จากวันที่หนูลืมตาดูโลกมาจนถึงวันนี้ ก็สามเดือนกว่าแล้ว
ถึงการลืมตาดูโลกของหนู จะฉุกละหุก และลำบากลำบนอยู่ซักหน่อย
ต้องผ่าคลอดก่อนกำหนด แถมยังมีน้ำหนักแรกคลอดแค่ 1855 เพียงเท่านี้แม่ก้อสงสารหนูจะแย่
พอมารู้ว่าหนูเกิดมาไม่มีรูก้น ทำไห้หนูต้องโดนผ่าตัดยกลำใส้มาไว้เพื่อขับถ่ายทางหน้าท้อง ทั้งที่เพิ่งจะเกิดมาได้สองวัน แม่ก็สงสารหนูแทบขาดใจ
เท้าหนูทั้งสองข้าง ก็ดันผิดรูปส่งผลให้หนูต้องโดนใส่เฝือก ตั้งแต่เล็ก แล้วถึงจะผ่าอีกทีตอนหนูโตกว่านี้
แต่ทั้งสองอาการที่ว่ามา ถ้าค่อยๆ รักษากันไปพอโตขึ้นหนูก็หายเป็นปกติได้

แต่โครโมโซมเจ้ากรรมของหนูดันมาเกินไป 1 ตัว ซะได้ ทำไห้หนูมีชื่อเรียกพิเศษว่า ดาวน์ซินโดรม
แม่ยังไม่รู้ว่าอาการของเจ้าโรคนี้มันจะหนักหนาขนาดใหน แม่ก็ได้แต่รอดูพัฒนาการของหนู และคอยสอน คอยกระตุ้นให้หนูมีพัฒนาการที่ดีที่สุด
แต่ถึงหนูจะเป็นยังไง หนูก็เป็นลูกที่น่ารัก น่าชังของแม่ แม่จะรัก และเลี้ยงดูหนูให้ดีที่สุด เท่าที่แม่คนนี้จะทำได้

หนูน้อยของแม่เกิดมาลำบากกว่าคนอื่นนัก. วันแรกที่แม่เห็นหน้าหนู หนูก็โดนเจาะหน้าท้องซะแล้ว
ทั้งที่แม่สงสารหนูแทบขาดใจ. แต่แม่ไม่มีปัญญาได้อุ้มหนูเพราะหนูมีสายระโยงระยางเต็มไปหมด
หนูนอนหมดแรง และมีสีหน้าเจ็บปวด แม่ได้แต่ยืนมองและให้กำลังใจหนูอยู่เงียบๆ
วันแล้ววันเล่าที่หนูโดนเจาะตรงโน้นที ตรงนี้ทีเพื่อเอาเลือดไปตรวจ มือทั้งสองข้าง เท้าทั้งสองข้าง มีแต่รอยเข็ม และรอยเขียวเป็นจ้ำไปหมด
แม่ได้แต่ทำใจให้เข้มแข็ง เพื่อที่จะเป็นกำลังใจให้หนู ถึงจะผ่านมาหลายวัน แม่ก็ยังไม่ชินที่จะเห็นภาพหนูนอนเจ็บอยู่อย่างนั้น

แต่สิ่งที่ทำให้แม่สงสารหนูที่สุด จนกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว คือวันที่แม่เห็นพยาบาล แทงเข็มไปที่เส้นเลือด ที่อยู่บนหัวหนู
เพื่อที่จะเก็บตัวอย่างเลือดไปตรวจ เพราะตรงจุดอื่นๆหนูโดนเจาะซะพรุนไปหมดแล้ว แม่ได้ยินหนูร้อง ร้องทั้งๆที่หนูแทบจะไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมา
คงเป็นเพราะปอดที่ยังไม่แข็งแรง และร่างกายที่อ่อนเพลียมากๆ ของหนู เลยทำให้เสียงของหนูหายไปหมด

แม่เห็นหนูเจ็บ แม่ก็เจ็บกว่าหนูมากนัก แม่ทำได้แค่ส่งกำลังใจทั้งหมดของแม่ไปให้หนู ในเวลาที่แม่จับมือหนู
กว่าแม่จะได้อุ้ม ได้กอดให้กำลังใจหนูก็ผ่านไปเกือบสิบวัน และเมื่อแม่ได้อยู่กับหนู ได้เลี้ยงดูหนู
เดือนแรกของการลืมตาดูโลกของหนูอยู่แต่ รพ. มากกว่าอยู่บ้าน เดือนต่อมา ก็ต้องเทียวหาหมอตลอดเวลา
ถึงหนูจะโดนตรวจ โดนเจาะเลือด นู่นนั่นนี่สารพัด
สิ่งที่แม่ภูมิใจคือ แม่เห็นลูกของแม่เข็มแข็งกว่าแม่มากนัก หนูไม่ร้องงอแงมากเกิน ไม่ทำให้แม่ลำบากเกินไปนัก

ณ ตอนนี้สามเดือนกว่าแล้ว ลูกของแม่สุขภาพแข็งแรง จนเกือบเหมือนเด็กปกติทั่วไป
พัฒนาการของหนูก็ยังไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงมากนัก ถึงในอนาคตหนูจะต้องเผชิญอะไรอีกมากมาย
แม่ก็จะยืนเคียงข้างหนู และคอยดูแลหนูให้เติบโตเป็นคนดีของสังคมให้ได้