...มีใครกำลังเป็นอารมณ์นี้บ้างครับ..

ผมกับเเฟนเลิกกันด้วยความห่าง ไม่มีเวลาให้กัน
ไม่มีการทะเลาะรุนแรงหรือคำหยาบคายกันเลย เราให้เกียรติกันเสมอมา

เดือนแรกที่เลิกกัน เราตกลงกันว่าจะไม่มีใครคนใดหายกันไป กว่าจะรุ้จักกันมา ฟันฝ่าอะไรมาด้วยกัน เธอบอกว่าผมจะยังคงเป็นพื่อนรักที่สุด และจะไม่มีวันลบอีกฝ่ายออกไป แม้จะสถานะเปลี่ยนแปลง จะรักษามิตรภาพสิ่งนี้ไว้

ผมจึงโทรถามทุกสุขเธอบ้าง เปนครั้งคราว แต่จะเป็นผมส่วนใหญ่ที่โทไปก่อน
..แต่ทุกครั้ง กลับเป็นเธอเองที่ไม่สบายใจ บางทีก็ไม่รับ เธอจึงบอกว่าอย่าเพิ่งโทมานะ ให้นิ่งกว่านี้ก่อน

ผมเองก็เข้าใจ แผลเรายังใหม่ เลยคิดว่าห่างอีกสักพัก  แล้วให้เธอเป็นฝ่ายทักมาตอนที่สบายใจแล้วน่าจะดีกว่า
ใจนึงก็ไม่อยากเสียความสัมพันธ์ที่ดีกว่าแฟนนี้ มีเรื่องทุกข์ใจเราจะปรึกษากันตลอดสมัยยังดีกัน

ห่างไปอีกเดือนครึ่ง  มีวันนึงที่เธอทักผมมาและเรานัดเจอกัน ดูเหมือนเราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้แล้ว
ผมดีใจมากๆเพราะมันอึดอัดมากๆที่คนที่เคยอยุ่ด้วยกันจะไม่คุยกันบ้างเลย

ก่อนจากกันคืนนั้นผมถามเธอว่าเราจะโทไปหาบ้างได้ไหม แต่เธอตอบผมมาว่า..ผมยังนิ่งไม่พอ อย่าเพิ่งโทมาเลยนะ และวันนี้ก็มาเพื่อคืนของ
?
ตรงประโยคนี้ที่ผมไม่เข้าใจ(ผมก็นิ่งมาสองเดือนแล้วนะ..) รบกวนคุณผญช่วยไขข้อข้องใจให้ผมทีครับ ไม่เข้าใจผญจริงๆประโยคนี้

ถ้าคำว่านิ่งหมายความว่าผมต้องห้ามคุย งั้นเราจะเป็นเพื่อนที่ดีกันได้ยังไงถ้าห้ามคุยกัน

จนเมื่อผ่านความคิดจนปวดหัวมาได้ ผมจึงคิดว่าธรรมชาติก็เป็นแบบนี้แหละ แฟนเก่าก็คือแฟนเก่า และควรเลิกยึดติดเสียที แม้ต้องเสียความสัมพันธ์นี้ไปก็ตาม เป็นเพื่อนกันคงไม่ได้จริงๆ และดูท่าเธอตอนนี้ก็ไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับผมแล้ว

ขอบคุณที่รับฟังผมนะครับ ก็เปนปัญหาธรรมดาๆเรื่องนึงที่อยากแชร์น่ะครับ