นิยายขนาดสั้น : จับฉ่ายยุทธจักร
วรยุทธที่ลึกล้ำ ดื่มด่ำเหมือนอาหารเหลา เรื่องราวที่เหลือจะคาดเดา ทั้ืงความเศร้า และ ความแค้น
ตอน 1 .คืนดาวลาลับ
ยามค่อนคืน ราตรีมืดมิดเหมือนน้ำหมึกสาดท่วมฟ้า ชายชุดดำ 10 บุรุษ เร้นกายเข้าไปใน โรงเตี๊ยมตระกูลใช้
เสียงอึกทึกทันทีที่สัญญาณการบุกรุกเคหะดังขึ้น ก็บังเกิดเสียงการต่อสู้ดังอยู่ราว 4 ใบไม้ไหว แล้วความสงบก็อยู่ในอุ้งมือผู้มาเยือน เมื่อบริวารแห่งตะกูลใช้ 4 คน ถูกควบคุมตัวไว้ได้จนสิ้น
พลันร่างหนึ่งที่เฝ้ามองอยู่จากภายในก็ปรากฏกายออกมา
“หากพวกเจ้าต้องการเงินทอง ขอเพียงปล่อย อาฮุยและแม่บ้าน ข้ายอมยกเงินทองแบ่งปันให้” ประมุขแห่งโรงเตี๊ยมเปล่งเสียงบอกผู้บุกรุก
“นายข้า อย่า มันมิใช่โจรกระจอก พวกเรายอมตาย” พ่อบ้านฮุยร้องห้าม ขณะถูกบังคับนั่งคุกเข่าอยู่ในลานกลางบ้าน โดยมีดาบยาวจี้คออยู่
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ท่านอา น้ำเสียงท่านยังแจ่มใส” ม้อ ตง ในชุดดำ เอ่ยปากและปลดผ้าคาดหน้าลงช้าๆ
“ยาม 1 คืนพรุ่งนี้ ขอท่านปลดป้ายลงและส่งมอบคัมภีร์แก่ข้า ข้ารับรองทุกคนจะปลอดภัย”
เมื่อประมุขแห้งโรงเตี๊ยมปะหน้าม้อ ตง ชัดเจน ก็รับรู้ได้ว่า เงินทอง ไม่ได้เป็นที่หมายปอง ของ ม้อ ตง มาแต่แรก
“บัดซบ ในชีวิตข้า หาเคยต้องหวั่นเกรงคำขู่ผู้ใด”
“ไปบอกพ่อเจ้า แม้ข้าหมดลมหายใจ อย่าหวังจะได้ครองคัมภีร์”
ประมุขแห่งบ้านก็กระโจนจากชานเรือน มายังลานดินกว้าง เป็นสัญญาณการท้าประลองกับ ม้อ ตง
ม้อตงก็ ทะยานลงไปปะรวรยุทธ กันรวดเร็ว พลังฝ่ามือเต้าหู้มรกต ของ ชัว ซุบ แม้มิได้เปิดเผยมานานกว่า 20 ปี ก็ ทำเอาคู่ต่อกรผู้อ่อนวัยคราวหลานเสียกระบวนไปเป็นพักๆ
ความแข็งแรงและความคะนองในวรยุทธ ม้อตง หนุ่มผู้มาเยือนหาได้เสียขวัญ กลับโหมเอาหมัดมังกรน้ำ เข้าต่อสู้
สุดยอดเคล็ดวิชาของ สำนักโรงเตี๊ยมที่ 1 ก็คือ เมื่อเพลี่ยงพล้ำอย่าให้คู่ต่อสู้จับได้ เมื่อบาดเจ็บอย่าให้คู่ต่อสู้ตอกย้ำ
