เราสมัครเวปนี้เพื่อที่จะเก็บเป็นข้อมูลการรีวิวอาการอกหักตัวเองเฉยๆนี่ละ เพราะคนอกหักทำอะไรก็ดูไม่มีสาระอยู่แล้ว
วันที่ 1 มกราคม 2557 วันที่ทุกคนมีความสุขและวันนี้เราก็มีความสุขเหมือนกัน แต่พอเวลา22.05 เวลาที่คนอื่นควรที่จะนอนเราก็ได้ของขวัญวันปีใหม่ที่เซอไพรส์มากก็คือรู้ว่าแฟนมีคนอื่นแล้ว แฟนเราเขาเรียกคนอื่นว่าแฟนแล้ว เราก็ได้แต่โทรหาแฟนเราเพราะยังพอมีหวังว่าอาจเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันเพราะที่ผ่านมาก็ไม่มีวี่แววว่าเขาจะไปมีคนอื่น และเราก็เชื่อใจเขามาตลอดถือว่าเขาเป็นคนดีคนนึงเลยตลอดระยะเวลา 3 เกือบ 4ปีคืนนั้นนอนร้องให้ทั้งคืนเลยนอนตอนตี1 สะดุ้งตืนตลอด จนตอนตี5 ก็ได้แต่รอให้มันเช้าเพื่อที่เราจะได้ไปทำงานเพราะเรายังเป็นนักศึกษาฝึกงานอยู่
วันที่ 2 มกราคม 2557 ตอนเช้าที่ทำงานทุกคนมีความสุขหมดเลย ทุกคนพูดคำๆเดียวกันหมดคือ สวัสดีปีใหม่ค่ะ/ครับ ไปเที่ยวใหนมา มีความสุขใหม แต่เรากลับพูดคำทักทายเดิมที่เคยพูดเมื่อปี 2556 คือ สวัสดีค่ะหัวหน้าแล้วนั่งหน้าเศร้าต่อ เราพยายามโทรหาแฟนเราโทรติดแต่ไม่รับสาย จนตอน 11.00 เขาโทรกลับมาแล้วก็เป็นเรื่องจริงว่าเขามีคนอื่นแล้ว แต่เขาไม่กล้าบอก 11.30 ลางานกลับห้องไปร้องให้ต่อแล้วก็เห็นว่าเขาอัพรูปเขากับแฟนใหม่ลงเฟสดูน่าจะมีความสุขมาก ตอนนั้นก็ร้องหนักกว่าเดิมเพราะรู้ว่าเวลาที่เราร้องให้มีความทุกข์เขากลับมีความสุขอยู่ต่างหาก ความรู้สึกตอนนั้นคือเหมือนไม่มีที่ยึดเหนี่ยวเลยเพราะเราไม่ค่อยมีเพื่อนเรามีแต่เขา อยากหนีไปเที่ยวไกลๆแต่ไปไม่ได้เพราะเรามีหน้าที่คือฝึกงานแค่ลางานมาครึ่งวันก็ละอายแล้ว เวลา18.41 กินข้าวกับเพื่อนแต่กินได้ไม่เยอะกินเพราะรู้สึกแสบท้อง ท้องมันวิวๆ เศร้าอยากร้องให้แม้กระทั่งตอนกินข้าว กินเสร็จสักพักเข้าห้องน้ำไปอาเจียนออกมาหมดเลย 19.20 อยู่กับเพื่อนเป็นเพื่อนที่ครั้งนึงเราเคยบอกมันเองว่าคนอกหักแล้วทรมานตัวเองเหมือนโรคจิตและเราจะไม่มีทางเป็นแบบนั้น (ตอนนั้นยังรักกันดีอยู่) ตอนนั้นเพื่อนบอก เออถ้าอกหักน้ำตาเช็ดหัวเข่าเมื่อไหร่ร้องให้มาหาเค้า เค้าจะสมน้ำหน้าให้ แต่วันนี้มันไม่ได้พูดคำนั้นมีแต่คำปลอบดีๆนั่นล่ะ ตอนที่รู้ว่าโดนหลอกก็คิดถึงคำพูดที่พูดกับเพื่อนคนนี้เป็นอย่างแรกเลย คือเข้าใจแล้วว่ามันทรมานมากที่วันนึงเราจะไม่มีเขาแล้ว 22.14อยู่กับเพื่อนผู้หญิงที่หอคุยกันแต่ก็ยังเศร้าเหมือนเดิม 23. 