คำที่เราเคยได้ยินบ่อยๆ เช่น ข้าแด่พระสงฆ์ผู้เจริญ ข้าพระพุทธเจ้า ข้าแด่เจ้ากู

ที่ปรากฏในวรรณกรรมทั้งวรรณกรรมบาลีและวรรณกรรมไทย รวมทั้งในวรรณกรรมท้องถิ่นด้วย

อยากทราบว่า คำเหล่านี้ เป็น สรรพนามบุรุษที่หนึ่ง ที่หมายถึง ผู้พูด หรือ สรรพนามบุรุษที่สอง ที่หมายถึง ผู้ที่เราพูดด้วยครับ

ขอบคุณครับ