เมื่อวันก่อนมีงานเข้าด่วน..ทำให้ต้องเดินทางหลายที่ก็เจอหลายๆ อย่าง..ทั้งมีปัญหาติดใจบางเรื่อง..เลยมาเล่าๆ ให้ฟังค่ะ
ตอนแรกตั้งใจเข้า กทม. เพื่อช๊อปปิ้งลันล้า. แต่แล้ว งานก็เข้าตัว ทำให้ต้องไปหาข้อมูลหลายที่ และบางที่ไม่มีที่จอดรถ. จึงจอดทิ้งไว้ที่นึงแล้วนั่งรถไฟฟ้าไปต่อแท๊กซี่(อารมณ์รีบมาก). เมื่อทำธุระเสร็จที่นี้เริ่มชิวๆ. เอาล่ะ ของนั่งรถเมล์กลับแล้วกัน..ไม่รีบๆ
เมื่อนั่งรถเมล์ ก็เลือกรอรถว่างเพราะเป็นหวัด เลยน่าจะยืนไม่ไหว...นั่งไปก็นึกถึง กระทู้สังคมก้มหน้าก้มตา เพราะทุกคนก้มหน้าจิ้มมือถือกันอย่างเมามัน..ซักพักคนเริ่มแน่นแล้ว เจอยายคนหนึ่งเดินขึ้นมากับผู้ชายกลางคน(คิดว่าเป็นลูกยายน่ะ) ตอนแรกเราก็มองอยู่ว่ายายจะเดินไปทางไหน ยายเดินไปอีกฝั่งที่เรานั่ง ทุกคนที่นั่งก็นั่งก้มหน้าก้มตากับต่อไป. บางคนก็มองหน้าคนนู้นคนนี้ส่งสายตากันไปมา. เราเห็นไม่มีใครลุก. เราเลยยื่นมือไปเรียกยายมานั่งตรงเรา พอเราลุก.. ยายให้ลูกแกนั่ง ปรากฎว่าลูกยายสติไม่ค่อยดี เลยโวยวายๆ (ไม่ค่อยได้ฟังไม่สบายเลยเดินไ
รถ) แล้วหันไปมอง ถึงเห็นคนข้างๆลุกให้ยายนั่งอีกที. ส่วนเรายืนกับคนเยอะๆไม่ไหว (ไม่ได้ไฮโซนะ. มันเตี้ย+เป็นหวัดเลยหายใจยาก) เลยลงในป้ายต่อมา.....
แต่!!ที่นี้ที่ไหนอ่ะ!!?? มองหารถก็ไม่ค่อยมี. เจอรถเมล์ก็มีแต่ป้ายจากไหน-ไปไหนแค่นั้น ผ่านที่ไหนไม่รู้ เริ่มสงสัย สมัยนี้รถเมล์ไม่บอกแล้วเหรอคะ ว่าผ่านเส้นไหนบ้าง...ต้องรู้กันเอง?...สุดท้ายก็หาทางไปจนได้
ถึงห้างแห่งหนึ่งใจกลางกรุง(มั่ง) ไปนั่งพักร้านกาแฟแห่งหนึ่ง (กินชาชมวิวไป) หันไปเจอสภากาแฟของลุงๆ กลุ่มหนึ่ง ท่าทางลุงเหมือนพวกเสี่ยมีเงิน (มีคนหนึ่งหน้าตาเหมือนเจ้าของ Benz ในกระทู้แนะนำเลยสนใจนิดหน่อย) พวกลุงๆ เสียงดังมาก ไม่อยากฟังก็ได้ยิน สะดุดกับคำพูดว่า "ผมก็ชนไปเลย" แล้วการสนทนาก็เริ่มขึ้น
ลุง1 :ผมชนมันไปเลย
ลุง2 :คุณไม่เหยียบเบรคหน่อยล่ะ เบรคได้ไม่ใช้เหรอ?
ลุง1. : ไม่ล่ะ ผมชนมันไปเลย เหยียบชนมันนี้แหละ มีอะไรแล้วค่อยเรียกประกัน (มีท่าทางประกอบด้วย)
มาถึงคำนี้ เราก็หันไปมองหน้า เริ่มสงสัย พวกลุงๆ ก็เบาเสียงลง จับใจความได้ประมาณว่าหมั่นไส้ อะไรงี้ (ว่าจะยกมือถือมาอัดคลิปแต่หมดแรงอยู่ มือสั่นเลย)
มาถึงจะเข้าห้องน้ำ ต้องต่อคิวยาว เจอป้า 2 คนเดินมาจากอีกฝั่ง ป้าคนหนึ่งบอก ไปต่อแถวเข้าห้องน้ำ แต่ป้าอีกคนบอกว่า "ไม่ล่ะ..เดี๋ยวรอเข้าห้องน้ำคนพิการ" เราได้ยิน หันไปมองให้ชัดๆกับตา ว่าป้าพิการตรงได้ ป้าก็รอหน้าห้องน้ำคนพิการอย่างภูมิใจ. ส่วนป้าอีกคนต่อแถวหน้าเรา
เด็กสาววัยรุ่นเดินมาพร้อมกับแม่เห็นป้ายืนหน้าห้องน้ำคนพิกาา สาวน้อยบอกแม่ว่า "หนูเข้าห้องน้ำคนพิการได้ไหม" แต่แม่เค้าไม่ยอม ให้ต่อคิว อยากบอกว่าเด็กเค้าเห็นตัวอย่างไม่ดี เค้าก็จะทำตาม
ปัจจุบันสังคมอยู่ยากเพราะ อย่างนี้หรือเปล่า พอตัวเองขับรถชนมาเล่าอย่างภูมิใจให้คนอื่นฟัง ก็คงสอนลูกหลานตนอย่างนี้เช่นกัน เรื่องห้องน้ำหรือที่จอดรถคนพิการ หลายๆ คนทำตัวอย่างให้เห็น เด็กๆเห็นเค้าก็จะทำตามนะคะ
