คือถ้าสาเหตุเกิดจากกรรมพันธุ์มันก็จะไม่หายใช่มั้ยค่ะ?
คือญาติเราอ่ะค่ะ รุ่นตา จาก12คนมี 1คนเป็นบ้า อีก1คนก็ติดยาเสพติดจนเป็นบ้า
แล้วญาติเราส่วนมากจะมีนิสัยเหมือนๆกันคือแบบ จริงจังมากๆๆ ประหยัดและตั้งแต่รุ่นตาก็จะสอนหลานๆให้ตั้งใจเรียนกับคบเพื่อนดีๆ อาจจะเป็นเพราะว่าเป็นคนจีนด้วย ก็เลยมองว่าชีวิตนี้มีทางเลือกน้อยทั้งๆที่รุ่นทวดที่มาจากจีนมาแบบเสื่อผืนหมอนใบ สอนลูกหลานให้เข้ากทม ตั้งใจทำงานและเรียนสูงๆ รุ่นตาก็เลยได้ดีกันทุกคน เพราะขยันมาก ยายเราสมัยเรียนจุฬา เคยอ่านหนังสือจนตาลอก เพื่อชิงทุนไปต่างประเทศ คือญาติเราจะจริงจังแบบนี้หมดอ่ะค่ะ ใช้ชีวิตอยู่ในกรอบไม่ค่อบคบใครมากจะเอาแต่ญาติตัวเองแล้วก็ขี้ระแวงคนอื่น ถ้าลูกหลานคนไหนทำตัวเสียก็จะโดนจับตามอง แล้วก็คุยกันในหมู่ผู้ใหญ่
แล้วพอมารุ่นเรา น้าเรา sheเป็นคนแบบหน้าตาดี การงานดี เกียรตินิยมเหรียญทองเหมือนชีวิตจะดี แต่sheก็เป็นโรคค่ะ จะแสดงให้เห็นในหมู่ญาติเท่านั้น คือผมร่วง เครียดมากต้องคอยกินยาตลอด บ่นอยากฆ่าตัวตาย แต่พอออกไปทำงานก็จะเป็นคนอีกคนหนึ่งที่เหมือนชีวิตเพอร์เฟค
ลุงเรา เป็นวิศวะ แล้วก็เป็นคนขี้กังวลมาก ตอนนี้ ก็ลาออกจากงานแล้ว แบบว่าไม่ออกจากบ้านเลย เพราะเวลาเจอรถติดแล้วเครียดเป็นขนาดนั้นเลย
ยายสะไภ้เราแต่งงานเข้าตระกูลเรา เธอเครียดจนต้องไปบวช เธอบอกว่าญาติเรามีนิสัยเหมือนๆกันคือ แบบว่าโมโหง่าย ย้ำคิดย้ำทำจะเอาแบบperfectเป็นเหมือนกันทุกคนเลย. ยายสะไภ้บอกมันเป็นกรรมพันธุ์ ตาเราข้างนอกต่อหน้าคนอื่นก็ดูดีลับหลังทำร้ายร่างกายยายเรา เพราะลูกชายเค้าเรียนไม่จบ ตาเลยโทษยายว่าเลี้ยงลูกไม่ดี
แม่เราก็อยู่กับพ่อเราไม่ได้ต้องเลิกกัน พอมาถึงเรา เราว่าเราก็เป็นเหมือนญาติเราคนอื่นๆ เวลาไปบ้านญาติ เราจะแบบรู้สึกแย่ เราเลยรู้สึกว่าที่เราไม่มีความสุขทุกวันนี้มันอาจจะเป็นกรรมพันธุ์ ตอนสิบขวบเราชอบร้องไห้เรื่องไร้สาระ จิตใจอ่อนไหว โตมาก็ไม่ค่อยร่าเริง
นิสัยโมโหง่าย ย้ำคิดย้ำทำ ตกลงมันเป็นกรรมพันธุ์ใช่หรือไม่ สงสัยตระกูลเราจะโดนสาปแช่ง. ใครเคยเปรียบเทียบนิสัยตัวเองกับญาติบ้าง แล้วเหมือนกันบ้างไหม
