คนไทยโดยเฉพาะต่างจังหวัดยังคิดอยู่ว่ามีสามีฝรั่งแล้วดี รวย จะมาสร้างบ้านซื้อรถให้พ่อแม่ เฮ้อ
บ้านเราก็ต่างจังหวัด พาสามีกลับไปเยี่ยมบ้านตอนแรก (ตอนนั้นเป็นแฟนกันอยู่) ข้างบ้านถามก่อนเลย รวยไหม เจ้าชู้ไหม เค้าคิดกันแค่นี้จริงๆ
เราก็ได้แต่ตอบว่า ไม่รวย แต่เป็นคนดีไม่เจ้าชู้ ค่าสินสอดแม่ขอแค่ห้าแสน แต่คืนให้เป็นขวัญถุงลูกสร้างครอบครัวหมด แม่บอกว่าไม่ใช่วัฒนธรรมเขาไม่อยากให้เขาดูว่าเราเอาเปรียบหรอือยากได้เงินเขา ส่วนงานแต่งแม่พ่อเราก็เป็นคนออกหมด เราถือว่าโชคดีที่แม่พ่อแม่เข้าใจ

เรามีเพื่อนที่เป็นฝรั่งเยอะ (ทั้งเพื่อนเราและเพื่อนที่ทำงานสามี) ฝรั่งหลายคนมีเมียแล้ว เราก็รู้จักเมียเขา ส่วนมากเป็นแม่บ้าน อยู่บ้านดูแลลูก ได้เงินจากสามีใช้อย่างเดียว ไม่มีปากเสียง เววลาเราไปเที่ยวสังสรรค์ เมียเพื่อนฝรั่งเหล่านี้ไม่ค่อยมีใครได้ไปด้วย ด้วยที่ภาษาไม่ดี
สกิลการเข้าสังคมก็ไม่มีและสามีบอกให้ทำอะไรก็ต้องทำเพราะสามีเป็นคนให้เงิน ส่วนเวลาไปเที่ยวชอบมีผู้หญิงบาร์มานั่งตัก
กอดจูบลูบคลำ เราเห็นแล้วพูดอะไรไม่ได้เพราะถือว่าเขาเป็นเพื่อนสามีถึงจะรู้ว่ามันไม่ถูกและเรารู้จักเมียเขาก็เถอะ ได้แต่เห็นใจเงียบๆ

หลายต่อหลายครั้ง เช่น เวลาพาสามีไปร้านตัดผม แล้วเรานั่งรอ ช่างก็ชวนคุย คำถามที่โดนประจำคือ สามีใจดีให้เงินใช้เยอะไม๊
เราได้แต่ตอบว่า เราจบตั้งปริญญามา มีความรู้จะไปขอเขาทำไม เราก็ทำงานของเรา อยากส่งให้พ่อแม่ก็เงินเรา ไม่ต้องลำบากใจขอเขา
เพราะไม่ใช่วัฒนธรรมเขาที่จะส่งเงินให้พ่อแม่ ฉะนั้นกลัวเขาจะไม่เข้าใจ และเวลาอยากซื้อของ ซื้อเสื้อผ้ารองเท้า ก็เงินเรา ซื้อกี่คู่ก็ไม่ต้องมานั่งทะเลาะกัน สบายใจดี และยังช่วยกันแบ่งเก็บไปเที่ยวต่างประเทศด้วย พอช่างได้ยินก็ทึ่ง เราก็ดีใจที่อย่างน้อยเขาจะได้ฟังอีกมุมมองที่เมียไทยไม่ต้องมานั่งเฉยๆขอเงินสามีฝรั่งใช้

อีกเคส เพื่อนสามีที่ทำงานด้วยกันอีก เลิกกะเมียฝรั่งมาเมืองไทย ไปได้หมอนวดตามหาดมาเป็นเมีย (ไม่ใช่ไม่ดีทั้งหมดนะ แต่เคสนี้มันแย่) ปีแรกนี่ดีมาก สามีให้อยู่บ้านเลี้ยงลูก ให้เงิน แต่ปีที่สองสันดรออกติดทั้งยา ไม่ทำงาน เอาเงินสามีให้มาลงวงการพนัน ตื่นสาย นอนพี้ยา สามีทำงานกลับมาก็ไม่มีอะไรบนโต๊ะอาหาร มีลูกด้วยกัน 2 คน เลยเลิกยาก แต่ปัจจุบันสามีฝรั่งทนไม่ไหวก็เลิกกันแล้วเอาลูกมาเลี้ยงเอง เป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยวกะลูกชายวัยซน 2 คน น่าเห็นใจมาก

อีกเคส เพื่อนที่รู้จักกัน พ่อไม่ยอมให้คบกับแฟนฝรั่งด้วยที่แฟนฝรั่งจะไม่ยอมจ่ายค่าสินสอด 1 ล้าน T_T แต่เพื่อนคนนี้ก็ยังยืนยันคบต่อแต่ก็มีปัญหากับพ่อเรื่อยๆเพราะเรื่องแฟน

ถ้าคิดจะคบฝรั่งเราว่าอย่าไปคิดจะไปตักตวงหรือได้อะไรจากเขาเลย ถ้าเรามีการศึกษาก็ทำงานไปอย่างมีคุณค่า เขาจะให้หรือได้อะไรจากเขาเองก็ถือว่าเป็นโบนัสซะ  เพราะเรื่องแบบนี้ความรัก ความจริงใจและเข้าใจมันสำคัญกว่า แต่ที่เห็นเยอะๆตอนนี้หญิงไทยยังมุ่งไปที่เรื่องเงินอยู่ มันจะไปกันรอดยาก และอีกเรื่องคือการศึกษากันและกัน ใช้เวลาเร็วเกินไปโดยที่ไม่ได้รู้จักกันดีพอ ก็จะลงท้ายด้วยความว่าเลิกอยู่ดี

สามีเราพูดว่าเขาโชคดีที่เราสามารถหยอกล้อหรือโต้เถียงกันได้ทุกอย่าง ตั้งแต่เรื่องกินถึงเรื่องการเมืองศาสนา มันทำให้เข้าใจกันและอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุขมากขึ้น เราเห็นใจหญิงไทยหลายคนที่ภาษาไม่ดี โดยเฉพาะอยู่ต่างประเทศที่ไม่ได้ใช้ภาษาตัวเอง จะซื้อจะกิน จะด่า บ่น หรืออธิบายอะไรซักเรื่องให้สามีเข้าใจมันลำบากและกัดกร่อนจิตใจ ถ้าอยากมีสามีฝรั่งถึงจะภาษาไม่ดี อย่างน้อยให้รู้จักนิสัยกันดีก่อน จะได้หลีกเลี่ยงการทำผิดใจกันให้น้อยที่สุดก็น่าจะอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขมากขึ้น