27 กินต้มมาม่ากับเพื่อนได้และไม่อาเจียน เที่ยงคืนเพื่อนกลับห้อง เราก็นอน สะดุ้งตื่นตอนตี 4.35 น. ไม่ได้ร้องให้เพราะไม่มีแรงร้อง แต่ไม่ร้องกลับทรมานกว่าร้องอีก
วันที่ 3 มกราคม 2557 มาทำงานและรู้แล้วว่าต้องรีบทำโปรเจ็คให้เสร็จไม่งั้นไม่จบแต่ก็เศร้าอยู่ ข้าวเช้าไม่ได้กิน ข้าวเที่ยงกินครึ่งจาน 18.43 น. ร้องให้ที่ห้องสมุด เราพยายามมากแล้วน่ะที่จะตั้งใจทำโปรเจค ตั้งใจหาข้อมูล อ่านหนังสือ แต่ก็อดร้องให้ไม่ได้เมื่อมีแรงร้อง 19.45 ห้องสมุดปิดเรากลับมาห้องมาร้องให้ต่อ อ่านหนังสือทั้งน้ำตาเลย นอนตอน22.30 น. สะดุ้งตื่นตอน 03.25 น. พยายามข่มตานอนแต่ไม่หลับเพราะเสียงน้ำของชักโครกเหมือนมันหยดตลอดเวลาเลยไปดูมันหน่อย แล้วก็กลับมาข่มตานอนใหม่ ไม่หลับเหมือนเดิมอีก
วันที่4 มกราคม 2557 วันนี้เราตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ร้อง วันนี้เอาแค่ไม่ร้องก่อน เรื่องกินข้าวกับนอนไม่ได้เอาไว้ทีหลังเอาแค่ไม่ตายก่อนก็พอแล้ว เราเคยได้ยินทฤษฎี 21 วัน เขาบอกว่าถ้าเราทำสิ่งหนึ่งซ้ำๆกันติดต่อกัน 21 วัน แล้วสิ่งนั้นจะกลายเป็นกิจวัตรของเรา ดั้งนั้นเราจึงคิดเอาเองว่าดีแล้ววันนี้อกหักต่อไปเราจะอ่านหนังสือติดต่อกัน 21 วันดูซิ จะอ่าน TOEIC 21วัน ไม่ร้องให้21วันดู จะดูว่ามันจะจริงใหม ไม่ได้หวังสอบได้คะแนนเยอะนะ 21 วันขอให้กินได้นอนหลับเหมือนเดิมก็พอแล้ว แล้ววันที่ 24 มกราคม 2557 เราจะถือว่าเป็นวันปีใหม่ของเรา เราก็ได้แต่หวังว่าวันที่ 24 มกราคม เราจะเดินไปที่ทำงานแล้วจะกล้าพูดคำว่าสวัสดีปีใหม่ตอบทุกคนที่เคยพูดกับเราในวันที่1 บ้าง เพราะวันนั้นเขาพูดทักทายเรากลับได้แต่ยิ้มกลับ (ส่วนใครที่อยากผอมลองอกหักดูตอนนี้เราหนัก 51 คาดว่าอีก 21 วันคงเหลือ 47 โลอ่ะ)
15.02 น. ไปร้านในเมืองเพื่อหาดูของมาทำโปรเจ็ค ขับรถไปสูดอากาศบริสุทธิ์เหมือนนางเอก MV แต่สูดดมเข้าไปสำลักเลยเพราะควันจากท่อไอเสียของรถเยอะมาก ลืมไปว่าวันนี้คนทยอยกลับกรุงเทพแล้วรถเลยติด