เต้าหู้มรกตและหมัดมังกรน้ำ ต่างสร้างความบอบช้ำให้แก่ทั้งคู่ ผู้สูงวัยเก็บอาการบาดเจ็บที่ทรวงอกไว้มิดชิด ผิดกับ มังกรหนุ่ม ที่มิสามารถฝืนอมเลือดที่แตกซ่านขึ้นมายังริมฝีปากได้ ม้อ ตง ถอยห่างไปหาลูกสมุนแล้วกล่าวว่า
"ปล่อยทุกคนไป”
“ท่านอา วันนี้ถือว่า ข้าล่วงเกินแต่เพียงนี้ก่อน”
ม้อตง กระอักเลือดออกมาราว จอกปริ่ม ๆ
“ยาม 1 พรุ่งนี้ ท่านพ่อข้าจะมาปลดป้าย และรับมอบคัมภีร์จากท่านอา”
ม้อตงและสมุนกลับออกไปด้วยท่าทางสาหัสหนักหนา
“อาฮุย” ชัว ซุบ เรียกพ่อบ้านที่ประคองตนเองเข้ามาในห้อง
“ยาม 1 ข้าจะปลดป้ายด้วยน้ำมือข้าเอง เจ้าจงแบ่งเงินทองให้พวกเรา บอกพวกเขาว่า โรงเตี๊ยมเราปิดแล้ว”
“นายท่าน” อาฮุยเริ่มเห็นความผิดปกติจากพิษหมัดของม้อตงแล้วในตอนนี้
“พอรุ่งเช้า เจ้าพา อาใช้ หนีไป”
“นายท่าน ข้าจะพาท่านไปหาหมอฟู่” อาฮุยหวั่นใจ
“ไม่ต้อง ข้ารู้ตัวดี ข้าคงไม่รอดจนเจอหมอฟู่”
“เอาคัมภีร์ในครัวติดตัวไป มอบให้อาใช้เมื่อถึงหุบเขาทรชน”
"เอาหยกนี่ไปหาพ่อครัวที่นั่น”
“รับปากข้า”
“ครับ นายท่าน”
จบตอนที่ 1
ตอน 2 กำเนิด ใช้ ซุบ coming soon
จับฉ่ายยุทธจักร
วรยุทธที่ลึกล้ำ ดื่มด่ำเหมือนอาหารเหลา เรื่องราวที่เหลือจะคาดเดา ทั้ืงความเศร้า และ ความแค้น
ตอน 1 .คืนดาวลาลับ
ยามค่อนคืน ราตรีมืดมิดเหมือนน้ำหมึกสาดท่วมฟ้า ชายชุดดำ 10 บุรุษ เร้นกายเข้าไปใน โรงเตี๊ยมตระกูลใช้
เสียงอึกทึกทันทีที่สัญญาณการบุกรุกเคหะดังขึ้น ก็บังเกิดเสียงการต่อสู้ดังอยู่ราว 4 ใบไม้ไหว แล้วความสงบก็อยู่ในอุ้งมือผู้มาเยือน เมื่อบริวารแห่งตะกูลใช้ 4 คน ถูกควบคุมตัวไว้ได้จนสิ้น
พลันร่างหนึ่งที่เฝ้ามองอยู่จากภายในก็ปรากฏกายออกมา
“หากพวกเจ้าต้องการเงินทอง ขอเพียงปล่อย อาฮุยและแม่บ้าน ข้ายอมยกเงินทองแบ่งปันให้” ประมุขแห่งโรงเตี๊ยมเปล่งเสียงบอกผู้บุกรุก
“นายข้า อย่า มันมิใช่โจรกระจอก พวกเรายอมตาย” พ่อบ้านฮุยร้องห้าม ขณะถูกบังคับนั่งคุกเข่าอยู่ในลานกลางบ้าน โดยมีดาบยาวจี้คออยู่
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ท่านอา น้ำเสียงท่านยังแจ่มใส” ม้อ ตง ในชุดดำ เอ่ยปากและปลดผ้าคาดหน้าลงช้าๆ