โรคจิตที่ติดต่อทางกรรมพันธุ์มีทางแก้ทางเดียวคืออดทนใช่หรือไม่
คือญาติเราอ่ะค่ะ รุ่นตา จาก12คนมี 1คนเป็นบ้า อีก1คนก็ติดยาเสพติดจนเป็นบ้า
แล้วญาติเราส่วนมากจะมีนิสัยเหมือนๆกันคือแบบ จริงจังมากๆๆ ประหยัดและตั้งแต่รุ่นตาก็จะสอนหลานๆให้ตั้งใจเรียนกับคบเพื่อนดีๆ อาจจะเป็นเพราะว่าเป็นคนจีนด้วย ก็เลยมองว่าชีวิตนี้มีทางเลือกน้อยทั้งๆที่รุ่นทวดที่มาจากจีนมาแบบเสื่อผืนหมอนใบ สอนลูกหลานให้เข้ากทม ตั้งใจทำงานและเรียนสูงๆ รุ่นตาก็เลยได้ดีกันทุกคน เพราะขยันมาก ยายเราสมัยเรียนจุฬา เคยอ่านหนังสือจนตาลอก เพื่อชิงทุนไปต่างประเทศ คือญาติเราจะจริงจังแบบนี้หมดอ่ะค่ะ ใช้ชีวิตอยู่ในกรอบไม่ค่อบคบใครมากจะเอาแต่ญาติตัวเองแล้วก็ขี้ระแวงคนอื่น ถ้าลูกหลานคนไหนทำตัวเสียก็จะโดนจับตามอง แล้วก็คุยกันในหมู่ผู้ใหญ่
แล้วพอมารุ่นเรา น้าเรา sheเป็นคนแบบหน้าตาดี การงานดี เกียรตินิยมเหรียญทองเหมือนชีวิตจะดี แต่sheก็เป็นโรคค่ะ จะแสดงให้เห็นในหมู่ญาติเท่านั้น คือผมร่วง เครียดมากต้องคอยกินยาตลอด บ่นอยากฆ่าตัวตาย แต่พอออกไปทำงานก็จะเป็นคนอีกคนหนึ่งที่เหมือนชีวิตเพอร์เฟค
ลุงเรา เป็นวิศวะ แล้วก็เป็นคนขี้กังวลมาก ตอนนี้ ก็ลาออกจากงานแล้ว แบบว่าไม่ออกจากบ้านเลย เพราะเวลาเจอรถติดแล้วเครียดเป็นขนาดนั้นเลย
ยายสะไภ้เราแต่งงานเข้าตระกูลเรา เธอเครียดจนต้องไปบวช เธอบอกว่าญาติเรามีนิสัยเหมือนๆกันคือ แบบว่าโมโหง่าย ย้ำคิดย้ำทำจะเอาแบบperfectเป็นเหมือนกันทุกคนเลย. ยายสะไภ้บอกมันเป็นกรรมพันธุ์ ตาเราข้างนอกต่อหน้าคนอื่นก็ดูดีลับหลังทำร้ายร่างกายยายเรา เพราะลูกชายเค้าเรียนไม่จบ ตาเลยโทษยายว่าเลี้ยงลูกไม่ดี
แม่เราก็อยู่กับพ่อเราไม่ได้ต้องเลิกกัน พอมาถึงเรา เราว่าเราก็เป็นเหมือนญาติเราคนอื่นๆ เวลาไปบ้านญาติ เราจะแบบรู้สึกแย่ เราเลยรู้สึกว่าที่เราไม่มีความสุขทุกวันนี้มันอาจจะเป็นกรรมพันธุ์ ตอนสิบขวบเราชอบร้องไห้เรื่องไร้สาระ จิตใจอ่อนไหว โตมาก็ไม่ค่อยร่าเริง
นิสัยโมโหง่าย ย้ำคิดย้ำทำ ตกลงมันเป็นกรรมพันธุ์ใช่หรือไม่ สงสัยตระกูลเราจะโดนสาปแช่ง. ใครเคยเปรียบเทียบนิสัยตัวเองกับญาติบ้าง แล้วเหมือนกันบ้างไหม