เกริ่น ก่อนนะคะ เราทำงานอยู่ออฟฟิศเครื่องสำอางค์ที่นึงทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ตอนที่มาทำแรกๆ ออฟฟิตเพิ่งเปิดใหม่ค่ะยังไม่ค่อยมีพนักงานช่วงแรกดิฉันเองทำแทบจะทุกตำแหน่ง ตั้งแต่หัวหน้ายันไปคนขับรถ ดิฉันเลยชวนเพื่อนที่สนิทกันมาทำงานด้วย ก็ไม่เชิงชวนหรอกค่ะเพราะเค้าเป็นคนโทรมาหาดิฉันก่อน ถามว่าดิฉันทำงานที่ไหนมีงานให้ทำบ้างมั้ย ใจนึงดิฉันก็อยากให้มา อีกใจนึงดิฉันก็ไม่อยากให้มา เพราะเพื่อนคนนี้มีกิตติศัพท์ ว่าเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูงมาก บางวันนางอยากจะพูดกับใครนางก็พูดบางวันไม่อยากคุยกับใครก็เงียบ เป็นมาตั้งแต่สมัยเรียนแล้วค่ะ ซึ่งดิฉันเองก็ไม่ค่อยชอบนิสัยเพื่อนคนนี้ที่เป็นแบบนี้ซักเท่าไหร่เพราะดิฉันเป็นคนชอบคุย ชอบสนุกสนาน แต่พอดีมันหาใครทำงานไม่ได้แล้วจริงๆเลยต้องให้เพื่อนคนนี้มาทำด้วย ช่วงแรกๆนางก็ดีค่ะ หลังๆนิสัยเดิมเริ่มออก เป็นๆหายๆแบบนี้มาเป็นปีดิฉันก็ต้องทนเพราะไม่มีคนทำงานแล้ว ซึ่งบ้างครั้งมันกระทบต่อการทำงานมาก เพราะงานพวกนี้มันต้องทำงานช่วยกันแล้ว มันจะอึดอัดมาก เราทะเลาะกันเรื่องงานบ่อย    เวลาที่ดิฉันถามอะไรไปแล้วนางไม่ค่อยตอบชักสีหน้า จนบ้างครั้งดิฉันรู้ว่า (กูผิดอะไรเนี่ย) อึดอัดมากค่ะเพราะนางเป็นแบบนี้บ่อย ทะเลาะเสร็จนางก็จะแอบไปร้องไห้แล้วลากลับบ้านอยู่บ่อยครั้ง  
       จนเมื่อต้นปีมีเพื่อนสนิทอีกคน มาทำงานด้วย ดิฉันก็ค่อยโล่งใจหน่อยว่า เออมีเพื่อนแล้วเว่ย เพราะเพื่อนคนนี้มันนิสัยคล้ายๆดิฉันเป็นคนเฟรนลี่ คุยได้กับทุกคน แต่ถ้าไม่พอใจใครจะเหวี่ยงทันที เราเลยสนิทกันมาก ไปไหนก็ไปด้วยกัน มีวันนึงเพื่อนคนแรก ทะเลาะกับเพื่อนคนที่สองอย่างรุนแรง นางลบดิฉันเเละเพื่อนคนที่สองของดิฉันอีกคนออกจากเฟสบุค ยิ่งทำให้ความสัมพันธ์เพื่อนเรายิ่งสั่นคลอน เพื่อนคนแรกนางไม่คุยกับใครเลยจนเป็นปัญหาใหญ่โตจนเจ้านายเรียกคุย จนทุกวันนี้ดิฉันกับเพื่อนสนิทดิฉันที่มาทีหลังสรุปกันว่าจะไม่คุยกับนางอีกถ้าไม่ปรับเปลียนนิสัย แล้วนางไปพูดกับเพื่อนๆในกลุ่มที่ไม่ได้ทำงานด้วยกันว่า อยากมีโลกส่วนตัวไม่อยากสุงสิงกับดิฉันและเพื่อนอีกจะคุยกันแค่เรื่องงานเท่านั้น  ดิฉันงงกับการกระทำของนางมาก ฉันเคยไปแอบอ่านไดอารี่ของนาง นางเขียนประมาณว่า ทำไมเพื่อนๆถึงไม่เข้าใจนาง  (เอิ่ม ทำตัวให้น่าเข้าใจมากเลยสิ)  นางมีอะไรก๊จะเก็บไว้คนเดียวไม่บอกใคร นางจะเงียบไม่พูดไม่จาบางครั้งนางเครียดจนทำร้ายตัวเอง กรีดข้อมือบ้างขว้างปาข้าวของบ้าง ดิฉันเคยพูดกับนาง บอกว่ามีอะไรทำไมไม่เล่าให้เพื่อนๆฟังบ้างนางบอกไม่อยากเล่า ไม่อยากคุยกับใครทั้งนั้น ดิฉันก็ไม่รู้จะทำยังไงกับเพื่อนคนนี้แล้วบางครั้งดิฉันอยากจะพานางไป พบหมอจิตเวชบ้างแต่กลัวนางไม่ไป เพราะทุกวันนี้นางก็ไม่คุยกับดิฉันและเพื่อนอีกคนนึงเลย (อ่อลืมบอก นางเช่าห้องอยู่คนเดียว พ่อแม่แยกทาง มีน้องสาวแต่น้องสาวแต่งงานมีสามีไปแล้ว น้องสาวนางอยู่กับนางไม่ได้ก็เพราะนิสัยแบบนี้แหละค่ะ) เพื่อนคิดว่าดิฉันควรจะทำยังไงกับเพื่อนคนนี้ดี มืดแปดด้านค่ะช่วยอะไรไปนางไม่รับไม่เอาสักอย่าง
ขออนุญาตติดแท๊กสุขภาพจิตนะคะเพื่อคนที่มีความรู้จะช่วยได้บ้าง