ความเดิมตอนที่แล้ว
http://ppantip.com/topic/31346753
ขอโทษทีครับที่หายไปนาน คนเราก็ต้องมีการมีงานทำบ้างอะไรบ้าง ช่วงนี้เลยยุ่งๆหน่อย เลยจะช้าหน่อยนะครับ เข้าเรื่องกันดีกว่า หลังจากที่หนิงมันเข้าไปคุยกับกาย....
...หนิงก็เดินตรงกลับมาหาผม
"หนิง เมิงเมาแล้วก็เป็นงี้อ่ะ" ผมพูดกับหนิงด้วยความโมโห
"กูเมา แต่ยังมีสติค่ะ!"
"แล้วเมิงไปพูดแบบนั้นทำไม?"
"ไม่มีอะไรเลย กูแค่ถามมัน"
"ว่าอะไร" ผมเริ่มอยากรู้ขึ้นมา
"กูถามมันว่า ตกลงมันชอบผู้ชายหรือผู้หญิง" หนิงเล่าให้ฟัง
"แล้วมันตอบว่าไง"
"มันบอก ไม่รู้ มันกำลังสับสน"
คำพูดของหนิง ทำให้ผมเริ่มมีความหวัง "แล้วยังไงต่อ"
"แล้วกูก็ถามมันว่า มันกำลังชอบใครบางคนอยู่ใช่ไหม มันตอบว่า ใช่"
ผมเริ่มคิดไปไกลว่า คนๆนั้นจะใช่ผมหรือเปล่า
"แล้วกูก็ถามมันต่อว่า คนในเอกใช่ไหม มันก็พยักหน้า" หนิงเล่าต่อ
ผมเริ่มมั่นใจในอะไรหลายๆอย่างมากขึ้น "แล้วว่าใครวะ"
"ไม่รู้ว่ะเมิง แต่ก็น่าจะใช่เมิงแหละ" หนิงตอบ
"ถ้าอย่างนั้น แป็บนึงนะ" ผมบอกหนิง แล้วก็เดินเข้าไปร่วมโต๊ะเดียวกับกาย
อย่างที่บอกว่าในตอนนั้นเพื่อนหลายๆคนเริ่มเมามากแล้ว โต๊ะ เริ่มจะไม่เป็นโต๊ะ เดินเพ้นพ่านกันหมด ทุกคนจึงเริ่มมารวมตัวกันทั้งเม้าทั้งเต้นกันอย่างสนุกสนาน ไม่เว้นแม้แต่กาย ที่เริ่มทรงตัวไม่ได้แล้วเหมือนกัน
"นาย เมิงพากูไปเข้าห้องน้ำหน่อย" กายข้อร้องผม
ผมมองไปมันด้วยสายตานิ่งๆแล้วตอบมัน "เออ ลุกได้ป่ะเนี่ย"
มันหันมายิ้มแล้วส่ายหน้า ผมจึงเข้าไปพยุงมันขึ้น แล้วพาไปเข้าห้องน้ำ
"เมาแล้วหราาสราดด ! เมาขนาดนี้ พามันกลับบ้านเหอะ" โอ๊ตเพื่อนคนหนึ่งพูดหยอกล้อเบาๆ
"เออ นั่นดิ เมิงจะกลับบ้านยัง" ผมถามกาย
"พากูเข้าห้องน้ำก่อน" มันย้ำ
ผมผู้ที่ต้องรับหน้าที่ดูแลมันโดยบังเอิญเลยต้องพยุงมันไปห้องน้ำ ถามว่ารู้สึกไง บอกเลยว่า รู้สึกดีมาก มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนมีค่าอย่างบอกไม่ถูก การได้ทำดีกับใครสักคนนึง ที่เรารู้สึกดีด้วยมันมีค่าจริงๆ
"จะไปยัง" ผมถามมันหลังจากกลับมาโต๊ะ ใจจริงผมก็ยังไม่อยากให้มันกลับบ้านหรอกครับ อยากอยู่นานๆ แต่ทว่าคิดอีกแง่นึง บ้านผมกับบ้านมันก็อยู่ระแวกเดียวกัน ยังไงซะ... คืนนี้มันอาจจะเป็นจุดเริ่มต้นของอะไรดีๆก็ได้
"ก็ได้" มันตอบ
ผมเลยเรียกเพื่อนอีก 2 คนที่กลับทางเดียวกัน ไปกับผม แล้วผมก็พยุงมันขึ้นรถ แน่นอนครับ รถผม มันเป็นปกติอยู่แล้วที่เวลาเที่ยวทีไร ผมก็ต้องแบกร่างเพื่อนที่เมาๆแล้วขับรถไปส่งถึงบ้าน และบ้านของกาย คือบ้านหลังสุดท้าย เหตุการณ์ทุกอย่างเหมือนทุกๆครั้งครับ ไม่มีอะไรพิเศษ บนรถมีแต่คนเมานอนหลับกันหมด ไม่เว้นแม้แต่กาย ถึงบ้านใคร ผมก็เรียกลงเป็นรายคน จนบ้านหลังสุดท้าย
"กาย กาย ตื่นกาย ถึงละ" ผมปลุก แต่กายกลับนิ่งเฉย "เห้ย อย่าทำงี้ดิ หลับใส่กูเฉย กาย ไอ้กาย ตื่น" ผมเรียกอีกครั้ง มันก็ยังหลับสนิท จนผมตัดสินใจลงจากรถ แล้วอ้อมไปที่ประตูรถฝั่งกาย "ถึงบ้านแล้วว เมิง สั* ตื่นดิ!"
