ฉันเป็นผู้หญิงธรรมดา ไม่สวย  ไม่เป็นที่สนใจของใคร ไม่มีความมั่นใจ พูดน้อย ไม่ได้หยิ่งเเต่คนอื่นชอบมองว่าเราหยิ่ง ไม่เป็นมิตร ฉันก็เเค่พูดไม่เก่ง เข้าหาคนอื่นไม่เป็น ไม่มีความมั่นใจ เเค่ไม่สวยไม่ว่าทำอะไรก็ผิดหรอค่ะ? เเต่ฉันก็จริงใจกับคนอื่น ฉันก็ไม่ได้ดีเด่นอะไร เเค่อยากเป็นตัวของตัวเอง อยากมีคนที่เข้าใจกัน เเค่ไม่มองกันที่หน้าตา ฉันเปลี่ยนเเปลงตัวเอง เเต่เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดี คงความเป็นตัวเรามากที่สุด ฉันไม่ได้เปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อใคร เเต่เพื่อตัวเอง คนรอบข้างที่เข้าใจ ฉันก็เเค่ผู้หญิงขี้เหงาคนหนึ่ง ไม่ได้เหงาเพราะไม่มีใคร เหงาเพราะชีวิตมีเเต่ความว่างเปล่า  ที่ตั้งกระทู้นี้ไม่ใช่เรียกร้องอะไร เเค่อยากระบายความรู้สึกจากข้างในของฉัน ภายนอกเหมือนฉันจะไม่เเคร์อะไรเลย ไม่สนใจใคร ดูร่าเริงเเจ่มใส เเต่ข้างในฉันกันวลมากมาย เเคร์ความรู้สึกมากกว่าใคร เเค่พยายามไม่คิดมากก็เท่านั้นเอง
     ใครเป็นเหมือนกันก็เข้ามาคุย มาแชร์ความรู้สึกกันได้นะค่ะ ฉันของเป็นกำลังใจให้กับทุกคน เเละกับตัวของฉันเองด้วย เเละสักวันหนึ่งถ้าฉันมีความมั่นใจพอ เเละเปลี่ยนเเปลงตัวเองได้  ฉันก็อยากกลับมาเล่าความรู้สึกให้ฟังอีกครั้งค่ะ
      ขอบคุณทุกคนที่อ่านเเละรับฟัง คุณทุกข์ใจ มีปัญหา อยากให้คุณรู้ว่าฉันอยู่ตรงนี้เป็นเเรงใจให้  ฉันรับฟังทุกปัญหา ฉันเข้าใจความรู้สึกดีค่ะเพราะฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น เเต่ฉันไม่ท้อหรอกนะ!! ก็เเค่ผู้หญิง...อ่อนเเอในความรู้สึก เเต่เเข็งแกร่งในด้านอารมณ์เเละสู้ชีวิตนะค่ะ!  สู้เต็มร้อย!!!