“ยาม 1 คืนพรุ่งนี้ ขอท่านปลดป้ายลงและส่งมอบคัมภีร์แก่ข้า ข้ารับรองทุกคนจะปลอดภัย”
เมื่อประมุขแห้งโรงเตี๊ยมปะหน้าม้อ ตง ชัดเจน ก็รับรู้ได้ว่า เงินทอง ไม่ได้เป็นที่หมายปอง ของ ม้อ ตง มาแต่แรก
“บัดซบ ในชีวิตข้า หาเคยต้องหวั่นเกรงคำขู่ผู้ใด”
“ไปบอกพ่อเจ้า แม้ข้าหมดลมหายใจ อย่าหวังจะได้ครองคัมภีร์”
ประมุขแห่งบ้านก็กระโจนจากชานเรือน มายังลานดินกว้าง เป็นสัญญาณการท้าประลองกับ ม้อ ตง
ม้อตงก็ ทะยานลงไปปะรวรยุทธ กันรวดเร็ว พลังฝ่ามือเต้าหู้มรกต ของ ชัว ซุบ แม้มิได้เปิดเผยมานานกว่า 20 ปี ก็ ทำเอาคู่ต่อกรผู้อ่อนวัยคราวหลานเสียกระบวนไปเป็นพักๆ
ความแข็งแรงและความคะนองในวรยุทธ ม้อตง หนุ่มผู้มาเยือนหาได้เสียขวัญ กลับโหมเอาหมัดมังกรน้ำ เข้าต่อสู้
สุดยอดเคล็ดวิชาของ สำนักโรงเตี๊ยมที่ 1 ก็คือ เมื่อเพลี่ยงพล้ำอย่าให้คู่ต่อสู้จับได้ เมื่อบาดเจ็บอย่าให้คู่ต่อสู้ตอกย้ำ
เต้าหู้มรกตและหมัดมังกรน้ำ ต่างสร้างความบอบช้ำให้แก่ทั้งคู่ ผู้สูงวัยเก็บอาการบาดเจ็บที่ทรวงอกไว้มิดชิด ผิดกับ มังกรหนุ่ม ที่มิสามารถฝืนอมเลือดที่แตกซ่านขึ้นมายังริมฝีปากได้ ม้อ ตง ถอยห่างไปหาลูกสมุนแล้วกล่าวว่า
"ปล่อยทุกคนไป”
“ท่านอา วันนี้ถือว่า ข้าล่วงเกินแต่เพียงนี้ก่อน”
ม้อตง กระอักเลือดออกมาราว จอกปริ่ม ๆ
“ยาม 1 พรุ่งนี้ ท่านพ่อข้าจะมาปลดป้าย และรับมอบคัมภีร์จากท่านอา”
ม้อตงและสมุนกลับออกไปด้วยท่าทางสาหัสหนักหนา
“อาฮุย” ชัว ซุบ เรียกพ่อบ้านที่ประคองตนเองเข้ามาในห้อง
“ยาม 1 ข้าจะปลดป้ายด้วยน้ำมือข้าเอง เจ้าจงแบ่งเงินทองให้พวกเรา บอกพวกเขาว่า โรงเตี๊ยมเราปิดแล้ว”
“นายท่าน” อาฮุยเริ่มเห็นความผิดปกติจากพิษหมัดของม้อตงแล้วในตอนนี้
“พอรุ่งเช้า เจ้าพา อาใช้ หนีไป”
“นายท่าน ข้าจะพาท่านไปหาหมอฟู่” อาฮุยหวั่นใจ
“ไม่ต้อง ข้ารู้ตัวดี ข้าคงไม่รอดจนเจอหมอฟู่”
“เอาคัมภีร์ในครัวติดตัวไป มอบให้อาใช้เมื่อถึงหุบเขาทรชน”
"เอาหยกนี่ไปหาพ่อครัวที่นั่น”
“รับปากข้า”
“ครับ นายท่าน”
จบตอนที่ 1
ตอน 2 กำเนิด ใช้ ซุบ coming soon