กายสะลึมสะลือ งัวเงียตื่นขึ้นมา "ถึงแล้วหรอ"
"เออ ถึงแล้ว"
กายก็ลงมาจากรถ แล้วพยายามเดินไปที่รั้วบ้านของตัวเอง
"ไหวป่ะเนี่ย" ผมถาม
กายหันกลับมาด้วยความตกใจ "เห้*** กูลืมไป กูไม่ได้เอากุญแจบ้านกูออกมา กี่โมงละ"
"ตี3 ไมอ่ะ"
"ตี3หรอ กูไม่อยากกวนแม่กูอ่ะ เค้าคงหลับกันแล้ว งั้นคืนนี้กูไปนอนบ้านเมิงแทนได้มั้ย" ผมแอบตกใจเล็กน้อย มีแผนป่าววะ แต่ก็ดี ก็อยากให้ไปอยู่แล้ว
"แล้วแม่เมิงอ่ะ"
"เดี๋ยวกูส่งเอสเอ็มเอสบอก"
"เออๆ ได้" ผมตอบแบบทำเป็นผ่านๆ เหมือนไม่ได้ใส่ใจ แต่ข้างในดีใจมาก
"กูรบกวนป่าว"
"ไม่ๆ ได้ จะไปไม่ไป ขึ้นรถ"
"เคเค"
กายและผมกลับมาขึ้นรถ แล้วหันมามองหน้าผม "ขอบคุณนะ"
(ติดตามตอนต่อไป)
ระหว่างเราคืออะไร (ต่อ)
http://ppantip.com/topic/31346753
ขอโทษทีครับที่หายไปนาน คนเราก็ต้องมีการมีงานทำบ้างอะไรบ้าง ช่วงนี้เลยยุ่งๆหน่อย เลยจะช้าหน่อยนะครับ เข้าเรื่องกันดีกว่า หลังจากที่หนิงมันเข้าไปคุยกับกาย....
...หนิงก็เดินตรงกลับมาหาผม
"หนิง เมิงเมาแล้วก็เป็นงี้อ่ะ" ผมพูดกับหนิงด้วยความโมโห
"กูเมา แต่ยังมีสติค่ะ!"
"แล้วเมิงไปพูดแบบนั้นทำไม?"
"ไม่มีอะไรเลย กูแค่ถามมัน"
"ว่าอะไร" ผมเริ่มอยากรู้ขึ้นมา
"กูถามมันว่า ตกลงมันชอบผู้ชายหรือผู้หญิง" หนิงเล่าให้ฟัง
"แล้วมันตอบว่าไง"
"มันบอก ไม่รู้ มันกำลังสับสน"
คำพูดของหนิง ทำให้ผมเริ่มมีความหวัง "แล้วยังไงต่อ"
"แล้วกูก็ถามมันว่า มันกำลังชอบใครบางคนอยู่ใช่ไหม มันตอบว่า ใช่"
ผมเริ่มคิดไปไกลว่า คนๆนั้นจะใช่ผมหรือเปล่า
"แล้วกูก็ถามมันต่อว่า คนในเอกใช่ไหม มันก็พยักหน้า" หนิงเล่าต่อ
ผมเริ่มมั่นใจในอะไรหลายๆอย่างมากขึ้น "แล้วว่าใครวะ"
"ไม่รู้ว่ะเมิง แต่ก็น่าจะใช่เมิงแหละ" หนิงตอบ
"ถ้าอย่างนั้น แป็บนึงนะ" ผมบอกหนิง แล้วก็เดินเข้าไปร่วมโต๊ะเดียวกับกาย
อย่างที่บอกว่าในตอนนั้นเพื่อนหลายๆคนเริ่มเมามากแล้ว โต๊ะ เริ่มจะไม่เป็นโต๊ะ เดินเพ้นพ่านกันหมด ทุกคนจึงเริ่มมารวมตัวกันทั้งเม้าทั้งเต้นกันอย่างสนุกสนาน ไม่เว้นแม้แต่กาย ที่เริ่มทรงตัวไม่ได้แล้วเหมือนกัน
"นาย เมิงพากูไปเข้าห้องน้ำหน่อย" กายข้อร้องผม
ผมมองไปมันด้วยสายตานิ่งๆแล้วตอบมัน "เออ ลุกได้ป่ะเนี่ย"
