เคยมั๊ยที่เหนื่อย ท้อ เจอกับปัญหา ความกดดัน จนท้อเเล้วก็ชินชาไปเลย ในที่สุดก็ ไม่เอาถ่านอะไรเเล้ว ***
เรื่องมันมีอยู่ว่า ดิฉันได้เเต่งงานมีสามีเป็นชาวฝรั่ง มีลูกด้วยกัน 1 ขวบ 1 คน ก็ได้หยุดทำงานมาปีกว่าๆ เพราะต้องเลี้ยงลูก
สามีให้ดิฉันติดตามไปอยู่ฝรั่งเศสด้วยกันก็เลยตัดสินใจ ขายคอนโด ขายรถเเล้วไปอยู่ที่ฝรั่งเศส ( ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้คบกันมา 7 ปี ไม่เคยไปฝรั่งเศสเลยคะมีเเต่สามีมาหาฝ่ายเดียว )
ช่วงปีเเรกที่อยู่ฝรั่งเศสมีอะไรเปลี่ยนแปลงมากมายไม่ว่าจะเป็นวัฒธรรมการกิน อยู่ อาศัย นิสัย ของชาวฝรั่งเศส ดิฉันรับไม่ได้คะ ทั้งๆที่พยายามปรับเปลี่ยนตัวเองอยู่ตลอดเวลาเพื่อให้ตัวเองได้มีความสุขจากตรงนั้น เเต่ยิ่งอยู่จิตใจยิ่งเเย่ ไม่ว่าการหัวเราะเยอะในสิ่งที่ไร้มารยาทอย่างเช่น เราลื่นหกล้มลม หรือเวลาทำไรผิดพลาด เเม้เเต่บอกว่าตัวเองท้องเสีย พอมาพูดคุยกับสามีเค้าบอกว่ามันเรื่องเล็กมันเป็นนิสัยของชาวฝรั่งเศส
ส่วนสามีก็อยู่ด้วยกันทุกวันเหมือนลิ้นกับฟัน โดยนิสัย ...ชอบอยู่เหนือเรา ไม่เคยยอมเราเเม้เเต่เรื่องเล็กน้อย เเทบจะไม่มีเวลาให้ ทำให้เราเลี้ยงลูกคนเดียวบ่อย เหนื่อยมากคะ เวลาจะกิน จะอาบน้ำเเทบไม่ค่อยมี เเต่ตัวสามีก็ทำตัวปกติ ไปทำงานถือว่าไม่เป็นไร ไปเล่นกีฬา เเต่ไปนั่งคุยจิบกาแฟกับเพื่อนเป็นนานสองนานนัดเพื่อนคุยสำคัญยิ่งกว่าจะขอเวลาอาบน้ำเเค่ 5 นาที หรือขอกินข้าวเเค่ 10 นาที เอาเป็นว่าผู้ชายคนนี้ไม่ยอมเปลี่ยนแปลงเพื่อดิฉัน เเละเพื่อลูกเลย ว่าชีวิตจะอิสระเหมือนก่อนไม่ได้เเล้ว ดิฉันเครียดคะ
นิสัยของสามีอีกอย่างคือเปลี่ยนใจวันละ 10 รอบยิ่งกว่าลิงปอกกล้วยเข้าปาก
ทำไรเร็วไว้ก่อน เเน่นอน ผิดพลาดเสมอคะ ชอบเปลี่ยนชีวิตตลอดเวลา เช่น ย้ายที่อยู่ ทำธุรกิจใหม่ !!! บางอย่างเสียเวลาไม่พอ ยังเสียเงินอีก ชอบตะคอก พูดจาเสียงดัง ปากร้าย โกธรง่าย หายเร็ว ขี้หงุดหงิด เเต่ข้อดีเค้ามีตรงที่ไม่กินเหล้า สูบบุหรี่ รับผิดชอบสูง ไม่เจ้าชู้
ตั้งเเต่เเต่งงานกันเค้าไม่เคยจ่ายเงินเดือนให้ดิฉันเลย นอกจาก ต้องการอะไรซื้อให้เเต่ก็บ่นก่อนเสมอ ทำให้ดิฉันไม่มีเงินมากมายจะส่งให้คุณเเม่เลยคะ โดยส่วนตัวมีเงินเก็บอยู่ตอนทำงานเเต่ก็ไม่ได้ทำงานมาเกือบๆ 2 ปีเงินก็หมดลง ดิฉันไม่น่าโง่จ่ายเงินตัวเองเลย เเต่ก็เอาเงินตัวเองที่เก็บไว้ส่งให้คุณเเม่เหมือนเดิมทุกๆเดือนคะ เเต่ต่อไปนี้เงินหมดเเล้ว ไม่มีให้เเล้ว T_T พอขอเงินสามี เค้าก็บอกว่าทำไมพี่น้องคนอื่นไม่ช่วยเพราะเค้ามีงานทำดีๆกันทั้งนั้น ไม่เหมือนเราที่ไม่มีงาน