16.04 น. ตอนนี้อยู่ห้องสมุด ทำงานเสร็จไปหนึ่งชิ้น นั่งโต๊ะอ่านหนังสือโต๊ะเดิมกับที่เคยคุยกับเขาก่อนสอบเมื่อเทอมที่แล้ว โต๊ะเดียวกับตัวที่ร้องให้เมื่อวาน คนเดิมที่เคยตั้งใจอ่านหนังสือก่อนสอบ คนเดมกับที่ร้องให้เมื่อวาน แต่วันนี้ยังไม่ร้อง ยังกินข้าวไม่ได้แต่กินกับข้าวได้
17.21 น. ดื่มนมได้ มีความคิดที่อยากจะโทรไปหาเขาแต่สมองห้ามไว้ได้ทันเพราะถ้าโทรไปเท่ากับ3วันที่ผ่านมาเราร้องให้ฟรี เราต้องอยู่ได้ด้วยตัวเองเพราะป่านนี้เขาคงมีความสุขอยู่กับคนอื่นละ ถ้าโทรกลับไปจะไปเป็นภาระเขาปล่าวๆ ไม่มีอะไรมีความสุขเท่ากับคนที่เรารักมีความสุขหรอก ตอนนี้อยู่ห้องสมุดทำงานต่อ
20.11 น. นั่งอยู่คนเดียวที่สนามฟุตบอลไม่มีใคร
22.03 น. ปัสสาวะแล้วมีเลือดออก ออกหลังจากปัสสาวะเสร็จแต่ออกนิดหน่อยและรู้สึกปวดเวลาจะปัสสาวะ
00.25น. พยาบาลฉีดยาให้และต้องรอให้ยาฆ่าเชื้อหมดกระปุก 01.00 ยาหมดกระปุกแล้วและหมอนัดอีกืวันที่9มกราคม 01.53 น. กลับมากินโจ๊กได้ครึ่งชาม นอนตี ปล. อาบน้ำอยู่น่ะ
วันที่ 5 มกราคม ความรู้สึกตอนนี้เริ่มดีขึ้น ตื่นตอน 08.23 น. แต่เมื่อคืนยังนอนสะดุ้งเหมือนเดิมแต่นับ ชม. แล้วนอนได้เยอะขึ้น กินได้เยอะขึ้นก็ดีใจแล้ว
10.43 มาห้องสมุด นั่งโต๊ะเดิมและคนเดิม แต่ไม่มีความรู้สึกอยากโทรหาเหมือนเมื่อวาน
17.28 มาสนามฟุตบอลมาวิ่ง วิ่งได้ 8 รอบ เดิน5รอบ
20.13 ทำงานและนั่งเขียนโปรแกรม มีความรู้สึกอยากโทรหาเหมือนเมื่อวานแต่ไม่ร้องนะ วันนี้เข้าไปดูเฟสเขาแล้วก็ทำงานต่อ
01.44 นอน แต่ก็ยังคิดอยู่แต่ก็ไม่สะดุ้งตื่นเหมือนคืนก่อนแล้ว แต่หลับได้ไม่นานก็ตื่นและนอนขดตัวทรมานอีกแล้วไม่ร้องแต่เหนื่อยและเศร้ามาก
วันที่ 06 / 01 / 2557 07.38 น. ไปทำงานวันนี้สนุกมากเป็นการเจอหน้างานที่เสี่ยงตายเอาการเลย เหนื่อยแต่ก็หัวเราะได้ทั้งวัน
22.10 น. เลิกงานไปกินก๋วยเต๋ยวพี่ที่ทำงานเลี้ยงอิ่มหนำกันเลยทีเดียว
22.47 น. ทำงานต่อเสร็จไปครึ่งนึงละ
01.19 น. นอนคืนนี้จะนอนให้หลับให้ได้เลย
แล้ววันต่อไปจะมาเขียนเพิ่มเพื่อพิสูจน์ทฤษฎี 21 วัน กันต่อไป ว่าจะใช้ได้กับคนหน้ามึนอย่างเราหรือไม่อย่าไร