มันหันมายิ้มแล้วส่ายหน้า ผมจึงเข้าไปพยุงมันขึ้น แล้วพาไปเข้าห้องน้ำ
"เมาแล้วหราาสราดด ! เมาขนาดนี้ พามันกลับบ้านเหอะ" โอ๊ตเพื่อนคนหนึ่งพูดหยอกล้อเบาๆ
"เออ นั่นดิ เมิงจะกลับบ้านยัง" ผมถามกาย
"พากูเข้าห้องน้ำก่อน" มันย้ำ
ผมผู้ที่ต้องรับหน้าที่ดูแลมันโดยบังเอิญเลยต้องพยุงมันไปห้องน้ำ ถามว่ารู้สึกไง บอกเลยว่า รู้สึกดีมาก มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนมีค่าอย่างบอกไม่ถูก การได้ทำดีกับใครสักคนนึง ที่เรารู้สึกดีด้วยมันมีค่าจริงๆ
"จะไปยัง" ผมถามมันหลังจากกลับมาโต๊ะ ใจจริงผมก็ยังไม่อยากให้มันกลับบ้านหรอกครับ อยากอยู่นานๆ แต่ทว่าคิดอีกแง่นึง บ้านผมกับบ้านมันก็อยู่ระแวกเดียวกัน ยังไงซะ... คืนนี้มันอาจจะเป็นจุดเริ่มต้นของอะไรดีๆก็ได้
"ก็ได้" มันตอบ
ผมเลยเรียกเพื่อนอีก 2 คนที่กลับทางเดียวกัน ไปกับผม แล้วผมก็พยุงมันขึ้นรถ แน่นอนครับ รถผม มันเป็นปกติอยู่แล้วที่เวลาเที่ยวทีไร ผมก็ต้องแบกร่างเพื่อนที่เมาๆแล้วขับรถไปส่งถึงบ้าน และบ้านของกาย คือบ้านหลังสุดท้าย เหตุการณ์ทุกอย่างเหมือนทุกๆครั้งครับ ไม่มีอะไรพิเศษ บนรถมีแต่คนเมานอนหลับกันหมด ไม่เว้นแม้แต่กาย ถึงบ้านใคร ผมก็เรียกลงเป็นรายคน จนบ้านหลังสุดท้าย
"กาย กาย ตื่นกาย ถึงละ" ผมปลุก แต่กายกลับนิ่งเฉย "เห้ย อย่าทำงี้ดิ หลับใส่กูเฉย กาย ไอ้กาย ตื่น" ผมเรียกอีกครั้ง มันก็ยังหลับสนิท จนผมตัดสินใจลงจากรถ แล้วอ้อมไปที่ประตูรถฝั่งกาย "ถึงบ้านแล้วว เมิง สั* ตื่นดิ!"
กายสะลึมสะลือ งัวเงียตื่นขึ้นมา "ถึงแล้วหรอ"
"เออ ถึงแล้ว"
กายก็ลงมาจากรถ แล้วพยายามเดินไปที่รั้วบ้านของตัวเอง
"ไหวป่ะเนี่ย" ผมถาม
กายหันกลับมาด้วยความตกใจ "เห้*** กูลืมไป กูไม่ได้เอากุญแจบ้านกูออกมา กี่โมงละ"
"ตี3 ไมอ่ะ"
"ตี3หรอ กูไม่อยากกวนแม่กูอ่ะ เค้าคงหลับกันแล้ว งั้นคืนนี้กูไปนอนบ้านเมิงแทนได้มั้ย" ผมแอบตกใจเล็กน้อย มีแผนป่าววะ แต่ก็ดี ก็อยากให้ไปอยู่แล้ว
"แล้วแม่เมิงอ่ะ"
"เดี๋ยวกูส่งเอสเอ็มเอสบอก"
"เออๆ ได้" ผมตอบแบบทำเป็นผ่านๆ เหมือนไม่ได้ใส่ใจ แต่ข้างในดีใจมาก
"กูรบกวนป่าว"
"ไม่ๆ ได้ จะไปไม่ไป ขึ้นรถ"
"เคเค"
กายและผมกลับมาขึ้นรถ แล้วหันมามองหน้าผม "ขอบคุณนะ"
(ติดตามตอนต่อไป)