เคยไหม??? อยากพัก แต่ทำไม่ได้ เพราะงานยังวางตรงหน้า
เคยไหม??? ไม่อยากทำ แต่ต้องทำ เพราะมันคือคำสั่งตามสายงาน
เคยไหม??? แม้ถูกตบหน้า ก็ต้องทนทำแค่ยืนนิ่ง ๆ ทั้งที่จะต่อยหน้ากลับก็ได้ แต่ด้วยสถานะทางสังคม ด้วยจรรยาที่ยังกำกับไว้ ก็ทนเฉยจนเจ็บหัวใจ

มนุษย์ไม่ได้ยืนอยู่ด้วยความพอใจส่วนตัวเพียงอย่างเดียว เรามีสังคม มีบทบาท มีหน้าที่ มีเรื่องราวที่ยังกำกับเราไว้

ไม่อยากจะพูดมาก แต่วันนี้ไม่ไหวแล้วกับหัวใจ ในฐานะ'คนข้างหลัง'เราได้เห็นบางสิ่ง ได้รู้บางเรื่องราวที่ใครบางคนพยายามทำเพื่อให้ทุกอย่างเรียบร้อย แตไม่มีสิ่งใดถูกใจใครได้ทั้งหมด ด้วยสายงาน พวกเขาอาจไม่เป็นที่ชื่นชอบของผู้คนอยู่แล้ว แต่มนุษย์มีทั้งดีเลวปะปน อยากให้มองโดยยุติธรรม

หากเราเคยอยากพัก...แต่ไม่ได้พัก ทำไมไม่เห็นใจว่าเขาก็เช่นกัน!
หากเราเคยไม่อยากทำ แต่ต้องทำ ใยไม่คิดว่าเขาเองอาจไม่แตกต่าง
หากเราเคยถูกตบหน้า แล้วไม่ทน คงเข้าใจว่าพวกเขาที่ถูกจำกัดการกระทำด้วยข้อบังคับมากมายจะเจ็บใจและทรมานเพียงใด

...เห็นใจเถอะ...กับคนที่ต้องทนยืนทนแดดฝนหนาวอยู่นิ่ง ๆ กับแผ่นพลาสติดใสร้อน ๆ ท่ามกลางผู้คนที่พร้อมใจกันก่นด่าตัวเขาและวิชาชีพของเขาราวเป็นสัตว์ชั้นต่ำ ทนยืนฝืนต้านแรงผู้คนที่รุมผลักราวหมายจะทำร้ายทำลายกัน

เขาทน...กัดฟันกระทั่งยามที่เห็นเพื่อนล้มลงต่อหน้าต่อตา

พวกคุณอาจตั้งใจมา โดยความเต็มใจ สมัครใจ แต่พวกเขา...เพียงมาตามหน้าที่ หน้าที่นั้น...ไม่ใช่เพื่อปกป้องใคร แต่เพื่อความสงบเรียบร้อยของประเทศชาติ (ถามหน่อย ถ้าพวกเขาออกไป ปล่อยให้คุณเข้าไปเต็มที่ทุกแห่งในประเทศไทย คุณคงได้ปะทะกับผู้คนที่ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดแน่ ๆ หากคุณทำให้พวกเขาเดือดร้อน)

พวกเขาเหล่านั้น...มีลูก มีเมีย มีพ่อแม่ มีบ้าน ครอบครัว และเพื่อนฝูงผู้เป็นที่รักไม่ต่างกับพวกคุณเลย