**** ขออนุญาติแท็ก ห้องก้นครัว นะค่ะ เผื่อจะมีเมนูอาหารเฉพาะสำหรับคนอกหักกินไม่ลงบ้าง เพราะตอนนี้อยากกินข้าวมาก
คุณคิดว่าทฤษฎี 21 วัน จะใช้กับคนอกหักกินไม่ได้นอนไม่หลับอย่างเราได้ใหม
วันที่ 1 มกราคม 2557 วันที่ทุกคนมีความสุขและวันนี้เราก็มีความสุขเหมือนกัน แต่พอเวลา22.05 เวลาที่คนอื่นควรที่จะนอนเราก็ได้ของขวัญวันปีใหม่ที่เซอไพรส์มากก็คือรู้ว่าแฟนมีคนอื่นแล้ว แฟนเราเขาเรียกคนอื่นว่าแฟนแล้ว เราก็ได้แต่โทรหาแฟนเราเพราะยังพอมีหวังว่าอาจเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันเพราะที่ผ่านมาก็ไม่มีวี่แววว่าเขาจะไปมีคนอื่น และเราก็เชื่อใจเขามาตลอดถือว่าเขาเป็นคนดีคนนึงเลยตลอดระยะเวลา 3 เกือบ 4ปีคืนนั้นนอนร้องให้ทั้งคืนเลยนอนตอนตี1 สะดุ้งตืนตลอด จนตอนตี5 ก็ได้แต่รอให้มันเช้าเพื่อที่เราจะได้ไปทำงานเพราะเรายังเป็นนักศึกษาฝึกงานอยู่
วันที่ 2 มกราคม 2557 ตอนเช้าที่ทำงานทุกคนมีความสุขหมดเลย ทุกคนพูดคำๆเดียวกันหมดคือ สวัสดีปีใหม่ค่ะ/ครับ ไปเที่ยวใหนมา มีความสุขใหม แต่เรากลับพูดคำทักทายเดิมที่เคยพูดเมื่อปี 2556 คือ สวัสดีค่ะหัวหน้าแล้วนั่งหน้าเศร้าต่อ เราพยายามโทรหาแฟนเราโทรติดแต่ไม่รับสาย จนตอน 11.00 เขาโทรกลับมาแล้วก็เป็นเรื่องจริงว่าเขามีคนอื่นแล้ว แต่เขาไม่กล้าบอก 11.30 ลางานกลับห้องไปร้องให้ต่อแล้วก็เห็นว่าเขาอัพรูปเขากับแฟนใหม่ลงเฟสดูน่าจะมีความสุขมาก ตอนนั้นก็ร้องหนักกว่าเดิมเพราะรู้ว่าเวลาที่เราร้องให้มีความทุกข์เขากลับมีความสุขอยู่ต่างหาก ความรู้สึกตอนนั้นคือเหมือนไม่มีที่ยึดเหนี่ยวเลยเพราะเราไม่ค่อยมีเพื่อนเรามีแต่เขา อยากหนีไปเที่ยวไกลๆแต่ไปไม่ได้เพราะเรามีหน้าที่คือฝึกงานแค่ลางานมาครึ่งวันก็ละอายแล้ว เวลา18.41 กินข้าวกับเพื่อนแต่กินได้ไม่เยอะกินเพราะรู้สึกแสบท้อง ท้องมันวิวๆ เศร้าอยากร้องให้แม้กระทั่งตอนกินข้าว กินเสร็จสักพักเข้าห้องน้ำไปอาเจียนออกมาหมดเลย 19.20 อยู่กับเพื่อนเป็นเพื่อนที่ครั้งนึงเราเคยบอกมันเองว่าคนอกหักแล้วทรมานตัวเองเหมือนโรคจิตและเราจะไม่มีทางเป็นแบบนั้น (ตอนนั้นยังรักกันดีอยู่) ตอนนั้นเพื่อนบอก เออถ้าอกหักน้ำตาเช็ดหัวเข่าเมื่อไหร่ร้องให้มาหาเค้า เค้าจะสมน้ำหน้าให้ แต่วันนี้มันไม่ได้พูดคำนั้นมีแต่คำปลอบดีๆนั่นล่ะ ตอนที่รู้ว่าโดนหลอกก็คิดถึงคำพูดที่พูดกับเพื่อนคนนี้เป็นอย่างแรกเลย คือเข้าใจแล้วว่ามันทรมานมากที่วันนึงเราจะไม่มีเขาแล้ว 22.14อยู่กับเพื่อนผู้หญิงที่หอคุยกันแต่ก็ยังเศร้าเหมือนเดิม 23. 