ดิฉันไม่รู้สึกมั่นคงกับสามีเพราะเหตุที่บอกมาข้างบนคะ บางครั้งทะเลาะกัน จนหนักขึ้นๆ ดิฉันสงสารลูก เลยตัดสินใจเเบกลูกกลับไทยมาอาศัยอยู่คอนโดเพื่อนให้เช่าต่อ ตอนขากลับสามีบอกว่าเราห่างกันไม่ใช่เราเลิกรากัน เค้าไม่มีวันทิ้งเรา เเค่ให้เรากลับไปปรับตัว
............ผ่านมา 1 เดือนที่ใช้ชีวิตอยู่เมืองไทย....จนกระทั่งสามีบอกให้กลับไปฝรั่งเศส จะมารับเดือน มกราที่จะมาถึงอีกเดือนข้างหน้า ....
ดิฉันไม่อยากกลับคะก็เลยยื่นข้อเสนอให้สามีว่าไม่กลับอยากใช้ชีวิตที่นี่....เเต่สามีบอกว่าเรามีเงินไม่มากพอที่จะอยู่ ปท ไทยตอนนี้เพราะทุกอย่างต้องซื้อหมด ไหนจะประกัน บ้าน รถ ที่ต้องสร้างมันใหม่ ลูกก็กำลังจะโตเเล้วเข้าเรียนอีก  ดิฉันเลยคิดว่าต้องหาหลักเเหล่งที่มั่นคงกับลูกให้มากขึ้น มีอยู่ 2 ทางเลือกที่ต้องเดินคะเเต่สับสนตลอดเวลาที่คิดบางที่มีความสุข เเต่ไม่มีเงิน ที่นึงให้เงิน ให้อนาคตได้ เเต่หาความสุขเหมือนจะไม่ได้ หรือตัวดิฉันเองไม่ยอมเปลี่ยนกันเเน่ ?????
ทางเลือก 1. กลับไปอยู่ฝรั่งเศส / ลูกได้เรียนฟรี / รพ รักษาฟรี -----> รวมทั้งหมดนี้มาจากภาษีที่ ปชช จ่ายอยู่เเล้วคะเป็นสิ่งที่ควรได้รับ
              ดิฉันก็ได้งานที่นั่นอยู่ในส่วนของสนามบินเพราะสามีฝากให้เข้าไปทำคะเเต่หลังจากลูกเข้าโรงเรียนคะจึงสะดวก
              แผนที่ยังมาไม่ถึงเเต่สามีคิดว่าจะทำคือ การคอนโดที่ฝรั่งเศสเเล้วมาลงทุนซื้อคอนโดที่เมืองไทยปลอยให้เช่า เเต่ตัวเราๆก็เช่าคอน   โดอยู่ที่ฝรั่งเศส

ทางเลือก 2. ดิฉันไม่กลับไป เเล้วรอจนกว่าสามีจะขายคอนโดได้ ซื้อใหม่ เพื่ออยู่เอง ลูกเข้าโรเงรียนที่ ปท ไทย ทุกสิ่งก็เริ่มต้นอีกครั้งคะ เช่น การที่ดิฉันได้ก้าวกลับไปในชีวิตการทำงานอีกครั้ง ที่นี่มีความสุข เพราะมีเพื่อนๆครอบครัว รอบด้าน ลูกไม่เหงา เราไม่เหงา

สับสนคะว่าจะเอายังไงกับชีวิตกันเเน่ๆ หรือดิฉันควรอดทนให้มากกว่านี้ T_T หลังจากกลับมาได้ 2 เดือนดิฉันเบื่อหน่าย เหนื่อยๆ สามีโทรมาพูดไร ไม่สนทั้งนั้น บางทีโทรมาก็ไม่อยากรับ หน่ายนิสัย หน่ายหลายๆอย่าง