แค่มาเล่าการเดินทางแท้จริงแสนลำบาก+ได้ยินการสนทนาจากมนุษย์ลุงและเนื้อคู่กันคือมนุษย์ป้า
ตอนแรกตั้งใจเข้า กทม. เพื่อช๊อปปิ้งลันล้า. แต่แล้ว งานก็เข้าตัว ทำให้ต้องไปหาข้อมูลหลายที่ และบางที่ไม่มีที่จอดรถ. จึงจอดทิ้งไว้ที่นึงแล้วนั่งรถไฟฟ้าไปต่อแท๊กซี่(อารมณ์รีบมาก). เมื่อทำธุระเสร็จที่นี้เริ่มชิวๆ. เอาล่ะ ของนั่งรถเมล์กลับแล้วกัน..ไม่รีบๆ
เมื่อนั่งรถเมล์ ก็เลือกรอรถว่างเพราะเป็นหวัด เลยน่าจะยืนไม่ไหว...นั่งไปก็นึกถึง กระทู้สังคมก้มหน้าก้มตา เพราะทุกคนก้มหน้าจิ้มมือถือกันอย่างเมามัน..ซักพักคนเริ่มแน่นแล้ว เจอยายคนหนึ่งเดินขึ้นมากับผู้ชายกลางคน(คิดว่าเป็นลูกยายน่ะ) ตอนแรกเราก็มองอยู่ว่ายายจะเดินไปทางไหน ยายเดินไปอีกฝั่งที่เรานั่ง ทุกคนที่นั่งก็นั่งก้มหน้าก้มตากับต่อไป. บางคนก็มองหน้าคนนู้นคนนี้ส่งสายตากันไปมา. เราเห็นไม่มีใครลุก. เราเลยยื่นมือไปเรียกยายมานั่งตรงเรา พอเราลุก.. ยายให้ลูกแกนั่ง ปรากฎว่าลูกยายสติไม่ค่อยดี เลยโวยวายๆ (ไม่ค่อยได้ฟังไม่สบายเลยเดินไ
แต่!!ที่นี้ที่ไหนอ่ะ!!?? มองหารถก็ไม่ค่อยมี. เจอรถเมล์ก็มีแต่ป้ายจากไหน-ไปไหนแค่นั้น ผ่านที่ไหนไม่รู้ เริ่มสงสัย สมัยนี้รถเมล์ไม่บอกแล้วเหรอคะ ว่าผ่านเส้นไหนบ้าง...ต้องรู้กันเอง?...สุดท้ายก็หาทางไปจนได้
ถึงห้างแห่งหนึ่งใจกลางกรุง(มั่ง) ไปนั่งพักร้านกาแฟแห่งหนึ่ง (กินชาชมวิวไป) หันไปเจอสภากาแฟของลุงๆ กลุ่มหนึ่ง ท่าทางลุงเหมือนพวกเสี่ยมีเงิน (มีคนหนึ่งหน้าตาเหมือนเจ้าของ Benz ในกระทู้แนะนำเลยสนใจนิดหน่อย) พวกลุงๆ เสียงดังมาก ไม่อยากฟังก็ได้ยิน สะดุดกับคำพูดว่า "ผมก็ชนไปเลย" แล้วการสนทนาก็เริ่มขึ้น
ลุง1 :ผมชนมันไปเลย
ลุง2 :คุณไม่เหยียบเบรคหน่อยล่ะ เบรคได้ไม่ใช้เหรอ?
ลุง1. : ไม่ล่ะ ผมชนมันไปเลย เหยียบชนมันนี้แหละ มีอะไรแล้วค่อยเรียกประกัน (มีท่าทางประกอบด้วย)
มาถึงคำนี้ เราก็หันไปมองหน้า เริ่มสงสัย พวกลุงๆ ก็เบาเสียงลง จับใจความได้ประมาณว่าหมั่นไส้ อะไรงี้ (ว่าจะยกมือถือมาอัดคลิปแต่หมดแรงอยู่ มือสั่นเลย)
มาถึงจะเข้าห้องน้ำ ต้องต่อคิวยาว เจอป้า 2 คนเดินมาจากอีกฝั่ง ป้าคนหนึ่งบอก ไปต่อแถวเข้าห้องน้ำ แต่ป้าอีกคนบอกว่า "ไม่ล่ะ..เดี๋ยวรอเข้าห้องน้ำคนพิการ" เราได้ยิน หันไปมองให้ชัดๆกับตา ว่าป้าพิการตรงได้ ป้าก็รอหน้าห้องน้ำคนพิการอย่างภูมิใจ. ส่วนป้าอีกคนต่อแถวหน้าเรา
เด็กสาววัยรุ่นเดินมาพร้อมกับแม่เห็นป้ายืนหน้าห้องน้ำคนพิกาา สาวน้อยบอกแม่ว่า "หนูเข้าห้องน้ำคนพิการได้ไหม" แต่แม่เค้าไม่ยอม ให้ต่อคิว อยากบอกว่าเด็กเค้าเห็นตัวอย่างไม่ดี เค้าก็จะทำตาม
ปัจจุบันสังคมอยู่ยากเพราะ อย่างนี้หรือเปล่า พอตัวเองขับรถชนมาเล่าอย่างภูมิใจให้คนอื่นฟัง ก็คงสอนลูกหลานตนอย่างนี้เช่นกัน เรื่องห้องน้ำหรือที่จอดรถคนพิการ หลายๆ คนทำตัวอย่างให้เห็น เด็กๆเห็นเค้าก็จะทำตามนะคะ