27 กินต้มมาม่ากับเพื่อนได้และไม่อาเจียน เที่ยงคืนเพื่อนกลับห้อง เราก็นอน สะดุ้งตื่นตอนตี 4.35 น. ไม่ได้ร้องให้เพราะไม่มีแรงร้อง แต่ไม่ร้องกลับทรมานกว่าร้องอีก
วันที่ 3 มกราคม 2557 มาทำงานและรู้แล้วว่าต้องรีบทำโปรเจ็คให้เสร็จไม่งั้นไม่จบแต่ก็เศร้าอยู่ ข้าวเช้าไม่ได้กิน ข้าวเที่ยงกินครึ่งจาน 18.43 น. ร้องให้ที่ห้องสมุด เราพยายามมากแล้วน่ะที่จะตั้งใจทำโปรเจค ตั้งใจหาข้อมูล อ่านหนังสือ แต่ก็อดร้องให้ไม่ได้เมื่อมีแรงร้อง 19.45 ห้องสมุดปิดเรากลับมาห้องมาร้องให้ต่อ อ่านหนังสือทั้งน้ำตาเลย นอนตอน22.30 น. สะดุ้งตื่นตอน 03.25 น. พยายามข่มตานอนแต่ไม่หลับเพราะเสียงน้ำของชักโครกเหมือนมันหยดตลอดเวลาเลยไปดูมันหน่อย แล้วก็กลับมาข่มตานอนใหม่ ไม่หลับเหมือนเดิมอีก
วันที่4 มกราคม 2557 วันนี้เราตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ร้อง วันนี้เอาแค่ไม่ร้องก่อน เรื่องกินข้าวกับนอนไม่ได้เอาไว้ทีหลังเอาแค่ไม่ตายก่อนก็พอแล้ว เราเคยได้ยินทฤษฎี 21 วัน เขาบอกว่าถ้าเราทำสิ่งหนึ่งซ้ำๆกันติดต่อกัน 21 วัน แล้วสิ่งนั้นจะกลายเป็นกิจวัตรของเรา ดั้งนั้นเราจึงคิดเอาเองว่าดีแล้ววันนี้อกหักต่อไปเราจะอ่านหนังสือติดต่อกัน 21 วันดูซิ จะอ่าน TOEIC 21วัน ไม่ร้องให้21วันดู จะดูว่ามันจะจริงใหม ไม่ได้หวังสอบได้คะแนนเยอะนะ 21 วันขอให้กินได้นอนหลับเหมือนเดิมก็พอแล้ว แล้ววันที่ 24 มกราคม 2557 เราจะถือว่าเป็นวันปีใหม่ของเรา เราก็ได้แต่หวังว่าวันที่ 24 มกราคม เราจะเดินไปที่ทำงานแล้วจะกล้าพูดคำว่าสวัสดีปีใหม่ตอบทุกคนที่เคยพูดกับเราในวันที่1 บ้าง เพราะวันนั้นเขาพูดทักทายเรากลับได้แต่ยิ้มกลับ (ส่วนใครที่อยากผอมลองอกหักดูตอนนี้เราหนัก 51 คาดว่าอีก 21 วันคงเหลือ 47 โลอ่ะ)
15.02 น. ไปร้านในเมืองเพื่อหาดูของมาทำโปรเจ็ค ขับรถไปสูดอากาศบริสุทธิ์เหมือนนางเอก MV แต่สูดดมเข้าไปสำลักเลยเพราะควันจากท่อไอเสียของรถเยอะมาก ลืมไปว่าวันนี้คนทยอยกลับกรุงเทพแล้วรถเลยติด
