็มีอยู่แค่เล่มเดียวเท่านั้นแหละ จนเรียนจบปี 2 แน่ะ ถึงได้จบหนังสือเล่มนั้น

ทุกอย่างมันชัดขึ้นตอนขึ้นปี 3 ตอนเทอมแรก ผมก็ได้เรียนพวกไวยากรณ์ขั้นสูง (คือที่เรียนในตอน ปี1-2 มันเป็นไวยากรณ๋พื้นฐาน) แต่พอเข้าปี 3 เทอม 2 (ปัจจุบัน) ก็ดันกลับมาเรียนไวยากรณ์พื้นฐานอีก เรื่องเก่าๆ ขนาดเรียนกับอาจารย์ชาวญี่ปุ่นเลยนะ ผมก็เลยรู้สึกว่าเรียนแล้วมันถอยยังไงไม่รู้

อีกอย่าง ผมรู้สึกว่าคุณภาพด้านภาษาญี่ปุ่นของมหา'ลัยผม มันดูแย่ลงกว่าแต่ก่อน ผมเห็นพวกรุ่นพี่ผมหลายคน ขนาดไม่ใช่คนที่เรียนเก่งอะไรมาก แต่ก็ยังพูด หรือใช้ภาษาญี่ปุ่นได้ค่อนข้างดี ในขณะที่รุ่นผม เพื่อนบางคนยังพูดประโยคแบบพื้นฐานไม่ได้ด้วยซ้ำ แล้วเวลามีการแข่งขันภาษาญี่ปุ่น มหา'ลัยผมก็เข้าร่วมด้วย แต่กลับไม่ได้รางวัลอะไรเลย ในขณะที่มหา'ลัยอื่น ในเครือเดียวกันด้วยนะ เดี๋ยวนี้กลายเป็นที่ที่มีชื่อเสียงแทนมหา'ลัยของผมด้วย