อยู่อย่างไรให้ได้ชื่อว่าอยู่นาน        
แค่หัวหงอกเต็มกบาลเท่านั้นหรือ
หากได้สร้างคุณงามให้บันลือ            
แบบนั้นแลท่านถือว่าอยู่นาน

   อยู่ให้แก่ตาพร่าปัญญาหด            
นั่งสลดรำพึงในสงสาร
อยู่แบบนั้นอยู่รอจิตกาธาน            
เปรียบผลตาลอายุล่วงก็ร่วงไป

      อยู่อย่างพวกสูงวัยแต่ใจต่ำ         
คิดและยำทำประหลาดชาติปลาไหล
จับไม่ติดต้อนไม่จนดั้นด้นไป            
คนอยากแช่งให้บรรลัยในบัดดล

อยู่หัวหงอกหัวล้านวิญญาณแร้ง            
ทำรู้แจ้งด้วยมองไกลใช้เหตุผล
แท้ที่จริงหาของเน่าเลี้ยงกายตน        
แค่อยู่ทนไร้ประโยชน์โฉดลั่นดาล

      แม้อีกาก็ชื่อว่าตายช้า            
เที่ยวโฉบหาข้าวพลีเป็นอาหาร
ไม่กำเนิดคุณนิยมสักประการ            
ให้เล่าขานว่าควรอยู่คู่แผ่นดิน

   เกิดเป็นคนต้องได้ชื่อคนแท้            
ใจแน่วแน่อย่าให้เขาต้องติฉิน
ได้ทำดีสร้างประโยชน์เป็นอาจิณ        
แม้กายสิ้นยังมือชื่อให้ลือชา

       อย่าสักว่ามีหัวแค่คั่นหู            
ให้คิดรู้ดีชั่วตัวตัณหา
ความอยากได้อยากมีที่ตามมา            
จะนำพาตัวล่มจมอบาย

    ทั้งหัวขาวหัวดำถลำตัว                
บาปไม่กลัวคบคิดเรื่อง
ทำประหนึ่งตัวนั้นจะไม่ตาย            
ถึงกอบโกยได้มากมายไม่อายกัน

       ถึงโลกหน้ามีแค่สองที่ติดตัว        
คือดีชั่วเป็นคตินรกสวรรค์
ที่เคยมีก่อนม้วยกี่หมื่นพัน            
คราวอาสัญก็สิ้นสูญอาดูรใจ

    พึงระลึกว่าชาติหนึ่งที่ได้เกิด            
ทำไปเถิดความดีอย่าสงสัย
สิ่งที่ทำจะไม่แปรเป็นอื่นไป            
ย่อมก่อให้เกิดคุณหนุนทวี

เป็นกำลังใจให้คนทำดี อย่าหมดกำลังใจครับ แม้จะไม่มีใครมองเห็น อย่าท้อ
ทั้งตัดพ้อคนไม่ดีด้วยครับ