16.04 น. ตอนนี้อยู่ห้องสมุด ทำงานเสร็จไปหนึ่งชิ้น นั่งโต๊ะอ่านหนังสือโต๊ะเดิมกับที่เคยคุยกับเขาก่อนสอบเมื่อเทอมที่แล้ว โต๊ะเดียวกับตัวที่ร้องให้เมื่อวาน คนเดิมที่เคยตั้งใจอ่านหนังสือก่อนสอบ คนเดมกับที่ร้องให้เมื่อวาน แต่วันนี้ยังไม่ร้อง ยังกินข้าวไม่ได้แต่กินกับข้าวได้
17.21 น. ดื่มนมได้ มีความคิดที่อยากจะโทรไปหาเขาแต่สมองห้ามไว้ได้ทันเพราะถ้าโทรไปเท่ากับ3วันที่ผ่านมาเราร้องให้ฟรี เราต้องอยู่ได้ด้วยตัวเองเพราะป่านนี้เขาคงมีความสุขอยู่กับคนอื่นละ ถ้าโทรกลับไปจะไปเป็นภาระเขาปล่าวๆ ไม่มีอะไรมีความสุขเท่ากับคนที่เรารักมีความสุขหรอก ตอนนี้อยู่ห้องสมุดทำงานต่อ
20.11 น. นั่งอยู่คนเดียวที่สนามฟุตบอลไม่มีใคร
22.03 น. ปัสสาวะแล้วมีเลือดออก ออกหลังจากปัสสาวะเสร็จแต่ออกนิดหน่อยและรู้สึกปวดเวลาจะปัสสาวะ
00.25น. พยาบาลฉีดยาให้และต้องรอให้ยาฆ่าเชื้อหมดกระปุก 01.00 ยาหมดกระปุกแล้วและหมอนัดอีกืวันที่9มกราคม 01.53 น. กลับมากินโจ๊กได้ครึ่งชาม นอนตี ปล. อาบน้ำอยู่น่ะ
วันที่ 5 มกราคม ความรู้สึกตอนนี้เริ่มดีขึ้น ตื่นตอน 08.23 น. แต่เมื่อคืนยังนอนสะดุ้งเหมือนเดิมแต่นับ ชม. แล้วนอนได้เยอะขึ้น กินได้เยอะขึ้นก็ดีใจแล้ว
10.43 มาห้องสมุด นั่งโต๊ะเดิมและคนเดิม แต่ไม่มีความรู้สึกอยากโทรหาเหมือนเมื่อวาน
17.28 มาสนามฟุตบอลมาวิ่ง วิ่งได้ 8 รอบ เดิน5รอบ
20.13 ทำงานและนั่งเขียนโปรแกรม มีความรู้สึกอยากโทรหาเหมือนเมื่อวานแต่ไม่ร้องนะ วันนี้เข้าไปดูเฟสเขาแล้วก็ทำงานต่อ
01.44 นอน แต่ก็ยังคิดอยู่แต่ก็ไม่สะดุ้งตื่นเหมือนคืนก่อนแล้ว แต่หลับได้ไม่นานก็ตื่นและนอนขดตัวทรมานอีกแล้วไม่ร้องแต่เหนื่อยและเศร้ามาก
วันที่ 06 / 01 / 2557 07.38 น. ไปทำงานวันนี้สนุกมากเป็นการเจอหน้างานที่เสี่ยงตายเอาการเลย เหนื่อยแต่ก็หัวเราะได้ทั้งวัน
22.10 น. เลิกงานไปกินก๋วยเต๋ยวพี่ที่ทำงานเลี้ยงอิ่มหนำกันเลยทีเดียว
22.47 น. ทำงานต่อเสร็จไปครึ่งนึงละ
01.19 น. นอนคืนนี้จะนอนให้หลับให้ได้เลย
แล้ววันต่อไปจะมาเขียนเพิ่มเพื่อพิสูจน์ทฤษฎี 21 วัน กันต่อไป ว่าจะใช้ได้กับคนหน้ามึนอย่างเราหรือไม่อย่าไร
**** ขออนุญาติแท็ก ห้องก้นครัว นะค่ะ เผื่อจะมีเมนูอาหารเฉพาะสำหรับคนอกหักกินไม่ลงบ้าง เพราะตอนนี้อยากกินข้าวมาก